Majowe „Zwierciadło” już dostępne. Na okładkach: Magdalena Boczarska i Szczepan Twardoch

„Wiele razy umierałam przed kamerą, raz zostałam rozstrzelana, raz powieszona… To jest bardzo surrealistyczne doznanie, zawsze zostawia jakiś ślad, a na pewno refleksję. Ale też na przykład około ośmiu razy wychodziłam na planie za mąż i raz skoczyłam ze spadochronem. Wykonuję dosyć niebezpieczny zawód, bo aktorstwo bazuje na psychice i na emocjach, także na ciemnych, smutnych molowych nutach. To jest ciągłe wychodzenie ze swojej strefy komfortu. Czasem trzeba naprawdę głęboko pogrzebać, by wyciągnąć z siebie prawdę, bo kamera bezwzględnie wychwyci każdy fałsz, każde udawanie. Ale tylko tak można się rozwijać – i w aktorstwie, i w życiu”. Z Magdaleną Boczarską, bohaterką naszej okładki, rozmawia Joanna Olekszyk.

Na okładce kolekcjonerskiej Szczepan Twardoch. Pomaga Zbrojnym Siłom Ukrainy, zebrał w publicznych zbiórkach prawie dwa miliony złotych, dostarcza zakupiony sprzęt wojskowy na front. Dlaczego? „Bo uznałem, że tak powinienem postąpić”. I od razu tłumaczy, że nie chce zabrzmieć jak „potworna figura określana kiedyś mianem autorytetu moralnego, postaci, która poucza innych. Mój imperatyw, czy może raczej imperatywik moralny, odnosi się wyłącznie do mnie osobiście. I gdybym przyjrzał mu się dokładniej, prawdopodobnie odkryłbym, że jego podłoże wcale nie jest etyczne, tylko egoistyczne. Może to metoda na radzenie sobie z bezradnością? Mnie bardzo trudno wytrwać w bezradności. I akurat w przypadku wojny, która toczy się półtora dnia drogi samochodem od mojego domu – okazało się, że coś zrobić mogę”. Wywiad Zofii Fabjanowskiej.

Tak długo razem – to ciągle jest żywe? Na takie pytanie często muszą odpowiadać bohaterowie naszego tekstu. W Temacie Miesiąca pokazujemy pary, które żyją długo i szczęśliwie. Co sprawia, że ich miłość nie blaknie?

„Dużo szkody wyrządził mit drugiej połówki. W szczęśliwym związku wiążą się osoby pełne, a to zakłada rodzaj niezależności każdej ze stron. Drugi człowiek jest kompletny, co znaczy, że ma jakiś swój obszar od ciebie niezależny. A to dla dobrej relacji niezbędne. Pomysł, że szukasz drugiej połówki, bo bez niej ciebie jest tylko kawałek, a dopiero razem tworzycie coś, co ma sens – to krok do symbiozy, która może owocować nudą i stagnacją” – uważa psychoterapeutka Iza Falkowska-Tyliszczak. Tekst Joanna Derda.

Kobiety muszą odzyskać głos! „Często na zebraniach czy spotkaniach biznesowych mężczyzna lub mężczyźni klamrują rozmowę. Czyli podsumowują to, co zostało przez nas powiedziane, tak jakby miało to wyznaczać kierunek. Tymczasem zazwyczaj przekaz jest jeden: kobiety nie są w stanie wypowiedzieć się w sposób spójny i klarowny, potrzeba im mentora, który to wszystko zbierze w całość” – mówi Joannie Olekszyk Alicja Wysocka-Świtała, od 20 lat zajmująca się komunikacją, autorka książki „Pozytywna furia”.

„Całe życie miałem problem z nagradzaniem się. Nie potrafiłem przyjmować sukcesu. Dziś wiem, że jestem dobry w zawodzie, który wykonuję. Mogę zarabiać godne pieniądze. Wypracowałem w sobie równowagę pomiędzy pasją do pracy a stresem, że coś mi nie wyjdzie. Wciąż go odczuwam, ale już nie karzę się za sukces tak, jak robiłem to kiedyś”. Aktor Cezary Łukaszewicz w rozmowie z Angeliką Kucińską.

Natalia Grosiak, wokalistka, autorka tekstów piosenek, współtwórczyni i liderka zespołu Mikromusic, mówi, że pandemia… uratowała jej życie. „Musiałam zająć się sobą. Ale najpierw się rozsypałam, kryzys trwał trzy lata. Poszłam na terapię, którą po roku zakończyłam na życzenie. Wróciłam już po roku, będąc w bardzo głębokim kryzysie psychicznym, cierpiąc na bezsenność. Okazało się, że tkwiłam przez lata w wysoko funkcjonującej depresji. Myślę, że kryzysy są po to, żeby dotknąć jakiegoś dna i zobaczyć tam, kim się jest, jakie ma się potrzeby, w którą stronę pójść” – mówi Alinie Gutek.

Kobiety wspierają kobiety? Bywa różnie. Dlaczego niektóre z nas łatwo ulegają narracjom dyskredytującym inne kobiety? Może w ten sposób same się dowartościowujemy? – zastanawia się psychoterapeutka Katarzyna Miller. Tekst Aliny Gutek.

Incel. „Przegryw”. Nie szuka pomocy, bo nie wierzy w możliwość zmiany. Rezygnuje z seksu i ze związków, obwinia o to kobiety, a także geny. Kim są incele? Wyjaśnia seksuolożka Miri Palak. Wywiad Beaty Pawłowicz.

Strach ratuje życie. A lęk? Mówi o nim w „Alfabecie emocji” Joanna Flis. Czy powinniśmy z lękiem walczyć? Bezwzględnie go eliminować? „Paradoksalnie to dzięki lękowi trzymamy się życia. Gdybyśmy się nie bali, że je stracimy, to nie dokładalibyśmy wszelkiej staranności, żeby przetrwać” – mówi psychoterapeutka Izie Nowakowskiej-Teofilak.

Staraliśmy się jako rodzice, przekazywaliśmy miłość, wpajaliśmy wartości. A dorosłe dziecko idzie złą drogą, popada w uzależnienia. Co wtedy robić? Tłumaczy psychoterapeuta Wojciech Eichelberger. Rozmawia Alina Gutek.

Reguły na czas chaosu. Mówi o nich w „Niezbędniku nowoczesnej dziewczyny” Marta Niedźwiecka. „Polityka jest sprawą nas wszystkich. Pokładanie wiary w populizm i niebranie odpowiedzialności politycznej i społecznej za świat, w którym żyjemy, doprowadziły nas – gatunek ludzki, Europejczyków i Polaków – w to miejsce, w którym teraz jesteśmy. Jeśli mogłabym o coś zaapelować, powiedziałabym: idźcie za tymi liderami, którzy obiecują krew, pot i łzy, a nie kiełbasę wyborczą i powrót do jakichś zrekonstruowanych konserwatywnych wartości, których nikt nigdy nie widział, bo zawsze były tylko fantazją”. Wywiad Joanny Olekszyk.

Dlaczego uwielbiamy poprawiać innych? I co to mówi o nas samych? Skąd nasze zainteresowanie poprawnością językową i dlaczego tak wielu z nas nie lubi feminatywów? Zastanawia się nad tym Maciej Makselon w rozmowie z Karoliną Morelowską-Siluk.

Czy teatr zawsze jest polityczny? – pyta Remigiusz Grzela Julię Holewińską, dramaturżkę, reżyserkę, zastępczynię dyrektora ds. programowych Teatru Dramatycznego w Warszawie. „Teatr, który cenię – zawsze. Ale polityczność to nie bieżąca polityka. To wkładanie kija w mrowisko, pokazywanie historii czy współczesności inaczej niż w mainstreamie. Taki teatr jest tworzony w jakiejś sprawie”.

Autorską markę stworzyła, mając 26 lat. Dziś, po 10 latach, nadal po jej torebki i buty ustawiają się kolejki. „Mogłabym zarobić więcej, gdyby nie wartości, w które wierzę”, mówi projektantka Zofia Chylak. Wywiad Angeliki Kucińskiej w cyklu „Świat młodych”.

Wesela bez dzieci, hotele bez dzieci, restauracje bez dzieci. Kraj bez dzieci? Tyle że, jeśli odmawia się prawa wstępu dzieciom, odmawia się go też ich opiekunom – czyli, najczęściej, matkom. To zły kierunek – uważa Sonia Kisza. Tekst na Dzień Matki. Ku refleksji.

Poza tym w majowym „Zwierciadle”:

• Fotoreportaż – Przemek Szopny, streetartowy artysta, odwzorowuje w dioramach fragmenty Warszawy, która odchodzi, skrawki świata, który lada moment zniknie.
• Wielkanoc w sopockim domu Gawła Czajki, szefa restauracji Cały Gaweł.
• Moda: styl marynistyczny – praktyczny i wygodny – wychodzi z nadmorskich kurortów na ulice wielkich miast.
• Uroda: dojrzałe piękno, czyli jak zatroszczyć się o skórę w okresie menopauzy. Nie tylko za pomocą kosmetyków!

Majowe „Zwierciadło” dostępne także z dodatkami:

• cukrowym peelingiem (125 ml) lub kremem do ciała (75 ml) marki Rituals;
• hydro-żelem oczyszczającym Amino-Hydration (200 ml) marki Uzdrovisco;
• skarpetkami Fiore LUB kosmetykiem tołpa. LUB kosmetykiem Soraya;
• dodatkiem psychologicznym nr 2/2025 „Wolni od lęku” (z okładką Twardocha)

KUP TERAZ: Zwierciadło w: Prasa – Empik