Większość ludzi uwielbia jeździć nad morze, spacerować po plaży, wpatrywać się w błękitną toń. Są jednak i tacy, którzy na samą myśl o morskiej głębinie dostają dreszczy. To talassofobicy. Co to jest talassofobia? Czy da się ją leczyć?
Talassofobia to irracjonalny lęk przed morzem. Fachowo określany jest jako zaburzenie nerwicowe, podobnie jak wiele innych fobii, których jest mnóstwo – już ponad 700, z roku na rok coraz więcej. Na liście fobii są takie, które potrafią skutecznie zatruć życie, jak chociażby agorafobia, czyli lęk przed otwartymi przestrzeniami. Aż trudno sobie wyobrazić trudności, jakie musi przeżywać agorafobik przy każdym wyjściu z domu. Przy tego typu zaburzeniu talassofobia może wydawać się „do zniesienia”, w końcu można przecież morze omijać szerokim łukiem.
Niestety talassofobia może mieć różne natężenie. U jednych paniczny, irracjonalny lęk wywołuje widok morza lub konieczność podróży statkiem, są jednak osoby, które gdy tylko o morzu pomyślą, cierpną z przerażenia. Wystarczy, że zobaczą zdjęcie czy obraz przedstawiające morskie fale, statek na oceanie czy podwodny świat. Co gorsze nawet wyobrażony widok morskiej toni może przyprawić je o kołatanie serca, spowodować gwałtowne pocenie, suchość w ustach, uczucie „miękkich nóg” i drżenie dłoni, czyli całe spektrum fizjologicznych objawów nerwicowych.
Talassofobia to nie tylko lęk przed nieprzeniknioną tonią morza, ale również przed podwodnym światem morskich zwierząt i roślin. Nurkowanie, snorkeling, podróże statkiem, pływanie w morzu, a nawet spacerowanie po plaży w przypadku talassofobików nie wchodzi w grę, chyba że jest to element procesu leczenia.
Taalossofobię, podobnie jak inne zaburzenia nerwicowe, leczy się najczęściej terapią behawioralno-poznawczą. Jej zadaniem jest zmiana schematów myślenia i działania talassofobika. Psychoterapeuci, pracując z pacjentem z fobiami, zalecają między innymi stopniowe oswajanie się z bodźcem wywołującym lęk – w tym przypadku z widokiem lub wyobrażeniem morza i podwodnego świata – co fachowo nazywa się desensytyzacją. Innym sposobem walki z talassofobią jest terapia implozywna polegająca na gwałtownej ekspozycji na bodziec, co można nazwać, nomen omen, rzuceniem na głęboką wodę. W przypadku talassofobii może to polegać na celowej podróży statkiem, spacerze brzegiem morza czy też kąpieli morskiej. Po kilku takich zabiegach zazwyczaj następuje osłabienie reakcji lękowej.
Osobom cierpiącym na talassofobię pomagają również różne techniki relaksacyjne, dzięki którym łatwiej im opanować wegetatywne objawy stresu, jak przyspieszone bicie serca, duszności czy zawroty głowy.