Nagroda za Najlepszy Film Polski na Festiwalu Millennium Docs Against Gravity, Nagroda Publiczności na Festiwalu Dwa Brzegi – „Simona” to film, wobec którego trudno zostać obojętnym. Od dziś na ekranach kin.
– Wreszcie powinniśmy przyjąć do wiadomości, że Ziemia nie jest naszą własnością. My jesteśmy współlokatorami na Ziemi i możemy w sposób nie bardzo kosztowny dla nas samych, ograniczyć nasze apetyty i pozwolić tym innym istotom żyć – to słowa Simony Kossak (1943–2007), od których zaczyna się ten film. Córka, wnuczka i prawnuczka „tych Kossaków”.
Jej ojciec, jak przystało na słynnego malarza, zawsze był w centrum zainteresowania, matka całe życie bolała, że nie ma syna, a z dwóch córek wolała jednak tę drugą. Wspaniale, że nadeszły takie czasy i pojawili się tacy filmowcy, dzięki którym Simona jawi się nie jako skrzywdzona przez życie ekscentryczka woląca zwierzęta od ludzi, tylko postać godna podziwu, pełna empatii i pasji, świetna przyjaciółka, ciotka, babka cioteczna. I świetna specjalistka – biolożka, popularyzatorka nauki – bardzo trzeźwo oceniająca, jak powinno się traktować współmieszkańców naszej planety, żeby jak najdłużej przetrwała, a więc byśmy przetrwali na niej i my.