Nasze poglądy decydują również o tym, jak postrzegamy otaczający nas świat i jak jesteśmy ograniczeni, wybierając utarte schematy myślenia.
Agnieszka Andrys, blogerka i mama Bolesława, opowiedziała kiedyś historię spotkania jej syna z chłopcem niepełnosprawnym. Było to w osiedlowym markecie na dziale warzywnym. Chłopak był starszy od Bolka, miał może z 8 lat. Miał też powykręcane kończyny, mówił bardzo niewyraźnie i w zwolnionym tempie. Pomimo tego chłopcy znaleźli wspólny język. Chwilę porozmawiali i wymienili się warzywami. Na do widzenia Bolo podał chłopcu rękę, a ten niewprawnie próbował pogłaskać go po twarzy. Po powrocie do domu zafascynowany spotkaniem z nowym kolegą Bolo opowiedział o wszystkim tacie. Gdy ojciec zapytał go: „A jaki był ten chłopak?”, bez zastanowienia odrzekł: „Piękny, tato, miał skrzydła jak orzeł”.
Dzieci mają ten dar, że postrzegają świat takim, jaki jest. Nie czują jeszcze brzemienia w postaci
ograniczających przekonań. I to na nas, dorosłych, spoczywa odpowiedzialność, by ten stan utrzymać jak najdłużej.
Od dzieci możemy się wiele nauczyć. Pielęgnuj w sobie dziecko.
Zaproszę Cię teraz do małego eksperymentu. Przez jeden dzień postrzegaj świat oczami dziecka i żyj tylko teraźniejszością. Przez ten jeden dzień zapomnij o przeszłości i przyszłości. Uwolnij umysł i myśl ponad schematami. Bądź uważna na to co dzieje się tu i teraz. Dostrzeż zieleń trawy i zachwyć się błękitem nieba. Zobacz, jak wspaniała jest mucha i policz, ile schodów prowadzi do Twojego mieszkania. Nazbieraj kolorowych kamyków i poskacz w kałuży. Ciesz się każdą chwilą, a odkryjesz to, co od dłuższego czasu było dla Ciebie niedostępne.
Fragment pochodzi z książki „ Jutro zaczyna się dziś, czyli jak zaprojektować swoją wymarzoną przyszłość”,Edyta Walęciak-Skórka, Wydawnictwo Sensus 2015, s.208