Cezary Pazura – żywa legenda klasycznego polskiego kina akcji. Jeden z najbardziej popularnych polskich aktorów, uwielbiany stand-uper, a dla wielu, dzięki swojej działalności w serwisie YouTube, również „wujek Czarek”, jak sam siebie zwykł nazywać. Oto zestawienie naszych ulubionych ról Cezarego Pazury.
Mógł być muzykiem, ale to aktorstwo okazało się tym, co pokochał najbardziej. Cezary Pazura najpierw ukończył bowiem szkołę muzyczną w klasie klarnetu i fortepianu, a dopiero później zdał do szkoły aktorskiej. Studia na Wydziale Aktorskim łódzkiej szkoły filmowej ukończył w 1986 roku. Rozpoznawalność i uznanie w świecie kina aktor zyskał dzięki kreacji Edwarda Wiadernego w filmie Władysława Pasikowskiego „Kroll” z 1991 roku. Dostał za nią nagrodę za najlepszą drugoplanową rolę męską na 16. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Potem jego kariera nabrała zatrważającego tempa i nie zwolniła... do dziś, bo filmy z Cezarym Pazurą wciąż cieszą się ogromnym zainteresowaniem. Oto nasze zestawienie niezapomnianych aktorskich kreacji Cezarego Pazury.
Kto z Was pamięta moment, gdy filmy z Pazurą były obowiązkowym seansem w kinie? Z pewnością były wśród nich poniższe tytuły.
Cezary Pazura role filmowe
„Kiler” (1997)
Cezary Pazura w filmach często wcielał się w role nieśmiałych, zagubionych i zabawnych nieudaczników. Taki też był Jurek Kiler, czyli jedna z najbardziej znanych jego kreacji aktorskich. Sympatyczny taksówkarz Jurek Kiler to człowiek pod wieloma względami przeciętny, mający jedynie nieprzeciętnego pecha. Zdarza się jednak coś, co zmienia całe jego życie: pewnego ranka zostaje aresztowany przez brygadę antyterrorystyczną. Policja bierze go za bezwzględnego, profesjonalnego zabójcę o pseudonimie Kiler. Jurek zostaje otoczony podziwem i szacunkiem nie tylko ludzi, z którymi przychodzi mu dzielić celę, ale także policjantów, więziennej służby i kobiet, wobec których nigdy nie cieszył się szczególnym powodzeniem. Zostaje uwolniony przez gangsterów i wreszcie dowiaduje się, dlaczego go uwolnili. Momentalnie zmienia zdanie na temat swojego „gwiazdorstwa” i zaczyna działać.
„Kiler-ów 2-óch” (1999)
Komedia „Kiler” doczekała się kontynuacji, którą również pokochali Polacy. W filmie „Kiler-ów 2-óch” Jurek (Cezary Pazura) zdążył już zapomnieć, że był taksówkarzem podejrzanym o serię morderstw. Ale tracący czas w więziennej celi Siara (Janusz Rewiński) i wychodzący na przepustkę Lipski (Jan Englert) nie zapomnieli. Aby zlikwidować powszechnie znanego finansistę, przyjaciela największych ludzi epoki i zbawcę narodowego budżetu, regularnie zasilającego państwową kasę, wynajmują to płatnego mordercę (Peter J. Lucas), to kubańskiego najemnika (Cezary Pazura). Jakby tego nie było dość, parol na Kilera zagięły ponętna Rysia Siarzewska (Katarzyna Figura) i pełna temperamentu Dona (Jolanta Fraszyńska). Tym samym jego narzeczona (Małgorzata Kożuchowska) straciła cierpliwość.
„Chłopaki nie płaczą” (2000)
„Chłopaki nie płaczą” w reżyserii Olafa Lubaszenki to już film klasyk, z którego sceny i wersy na stałe zapisały się już w głowach i słownikach Polaków. Rola Cezarego Pazury jako Freda, połowy duetu gangsterów z Wybrzeża (drugą połową był aktor Mirosław Zbrojewicz jako Grucha) jest bezapelacyjnie jedną z najbardziej uwielbianych przez Polaków kreacji aktora. Film opowiada historię dwóch młodych przyjaciół: Kuby (Maciej Stuhr) i Oskara (Wojciech Klata), którzy przez przypadek zostali wplątani w aferę z gangsterami. Pewnego wieczoru Kuba postanowił bowiem pomóc swemu nieśmiałemu przyjacielowi ściągając do domu jego wuja dwie dziewczyny z agencji towarzyskiej. Po szalonej nocy okazuje się, że chłopców nie było stać na takie rozrywki. Opiekun kobiet w ramach zapłaty bierze więc cenną figurkę z kolekcji wspomnianego wuja. Aby ją odzyskać, Kuba zastawia w lombardzie swoje skrzypce i z pieniędzmi wędruje do agencji. Tam wpada w sam środek mafijnej transakcji. Powstaje zamieszanie, wybucha strzelanina i przy okazji ginie walizka z kasą. Gangsterzy, podejrzewając o kradzież Kubę, ruszają jego śladem.
Cezary Pazura filmy
„Nic śmiesznego” (1995)
Niezapomniany film w reżyserii Marka Koterskiego z równie niezapomnianą rolą Cezarego Pazury jako Adama Miauczyńskiego. „Nic śmiesznego” to pośmiertny monolog wewnętrzny Adama, reżysera filmowego, któremu nic w życiu nie wyszło. Mężczyzna wspomina swoje życie jako jedno wielkie pasmo nieszczęść, porażek i idiotycznych zbiegów okoliczności. Rodzice woleli, żeby urodził się dziewczynką. Z kolejnych filmów wyrzucano go z hukiem, bo wysadzał w powietrze wychodek albo most. Każda napotkana kobieta okazywała się nie „tą”. „Tfu! Nie spotkało mnie w życiu nic śmiesznego” – podsumowuje swoje życie leżąc w prosektorium.
„Psy” (1992)
Fenomen „Psów” to zasługa świetnego reżysera – Władysława Pasikowskiego, producenta Juliusza Machulskiego oraz genialnej obsady na czele z Bogusławem Lindą, Markiem Kondratem i Cezarym Pazurą. Film opowiada historię dawnych przyjaciół, dwóch byłych funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa – Franza Maurera i Ola Żwirskiego. Franz pracuje w policji kryminalnej, a Olo wstąpił w szeregi mafii. Pomiędzy nimi stanęła niewyobrażalna chęć zemsty, która pociągnęła ich i ludzi w ich otoczeniu ku najgorszemu.
Cezary Pazura filmografia
„Sztos” (1997)
Na początku lat siedemdziesiątych, w scenerii polskiego Wybrzeża, splatają się losy dwóch takich, co nie jeden księżyc ukradli. Synek (aktor Cezary Pazura) wyszedł z więzienia i za wszelką cenę chce dobrze urządzić się w życiu. Eryk (Jan Nowicki), wytrawny hochsztapler, musi się odegrać na kumplu, który go wykiwał w pokerze. Obaj potrzebują pieniędzy i postanawiają wyruszyć w Polskę siejąc spustoszenie... w portfelach dewizowych turystów. „Sztos” to komedia, którą zdecydowanie warto nadrobić.
„Kariera Nikosia Dyzmy” (premiera 2002)
Jeśli komedie z Cezarym Pazurą, to z pewnością jako jedna z pierwszych przychodzi wielu z nas do głowy „Kariera Nikosia Dyzmy” w reżyserii Jacka Bromskiego. Film opowiada o życiu tytułowego Nikosia Dyzmy (Cezary Pazura) – zwykłego grabarza i niezwykłego pechowca, ale też utalentowanego mówcy pogrzebowego, którego życie całkiem przypadkowo ulega zmianie. Nikoś bowiem pewnego dnia przywłaszczył sobie zaproszenie na koktajl dyplomatyczny, podczas którego pewien incydent okazał się punktem zwrotnym w jego karierze. Film jest luźną adaptacją powieści „Kariera Nikodema Dyzmy” Tadeusza Dołęgi-Mostowicza z 1932 roku.
„E=MC²” (2002)
Max (Olaf Lubaszenko), doktor filozofii, jako pracownik naukowy nie zarabia zbyt wiele. Stara się wyżyć z bardziej opłacalnych zajęć. Największy zyski czerpie z pisania prac magisterskich i licencjackich. Wszystko idzie dobrze, dopóki nie zakocha się w jednej ze swoich klientek, Stelli (Agnieszka Włodarczyk), która jest dziewczyną gangstera, Ramzesa (w tej roli Cezary Pazura). Na domiar złego Ramzes chce, aby Max pomógł mu w pisaniu pracy doktorskiej na wydziale filozofii. Jeśli planujecie obejrzeć komedię z Cezarym Pazurą, „E=MC²” będzie wyborem idealnym.
„13 posterunek” (premiera 1997-1998)
Nie da się pisać o rolach Cezarego Pazury bez wspomnienia o jego kreacji w „13 posterunku”. Serial ten był pierwszym polskim sitcomem niebędącym adaptacją zagranicznego formatu, a na każdy kolejny odcinek serialu widzowie czekali z utęsknieniem. Aktor występował w nim w roli głównej, jako posterunkowy Cezary. Serial śledził losy nieco niezorganizowanych funkcjonariuszy policji z małego posterunku. Cała produkcja utrzymana była w polegającej na pantomimie i błazeńskich popisach aktorów konwencji commedia dell’arte. Ociekała abstrakcyjnym humorem, głupawymi dialogami, przerysowanym aktorstwem i absurdalnymi zwrotami akcji. Za scenariusz i reżyserię „13 posterunku” odpowiadał Maciej Ślesicki. Cezary Pazura w serialach kreował wiele różnych wspaniałych ról, ale to ta w „13 posterunku” jest tą najważniejszą w jego karierze.
„Ślepnąc od świateł” (premiera 2018)
Najnowsza produkcja w naszym zestawieniu i jednocześnie jedna z najlepszych, choć drugoplanowych, serialowych ról Cezarego Pazury, która tylko udowadnia wszechstronność aktorską Cezarego Pazury. „Ślepnąc od świateł” to adaptacja bestsellerowej powieści Jakuba Żulczyka. Opowiada o Kubie (Kamil Nożyński), znanym warszawskim dilerze, perfekcjoniście i outsiderze, który lubi mieć wszystko pod kontrolą. Kuba jest zagadką dla otoczenia. Jego klientami są politycy, celebryci, zamożne panie domu, gwiazdy hip-hopu, hipsterzy. Kuba jest zmęczony swoim życiem i chciałby od niego uciec – kupuje więc dwa bilety w jedną stronę. Wylot za tydzień, do Argentyny. Przez ten czas musi jeszcze załatwić kilka spraw. W tym samym momencie z więzienia, po kilkuletnim wyroku, wychodzi Dario (Jan Frycz), gangster starej daty. Nieoczekiwanie ich losy przetną się, co doprowadzi do konfrontacji Kuby z jego dotychczasowym życiem i decyzjami. Cezary Pazura w „Ślepnąc od świateł” brawurowo wykreował postać Mariusza Fajkowskiego, ekscentrycznego telewizyjnego showmana i jednego z klientów Kuby.