Psychologowie podkreślają, że opieka nad zwierzęciem uczy odpowiedzialności, miłośnicy zwierząt apelują, żeby nie podejmować pochopnie decyzji o obecności psa w domu. Co zrobić, żeby wszyscy domownicy byli zadowoleni?
Decyzja o kupnie albo wzięciu psa ze schroniska musi być poprzedzona poważną rozmową o podziale przyszłych obowiązków. Jeżeli okaże się, że z powodu wielu zajęć ani dorośli ani nastoletnie dzieci nie będą miały czasu na długie spacery, to zapomnijmy o chartach czy husky, bo taki pies w domu wymaga od opiekunów dużej aktywności.
Jeżeli my albo nasz partner jesteśmy pedantami, to niewskazane są rasy długowłose z grubym podszerstkiem. Psy – o czym czasem zapominamy – trzeba często czesać i nie da się uniknąć fruwających po mieszkaniu kłaków. Jeżeli psem w domu ma się opiekować dziecko, to wybierzmy raczej rasę, która nie wymaga częstego strzyżenia ani innych specjalistycznych zabiegów.
Dziecko chce mieć zwierzę. Zgodzić się czy nie? Czytaj tu.
Istotne jest również to, czy jesteśmy alergikami. Jeśli chcemy mieć pewność, że zwierzę nie uczuli nikogo z domowników, to wybierzmy na przykład York Terriera, który nie ma futra tylko włosy o budowie takiej jak ludzkie.
W domu, gdzie są małe dzieci, znakomicie sprawdzi się Labrador i jego długowłosy pobratymiec – Golden Retriever. Te psy są nie tylko łagodne i cierpliwie, ale mają cechy, które wręcz predestynują je do pracy jako z osobami chorymi i niepełnosprawnymi. Spokojni możemy być również o bezpieczeństwo dziecka przy Owczarku Niemieckim i Bokserze, gdy są odpowiednio ułożone. Jeśli chcemy, żeby przyjaźń z psem w domu była bezkonfliktowa, to zainwestujmy w tresurę, a w szczególnych przypadkach zatrudnijmy również w psiego psychologa.
Oczywiście w żadnym przypadku nie jesteśmy zwolnieni z rozsądnego wychowania dzieci, zwracania uwagi na przypadki zbytniej poufałości albo celowego robienia psu krzywdy i zachowań bezmyślnych – na przykład zamknięcia zwierzęcia na wiele godzin bez dostępu do wody.
Lato, trudny czas dla zwierząt? Czytaj tu.