Co sprawia, że czujemy się dorośli? W dzieciństwie wydaje się, że wystarczy podprowadzić z szafy matczyne szpilki lub ojcowski krawat i na niby upichcić obiad przy plastikowej kuchence. W czasach nastoletnich niewinne zabawy wypierane są przez zachowania ryzykowne: palenie papierosów czy picie alkoholu kupionego na sfałszowany dowód. Z upływem kolejnych lat przekonujemy się, że dorosłość to nie elegancki przyodziewek ani tym bardziej hołdowanie zasadzie „hulaj dusza, piekła nie ma”. Czego więc potrzeba, aby z pełnym przekonaniem pomyśleć o sobie: „Jestem dorosłym człowiekiem”?
Jedni powiedzą, że decydująca jest prawna granica dorosłości. Dla innych wyznacznikiem będzie biologia i wiek, w którym mózg osiąga pełnię rozwoju. Kto inny powie, że niezbędne są obrączka na palcu, poduszka finansowa na koncie i klucz do własnych czterech kątów w kieszeni. Albo świadomość, że dorosłość to zarówno przywileje, jak i obowiązki. A może to stan, do którego dążymy przez całe życie, bo w momentach kryzysu i tak zawsze będziemy szukać wsparcia kogoś, kto jest „bardziej dorosły” (czyt. odpowiedzialny, kompetentny i dojrzały) niż my? „Dojrzewanie to proces. Trwa aż do ostatniej chwili życia. Słyszymy na okrągło, że trzeba być dojrzałym i być prawdziwym sobą, tylko co to znaczy. Powinno się mówić raczej o byciu coraz bardziej sobą” – pisze Katarzyna Miller.
Niektórzy sądzą, że współczesnym młodym ludziom coraz trudniej jest wejść na tę ścieżkę. Problem zauważyła także dr Deborah J. Cohan. Wykładowczyni socjologii na Uniwersytecie Karoliny Południowej w Beaufort postanowiła ułatwić zadanie swoim studentom i zaprosiła ich na ośmiotygodniowy kurs poświęcony w całości temu zagadnieniu. Bazując na swoich własnych doświadczaniach i przeprowadzonych na uczelni rozmowach, opracowała listę nawyków, umiejętności i cech, które składają się na obraz dorosłego człowieka.
Czytaj także: Dlaczego tak trudno dzisiaj dorosnąć?
Co więc może sprawić, że poczujemy się dorośli? Nie, nie chodzi o ból w krzyżu. Oto kilka z wielu wniosków i refleksji, jakie wyciągnęła dr Cohen.
10 umiejętności, które pomogą Ci naprawdę dorosnąć
1. Naucz się odpuszczać
To jedna z najtrudniejszych lekcji dorosłości, ale też jedna z najbardziej wyzwalających. Odpuszczanie oznacza godzenie się ze stratą i świadome rezygnowanie z tego, co już nam nie służy – z wypalonych relacji, celów, które przestały mieć sens i znaczenie, spraw tylko niepotrzebnie zajmujących przestrzeń w głowie i sercu. Dzięki temu odzyskujemy czas i energię na to, co sprawia, że naprawdę chcemy żyć pełną piersią.
2. Zaprzyjaźnij się z gotowaniem
Opanuj przyrządzenie przynajmniej kilku ulubionych potraw. Nie chodzi o to, aby stać się mistrzem kuchni, wygrać telewizyjny program kulinarny ani zdobywać gwiazdki Michelin. Znajomość nawet podstawowych przepisów pomoże ci zadbać o siebie (w końcu jesteśmy tym, co jemy) oraz ludzi, na których ci zależy.
3. Mów „nie”, by mieć przestrzeń na „tak”
Dorosłość to także zdrowa asertywność i umiejętność dokonywania wyborów, także tych niewygodnych. Każde „nie” dla rzeczy zbędnych, toksycznych lub zbyt zajmujących, jest okazją, by powiedzieć „tak” dla tego, co naprawdę ważne. Doba nie jest z gumy – to od nas zależy, czym ją wypełnimy.
4. Nie bój się rozmów telefonicznych
Kiedyś telefon był cudem techniki, dziś dla wielu z nas jest odstraszaczem. Odbieranie połączeń od nieznanych numerów lub zadzwonienie do lekarza czy urzędu coraz częściej jawi się jako wyzwanie. Warto je podjąć i oswoić się z rozmowami telefonicznymi, nawet jeśli dziś wiele rzeczy załatwiamy wiadomościami tekstowymi. Odwaga w inicjowaniu kontaktu z osobą po drugiej stronie słuchawki naprawdę się przydaje.
Czytaj także: Młodzi ludzie boją się rozmawiać przez telefon. Czy telefobia niszczy ich karierę?
5. Nie uciekaj od trudnych tematów
Znajdź w sobie odwagę, aby mówić o tym, co drażliwe, przykre i bolesne. Rozmowy o odmiennych oczekiwaniach, granicach, różnicach poglądów, choć mogą budzić niepokój, są nieodłączną częścią dorosłości. Warto prowadzić je twarzą w twarz, z empatią i spokojem. Niełatwa sztuka prowadzenia dialogu jest na wagę złota.
6. Weź codzienne sprawy w swoje ręce
Upewnij się, że pozornie błahe czynności, takie jak zaadresowanie koperty, uregulowanie rachunków czy sprawdzenie poziomu oleju w aucie nie stanowią dla ciebie problemu. Nie bagatelizuj ich – jeśli będziesz mieć te niepozorne kompetencje w małym placu, zyskasz duże poczucie sprawczości.
7. Wzmacniaj swoje ciało
Jak zauważa specjalistka, sprawność fizyczna przekłada się na siłę psychiczną i emocjonalną. Jeśli możesz, nie rezygnuj więc z regularnego ruchu i treningu siłowego. Im szybciej zajmiesz się swoim ciałem, tym bardziej na tym skorzystasz.
8. Przyjaźnij się z ludźmi w różnym wieku
Dlaczego warto nawiązywać przyjacielskie relacje także poza swoją grupą wiekową? Według dr Cohen znacznie poszerzy to twoje horyzonty i pozwoli docenić bieg życia. Młodsi przyjaciele przypomną ci o radości odkrywania świata, a starsi – o wartości doświadczenia.
9. Naucz się doceniać i lubić siebie
Nie chodzi o ego, lecz o wdzięczność. Za to, kim jesteś, ile już przeszłaś, czego się nauczyłaś. Dorosłość zaczyna się tam, gdzie przestajesz czekać na cudze potwierdzenie swojej wartości. Raz na zawsze rozpraw się więc z autosabotażem i zacznij mówić o sobie dobrze.
Czytaj także: Usłysz siebie – twoja relacja ze światem jest odbiciem relacji ze sobą
10. Zadbaj o swoją przestrzeń
Porządek wokół nas sprzyja porządkowi w środku. Wyrób sobie proste nawyki: ściel łóżko, odkładaj rzeczy na miejsce, pozbywaj się tego, co zbędne. Dr Cohan podkreśla, że otoczenie ma ogromny wpływ na nasze decyzje i emocje. Czyste, zadbane miejsce staje się sprzymierzeńcem wewnętrznego spokoju.
Artykuł opracowany na podstawie: Deborah J. Cohan, „25 Things I've Learned About Adulting”; „10 Tips for Adulting”, psychologytoday.com [dostęp: 04.11.2025]