Stereotypowo: wieczny chłopiec mieszkający z mamą. Ale może też okazać się pewnym siebie podrywaczem, brutalnym macho lub samotnikiem z pasją. Jak żyć z takim partnerem?
Zanim go znajdzie (co zdarza się późno, gdy np. umiera mama lub gdy sam traci na atrakcyjności i ma mniej wielbicielek), kolekcjonuje kobiety. Dlaczego na jego słodkie słówka łapią się nawet te, które znają jego opinię Don Juana? Bo potrafi zachwycić się kobietą. Zobaczyć w niej to, czego inni mężczyźni nie widzą: kobiece kształty ukryte pod nadwagą, młodzieńczy wygląd mimo lat i zmarszczek. Każdej da poczucie, że jest wyjątkowa. Ten dar oczarowywania kobiet dostał od mamy. Zwykle atrakcyjnej, uwodzącej kobiety, która kokietowała syna: „Jak wyglądam w tej sukience? Dekolt nie jest zbyt duży?”. Oczekiwała od niego uwielbienia i prowokowała jego chłopięcą seksualność. Może dlatego, że jako kobieta nie czuła się spełniona. Gdzie był ojciec? Pewnie u kochanki, w pracy lub w swoim pokoju. Synek czuł, że powinien zadowolić mamę, ale nie wiedział jak. Teraz wie: uwodząc kolejne kobiety, ale nie kochając żadnej. Bo żadna nie dorasta do ideału maminsynka: cechy atrakcyjnej, nieosiągalnej i kapryśnej damy, charakteryzujące wyłącznie jego matkę.
Jakie kobiety przyciąga?
Na pozór silne i niezależne, ale w głębi duszy niepewne siebie i tego, kim są. Z silną potrzebą rywalizacji: „Ja zdobędę tego, kogo żadna inna nie mogła zatrzymać”.
Gdy masz do czynienia z Uwodzicielem:
– Jeśli uda ci się trzymać uczucia na wodzy, na romansie może skorzystać twoja samoocena – twierdzi Katarzyna Kucewicz, psychoterapeutka. – Jeśli zakochasz się w nim na zabój, musisz liczyć się z porzuceniem, zdradami i słowami: „Przecież mówiłem, żebyś mnie nie pokochała”. Odrzucenie będzie dla ciebie mniej bolesne, jeśli potraktujesz je jako trudną lekcję budowania swojej tożsamości. Zastanów się – z kimś bliskim lub z psychoterapeutą – dlaczego pragniesz miłości kogoś, kto nie potrafi lub nie chce jej dać.
Uroczy, wrażliwy, beztroski, rozumie kobiety i wie, czego potrzebują. A często potrzebują zabawy, oderwania się od codziennych problemów. Maminsynek umie pocieszyć i porozmawiać. No chyba że dzwoni mama, wtedy często przerywa w pół zdania, odbiera telefon i wychodzi, bo musi zawieźć ją do sklepu, lekarza, na dworzec… W zamian ma wyprasowane koszule, ulubiony deser w niedzielę i poczucie, że jest dla niej całym światem. Tylko on się liczy, bo na ojca mama liczyć nie może: choruje, pije albo nie przykłada się do pracy. Owszem, czasami przeszkadza mu, że mama za bardzo się wtrąca i traktuje go jak (nomen omen) chłopca na posyłki: „zanieś na pocztę”, „przynieś wyniki”, „idź do sklepu” lub wymaga: „przyślij SMS-a, o której wróciłeś z imprezy, żebym się nie martwiła”. Nie obchodzi jej, że on siedzi z tobą, tylko wpada niezapowiedziana. Wieczny Chłopiec ponarzeka, ponarzeka, ale robi, co mama każe. Dlaczego? Bo wygodę u jej boku przedkłada nad własną autonomię. Nie musi decydować, zastanawiać się, wybierać. Mama powie, co jest dla niego dobre, a co nie. Nic więc dziwnego, że żadnej decyzji ten facet nie podejmie bez konsultacji z matką.
Jakie kobiety przyciąga?
Takie, które potrzebują beztroski i zabawy. Może to być typ Wiecznej Dziewczynki, ale nierzadko jest to kobieta obowiązkowa i poważna, którą pociągają jego chłopięcość i wrażliwość.
Gdy masz do czynienia z Wiecznym Chłopcem:
– Nie krytykuj jego matki wprost, bo znajdziesz się na straconej pozycji – radzi Katarzyna Kucewicz. – On automatycznie zacznie jej bronić. Sam może wyrzekać na mamusię, ale nikomu nie pozwoli powiedzieć na nią złego słowa. Pamiętaj, że on bezkrytycznie przyjmuje opinie mamy. Często wręcz powtarza jej słowa np. „To głupota wydawać tyle pieniędzy na wczasy, skoro możemy pojechać na działkę”. W takiej sytuacji naucz się odwoływać do jego racjonalnego umysłu, a nie do automatycznych, dziecięcych myśli. Zapytaj najspokojniej, jak możesz: „To twoja własna opinia, że wakacje w Grecji to głupota czy kogoś innego?”. Jeśli jego matka cały czas wisi ci nad głową, postaw ultimatum: ja albo ona. Ale zanim to powiesz, przygotuj się na ewentualną (i bardzo możliwą) przegraną: co zrobisz, jeśli on wybierze mamę?
Żona zarabia więcej i decyduje, gdzie i z kim pojadą na wakacje. Narzeczona płaci za wszystko, bo on wciąż nie może znaleźć pracy. Nowoczesny Misiek nie ma problemu z tym, że to kobieta nosi spodnie w domu. Jest łagodny, ciepły i akceptujący. Z czasem jednak widać, że jego łagodność często oznacza pasywność, ciepło – niezaradność, a akceptacja – obojętność i dystans. Za jego niechęcią do działania, podejmowania decyzji i brania odpowiedzialności stoi nie lenistwo, ale wyuczona bezradność maminsynka. Brak wewnętrznego poczucia bezpieczeństwa i brak zaufania do siebie. Od dziecka jest przyzwyczajony do wykonywania poleceń mamy, a w jego obrazie świata to kobiety rządzą. I pracują na to, żeby jemu niczego nie zabrakło. Mama wciąż robi jego ulubione kotleciki i ciasteczka, dokłada się do samochodu lub ratuje, gdy brakuje mu do pierwszego. Zapisuje do lekarza, przypomina o zapłaceniu raty, a nierzadko sama ją płaci. Ojca albo nie poznał, albo widział, że on ulega żonie. Możliwe też, że był domowym tyranem i dlatego synek mamusi za wszelką cenę chce być inny.
Jakie kobiety przyciąga?
Często te po przejściach z despotycznymi partnerami lub wychowane w domach rządzonych twardą ojcowską ręką.
Gdy masz do czynienia z Nowoczesnym Miśkiem:
– Możesz być zadowolona ze związku, gdy lubisz opiekować się mężczyznami i polegać na sobie – mówi Katarzyna Kucewicz. – Nie licz, że stanie w twojej obronie, gdy jego mama cię skrytykuje. Dlatego naucz się z nią postępować. Ona narzeka, że źle go karmisz? Odpowiedz, że jest dorosłym mężczyzną i sam potrafi zadbać o swoją kolację. Słyszysz, że szepcze mu coś do ucha? Powiedz wprost, że czujesz się niezręcznie w takiej sytuacji i zapytaj ją, o co chodzi. Nie potrafisz? Nie czekaj na cud, tylko zapisz się na kurs asertywności.
Słodki jest na początku. Lub wtedy, gdy czuje, że przegiął i chce przeprosić, np. za to, że cię uderzył lub zwyzywał. Co w tym typie pociąga? Siła, męskość i pewność siebie. Sprawia wrażenie takiego, któremu nikt nie podskoczy, a swojej kobiecie da oparcie. To tylko wrażenie. Bo w środku kryje się zalękniony chłopczyk, synek mamusi, poniewierany przez despotyczną matkę, odgrywającą się na synu za wszystkich mężczyzn, którzy ją skrzywdzili. Słodki Brutal kiedyś był ofiarą, teraz jest katem. Wybiera kobiety słabsze od siebie i zależne, żeby mieć nad nimi władzę. Taką, jaką kiedyś matka miała nad nim. Maminsynek to właśnie jej się boi i jest na jej każde zawołanie. Nierzadko traci nad sobą kontrolę. A wtedy obraża, wrzeszczy i potrafi uderzyć. Gdy się opamięta, oskarża partnerkę, że go prowokowała i jej się należało.
Jakie kobiety przyciąga?
Nierzadko te, które w dzieciństwie doświadczyły przemocy i w ich obrazie świata kobieta ma być podporządkowana mężczyźnie. Niepewne siebie, zalęknione.
Gdy masz do czynienia ze Słodkim Brutalem:
– Uciekaj – radzi Katarzyna Kucewicz. – Nie tłumacz go, że miał okropne dzieciństwo, tylko pomyśl, że całe życie będzie się na tobie wyżywał za upokorzenia, jakich doznał w rodzinnym domu. Nie łudź się, że twoja miłość go odmieni. Jeśli nie potrafisz odejść, idź na psychoterapię lub spotkania współuzależnionych. Kto wie, jeśli ty się zmienisz, może on też?
Niezależny, samodzielny i zdystansowany do kobiet i związków. „Potrzebuję przestrzeni” – tłumaczy, dlaczego nie chce się wiązać. Ma swoje pasje: nurkowanie, sporty ekstremalne czy ratowanie lasów amazońskich. Poświęca na to czas i pieniądze. Zyskuje szacunek, podziw i… zwolnienie z dorosłego życia. Bo jego samotność to nie tyle wolny wybór, ile konieczność podyktowana lękiem maminsynka. Tylko na zewnątrz jest silnym facetem, który nie boi się być sam. W środku to przerażony chłopiec, osaczony przez wzbudzającą w nim poczucie winy matkę („Jedź z nią na wakacje, coś mnie ostatnio boli serce, ale może nie dostanę przez ten tydzień zawału”). Gdzie był jego ojciec w dzieciństwie? Możliwe, że na wyprawie w górach, w pracy lub w swoim garażu. Samotny Wilk z chłopięcą bezradnością radzi sobie, uciekając od relacji i uczuć. Nie chce dać się osaczyć po raz drugi. Osaczenie przez matkę jest wystarczająco wyczerpujące. Zwykle nie jest wobec niej serdeczny i wylewny, ale zawsze może liczyć na swojego „synka mamusi”: zrobi zakupy, naprawi kran, zawiezie do lekarza. Czy naprawdę nie ma potrzeby bliskości i intymności z kobietą? Hmm... Czasami udaje się mu te potrzeby stłumić tak mocno, że ta sfera życia może dla niego nie istnieć. Niekiedy daje o sobie znać w postaci wrzodów żołądka lub bólów pleców, ale woli leki niż konfrontację ze swoim lękiem przed dorosłym związkiem z kobietą.
Jakie kobiety przyciąga?
Takie, które lubią wyzwania, w typie odkrywczyni, która spod warstwy lodu chce odkopać gorące uczucia. Kobiety-dzieci, które szukają męskiej opieki i wsparcia, ale są na tyle niedojrzałe, że pozory mylą z prawdą, więc nie widzą zagrożeń, jakie niesie związek z maminsynkiem.
Gdy masz do czynienia z Samotnym Wilkiem:
– Postaw na odkrywanie siebie, tego, kim jesteś. Pomyśl, dlaczego pociąga cię mężczyzna niedostępny emocjonalnie – radzi Katarzyna Kucewicz. – Uważaj na słowa, szczególnie na słowo „my”. Ono powinno być zarezerwowane dla was, a nie dla matki i syna. Gdy on mówi: „Byliśmy w Ikei”, pytaj: „My? Chyba byłeś tam z mamą. Może warto słowo »my« zarezerwować dla nas”. Jest szansa, że po kilku latach zacznie tak robić.
Co to znaczy być maminsynkiem?
Bycie maminsynkiem oznacza, że dorosły mężczyzna jest nadmiernie związany emocjonalnie z matką, co często skutkuje brakiem niezależności i trudnościami w nawiązywaniu zdrowych, dojrzałych relacji. Maminsynkowie mogą polegać na matce w podejmowaniu decyzji, organizowaniu codziennego życia i radzeniu sobie z problemami. To silne uzależnienie emocjonalne często prowadzi do konfliktów w związkach partnerskich, ponieważ partnerka może czuć się zaniedbana lub zdominowana przez relację matka-syn. Kluczowe cechy maminsynka to brak autonomii, niskie poczucie własnej wartości i trudności w przejmowaniu odpowiedzialności za swoje życie.
Jakie są typowe cechy maminsynka?
Typowe cechy maminsynka obejmują nadmierne przywiązanie do matki, brak autonomii w podejmowaniu decyzji, silne uzależnienie emocjonalne i fizyczne, trudności w radzeniu sobie z konfliktami oraz niskie poczucie własnej wartości. Maminsynkowie często konsultują wszystkie ważne decyzje życiowe z matką i polegają na jej wsparciu nawet w dorosłym życiu. Mogą unikać konfliktów z matką, nawet kosztem swoich relacji partnerskich. Inne cechy to trudności w nawiązywaniu bliskich, intymnych relacji, skłonność do unikania odpowiedzialności i trudności w rozwijaniu samodzielności. Maminsynkowie często mają problem z oddzieleniem się emocjonalnie od matki, co może negatywnie wpływać na ich dorosłe życie i relacje z innymi ludźmi.
Jak rozpoznać, że żyję z maminsynkiem?
Rozpoznanie maminsynka może obejmować obserwację jego zachowań i relacji z matką. Jeśli partner regularnie konsultuje wszystkie decyzje z matką, spędza z nią więcej czasu niż z tobą, a jej opinia zawsze jest dla niego najważniejsza, może to wskazywać na bycie maminsynkiem. Maminsynek może też unikać podejmowania samodzielnych decyzji i preferować, by matka rozwiązywała jego problemy. Ważne jest również, czy matka ma wpływ na wasze życie intymne i codzienne decyzje. Jeśli tak, to może to być oznaką maminsynkowstwa. Zwróć uwagę na jego reakcje, gdy próbujesz poruszyć temat jego relacji z matką – defensywność lub unikanie tematu mogą być kolejnymi wskazówkami.
Jak maminsynek wpływa na związek?
Maminsynek może negatywnie wpływać na związek, prowadząc do konfliktów, poczucia zaniedbania u partnerki i braku równowagi w relacji. Partnerka może czuć się nieważna i nieustannie rywalizować o uwagę i miłość z matką. To może prowadzić do frustracji, napięć i braku satysfakcji z relacji. Związek może cierpieć z powodu braku autonomii maminsynka, jego niezdolności do podejmowania samodzielnych decyzji oraz trudności w rozwijaniu niezależności. Partnerka może również doświadczać braku wsparcia emocjonalnego, ponieważ maminsynek często polega na matce w sprawach emocjonalnych i praktycznych. Takie relacje wymagają dużej pracy, aby zbudować zdrowe granice i poprawić komunikację między partnerami.
Czy maminsynek może się zmienić?
Tak, maminsynek może się zmienić, ale wymaga to czasu, zaangażowania i często wsparcia terapeutycznego. Kluczowym krokiem jest uświadomienie sobie problemu i chęć zmiany. Terapia, zwłaszcza psychoterapia poznawczo-behawioralna, może pomóc maminsynkowi zrozumieć przyczyny swojego zachowania, nauczyć się zdrowych wzorców relacji i rozwijać autonomię. Ważne jest również wsparcie partnerki, która może pomóc w ustalaniu zdrowych granic i zachęcać do podejmowania samodzielnych decyzji. Zmiana wymaga pracy nad budowaniem pewności siebie, rozwijaniem umiejętności radzenia sobie z konfliktami i separacji emocjonalnej od matki. Regularna praca nad sobą i wsparcie ze strony terapeuty mogą przynieść pozytywne efekty.
Jakie są przyczyny bycia maminsynkiem?
Przyczyny bycia maminsynkiem mogą być różnorodne i często mają swoje korzenie w dzieciństwie. Nadopiekuńcza matka, brak granic w relacji matka-syn, a także brak wsparcia emocjonalnego ze strony ojca mogą przyczyniać się do rozwoju tego typu osobowości. Często maminsynkowie wychowywani są w atmosferze, gdzie matka jest dominującą postacią, a syn nie rozwija pełnej autonomii. Również traumy emocjonalne, brak pewności siebie i lęk przed odrzuceniem mogą prowadzić do nadmiernego uzależnienia emocjonalnego od matki. Warto również zwrócić uwagę na wzorce rodzinne, gdzie takie zachowania były normą.
Jakie są konsekwencje życia z maminsynkiem?
Życie z maminsynkiem może prowadzić do frustracji, poczucia zaniedbania i braku wsparcia emocjonalnego ze strony partnera. Partnerka może czuć się mniej ważna niż matka i doświadczać trudności w budowaniu zdrowych granic w związku. To może prowadzić do częstych konfliktów, braku satysfakcji z relacji i w skrajnych przypadkach do rozpadu związku. Długotrwałe życie z maminsynkiem może również wpłynąć na poczucie własnej wartości partnerki i jej zdrowie psychiczne. Konieczne jest wspólne zaangażowanie w rozwijanie autonomii partnera i budowanie zdrowych relacji.
Jakie są strategie radzenia sobie z maminsynkiem?
Strategie radzenia sobie z maminsynkiem obejmują ustalanie zdrowych granic, otwartą komunikację i wspieranie partnera w rozwijaniu autonomii. Ważne jest, aby partnerka była stanowcza, ale empatyczna, pomagając partnerowi zrozumieć potrzebę zmiany. Konsultacja z terapeutą może być również pomocna w rozwijaniu zdrowych wzorców relacji. Partnerka powinna również zadbać o swoje potrzeby emocjonalne i unikać poczucia winy za problemy partnera. Wspólne dążenie do rozwiązywania problemów i budowanie wzajemnego zrozumienia są kluczowe.
Czy terapia może pomóc maminsynkowi?
Tak, terapia może być bardzo skuteczna w pomaganiu maminsynkowi rozwijać autonomię i zdrowsze wzorce relacji. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) może pomóc w zrozumieniu przyczyn nadmiernej zależności od matki, rozwijaniu umiejętności samodzielnego podejmowania decyzji i budowaniu pewności siebie. Terapeuta może również pomóc w rozwijaniu umiejętności radzenia sobie z konfliktami i separacji emocjonalnej od matki. Regularna terapia może przynieść pozytywne efekty, poprawiając jakość życia maminsynka i jego relacji z innymi.