W bieli i zieleni

Mieszkanie jest w Gliwicach. W starej kamienicy w centrum miasta. W takiej Margo Hupert się wychowała, w takiej dobrze się czuje, takiego miejsca szukała. Mieszkanie urządziła sama, ale, jak mówi, jest to projekt otwarty. Bo Margo lubi zmiany. – Nic nie jest u mnie na zawsze – mówi. Dlatego ciągle szuka rozwiązań, które będą nie tylko najwygodniejsze, ale i najpiękniejsze. Muszą być piękne – Margo jest artystką, estetyka wnętrz to dla niej sprawa ważna i oczywista.

Dominuje biel. Mieszkanie jest wręcz świetliste. A biel jest nie bez powodu. Okna wychodzą na północ i na zachód, więc wnętrza nie są w naturalny sposób doświetlone. Remont zaczęli od… podłogi. Margo postanowiła dotrzeć do desek, które kiedyś zostały tu położone, a potem przykryte różnymi warstwami układanymi przez kolejnych mieszkańców. Odkryła je, pomalowała na biało, teraz pięknie odbijają światło, rozjaśniając dodatkowo całą przestrzeń.

Białe są też ściany, choć nie do końca. Jedna jest delikatnie pomalowana trzema kolorami, robi to wrażenie przecierki. Na innej, też malowanej przez Margo, widać wydobyty spod warstw farb stary tynk. – Zawsze były mi bliskie skandynawskie klimaty, prostota, minimalizm, jasne kolory. Biel jest idealną bazą, ładnie eksponuje przedmioty, rozjaśnia wnętrza – mówi Margo.

Lubi też łączenie starego z nowym. Szuka ciekawych przedmiotów i mebli vintage, chętnie zagląda na targi staroci, ale nie przywiązuje się do rzeczy, więc często coś oddaje, potem kupuje nowe.

Mieszkańców jest w tej chwili piątka: Margo, jej mąż i syn, a także Tosia, suczka rasy charcik, i kotka Grey. Kiedy córka się wyprowadziła, Margo zrobiła z jej pokoju swoją pracownię, połączoną z kuchnią i salonem. Sama pracownia to też sprawa otwarta. Artystka ciągle szuka ustawienia idealnego. Jedna ze ścian – ta, gdzie zostało wykute przejście – praktycznie odpada, ale i tak takie rozwiązanie ma więcej zalet niż wad. Margo pracuje w domu, więc chce, żeby pracownia i kuchnia były ze sobą połączone. To jej dwie strefy, tu spędza najwięcej czasu.

– Uwielbiam naturę, rośliny, kwiaty i zwierzęta, dlatego towarzyszą mi zawsze. Botaniczny świat jest fascynujący, pełen pięknych faktur, form, kolorów, dlatego inspiruje mnie do tworzenia i kreowania na różnych płaszczyznach pracy – mówi Margo. I to widać także w mieszkaniu. Stara się, żeby jej otoczenie było spójne z tym, jak myśli i jak tworzy.

We wnętrzu jest więc – poza bielą – dużo zieleni. – Muszę być otoczona roślinami, miłość do nich wyniosłam z domu rodzinnego, to dla mnie naturalne, że są blisko, że się o nie dba, że się przygląda, jak wzrastają. Interesuję się też nowymi gatunkami, cieszę się każdym nowym listkiem. Dzielę się też roślinami, czasem idą „do ludzi”, czasem sama coś przygarniam. Mam kilka takich, które zbyt pewnie się rozrosły, ale na razie trudno mi się z nimi rozstać – mówi.

Kiedyś Margo projektowała i szyła biżuterię z filcu, zresztą z sukcesami, jej naszyjnik jest dziś eksponowany na stałej wystawie w warszawskim Państwowym Muzeum Etnograficznym. Wystawiała swoje prace w Szanghaju na wystawie Expo Design w 2010 roku. – Ale pewnego dnia zamknęłam ten temat i wróciłam do malarstwa. Bo malowałam od dziecka. Chcę, żeby to, co robię, było dostępne dla każdego, stąd pomysł na printy. Nie jest to dzieło sztuki, które kosztuje majątek, możesz powiesić na ścianie, za miesiąc wymienić na coś innego. Zwłaszcza jeśli ktoś tak jak ja lubi zmiany.

Co będzie dalej? – Nie wiem – mówi Margo – ale na pewno będę malować. Urządzamy teraz domek w lesie, kiełkuje w nas myśl, żeby kiedyś rozstać się z miastem i zamieszkać tam na stałe. Wtedy będę musiała zmienić charakter pracy, nie da się z lasu organizować wysyłek czy jeździć do drukarni. Może wrócę do malarstwa na płótnie? Zobaczymy. Zmiany są przecież dobre. Zwłaszcza takie, na które sami mamy wpływ.