„Jakiekolwiek nie byłyby wasze wyobrażenia, pokażemy wam coś zupełnie innego” – tak Greta Gerwig zapowiadała swój film „Barbie”. I faktycznie tak się stało – wielu widzów nie spodziewało się, że skąpana w różu komedia o plastikowej lalce okaże się tak błyskotliwa i zaskakująco mądra. Szczególne poruszenie widzów wywołał ujmujący monolog wygłoszony w filmie przez jedną z bohaterek.
Komedia „Barbie” w reżyserii Grety Gerwig narobiła w kinach sporego zamieszania. Okazało się bowiem, że to nie tylko kolorowa i zabawna historyjka, ale również opowieść z przesłaniem. Szczególne poruszenie widzów wywołał wątek feministyczny, a konkretnie długi, ale niesamowicie ujmujący monolog wygłoszony w drugiej połowie filmu przez jedną z bohaterek. Grana przez Americę Ferrerę („Brzydula Betty”) Gloria jest pracowniczką firmy Mattel, która najpierw bawiła się lalką Barbie, potem spotkała ją w prawdziwym życiu, a następnie nawiązała z nią wyjątkową relację i trafiła do jej świata. W kluczowym momencie filmu postać wygłasza przemowę, w której zwraca uwagę na rolę kobiet w społeczeństwie.
Mówi w niej o licznych udrękach i ogromnej presji, z jaką muszą się one mierzyć, ale też o szeregu podwójnych standardów oraz o tym, że współczesne kobiety stoją przed niemożliwym zadaniem polegającym na byciu „wszystkim dla wszystkich” oraz dopasowaniu się do norm kulturowych, które społeczeństwo przypisuje płci. Co ciekawe, scenę kręcono przez dwa dni. – To jedna z części znacznie większej sceny z wieloma postaciami. Prawdopodobnie zajęło nam to od 30 do 50 pełnych dubli, od początku do końca. Pod koniec Ariana Greenblatt [aktorka grająca córkę Glorii – przyp. red.] nauczyła się monologu na pamięć, ponieważ tyle razy go powtarzałam – mówi Ferrera.
Poniżej możecie przeczytać cały monolog z filmu „Barbie”.
– Bycie kobietą jest dosłownie niemożliwe. Jesteś taka piękna i mądra i dobija mnie to, że uważasz, że jesteś niewystarczająco dobra – zwraca się do tytułowej bohaterki filmu „Barbie” Gloria.
– Musimy być wyjątkowe, ale wszystko zawsze robimy źle. Musisz być szczupła, ale nie za chuda. I nigdy nie możesz powiedzieć, że chcesz być szczupła – musisz powiedzieć, że chcesz być zdrowa, ale masz też być szczupła. Musisz mieć pieniądze, ale nie możesz o nie prosić, bo to bezczelne. Musisz być szefową, ale nie możesz być złośliwa. Musisz przewodzić, ale nie możesz tłumić pomysłów innych ludzi. Powinnaś kochać bycie matką, ale nie mów cały czas o swoich dzieciach. Musisz być kobietą kariery, ale też zawsze uważać na innych ludzi. Musisz odpowiadać za złe zachowanie mężczyzn, co jest szalone, ale jeśli im to wytkniesz, zostaniesz oskarżona o narzekanie. Masz być ładna dla mężczyzn, ale nie na tyle, żeby ich kusić albo zagrażać innych kobietom, bo przecież trzeba być solidarną ze swoimi siostrami.
Zawsze się wyróżniaj i bądź wdzięczna, ale nigdy nie zapominaj, że system jest fałszywy. Znajdź sposób, aby to potwierdzić, ale też zawsze bądź wdzięczna. Nigdy nie możesz się starzeć, nie możesz być niegrzeczna, nie możesz się popisywać, nie możesz być samolubna, nie możesz upadać, nie możesz zawodzić, okazywać strachu czy wychodzić przed szereg. To wszystko jest zbyt trudne i zbyt sprzeczne ze sobą. Nikt nie daje ci medalu i nikt nie dziękuje. I faktycznie okazuje się, że nie dość, że robisz wszystko źle, to jeszcze wszystko jest twoją winą.
Jestem po prostu zmęczona patrzeniem, jak ja i każda inna kobieta wiążemy się w supełki i chcemy, żeby ludzie nas polubili. A jeśli to wszystko odnosi się również do lalki reprezentującej kobiety, to już nie wiem, co robić…