Choć Międzynarodowy Festiwal Filmowy 31. EnergaCamerimage odbędzie się dopiero w listopadzie, już dziś wiadomo, że nagrodę za całokształt twórczości przyznano w tym roku Krzysztofowi Zanussiemu, jednemu z najważniejszych polskich reżyserów.
Krzysztof Zanussi jest jednym z najważniejszych przedstawicieli kina autorskiego na świecie. Jako reżyser i scenarzysta wszystkich swoich filmów stworzył własny model kina intelektualnego, skupionego na przedstawianiu problemów filozoficznych i dylematów etycznych.
Większości z nas Krzysztof Zanussi jako twórca kojarzy się z kinem moralnego niepokoju z połowy lat 70. i takimi filmami, jak „Barwy ochronne” (1976) czy nagrodzone Nagrodą Specjalną Jury w Cannes „Constans” (1980).
W latach 80. Krzysztof Zanussi tworzył głównie za granicą, powstały wówczas: „Imperatyw” (1982), nagrodzony Złotym Lwem w Wenecji „Rok spokojnego słońca” (1984) i „Paradygmat, czyli potęga zła”.
W latach 90. po transformacji ustrojowej Krzysztof Zanussi znów reżyserował w Polsce. Najpopularniejsze filmy z tego okresu to: autobiograficzna komedia „Cwał” (1995) z niezapomnianą rolą Mai Komorowskiej, opowiadająca o dorastaniu w czasach stalinowskich; oraz dramat „Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową” (1999), w którym w rolę nieuleczalnie chorego lekarza wcielił się Jerzy Stuhr.
W ostatnich latach twórca zrealizował takie filmy, jak: „Obce ciało” (2014), „Eter” (2018) i „Liczba doskonała” (2022).
Krzysztof Zanussi tworzył filmy z wybitnymi twórcami filmowymi. Współpracował na planach ze Sławomirem Idziakiem, Witoldem Sobocińskim, Edwardem Kłosińskim. Jego filmy były inspiracją dla wielu innych artystów i zdobyły szereg nagród w Polsce i za granicą.
Korzystałam z materiałów opublikowanych na stronie camerimage.pl.