Po wielu relacjach, w których była albo tą zdradzaną, albo tą trzecią – Anka zrozumiała, że jeśli sama nie będzie się o siebie troszczyć, to nikt inny jej tego nie zapewni. Dzięki temu może dziś budować zdrową relację. Psycholożka i trenerka biznesu Iwona Firmany na jej przykładzie wyjaśnia, jak perfekcjonizm może utrudnić stworzenie dojrzałego związku.
Kiedy Anka pierwszy raz umawiała się na spotkanie z Pawłem, poprosił ją, żeby ubrała się zwyczajnie, jak na spacer. Jak przeczytała Anka w pewnym poradniku, podobno oznacza to, że mężczyzna chce zobaczyć, jak kobieta wygląda naturalnie. Są dopiero na początku relacji, nie wiadomo, jak ona się potoczy, ale już wygląda zupełnie inaczej niż wcześniejsze znajomości. Anka jest odmieniona, uśmiechnięta, odprężona, otwarta. Świadoma swojej kobiecości i tego, czego chce od mężczyzny. Paweł jest dokładnie taki, na jakiego wyglądał na zdjęciu na portalu randkowym: ciepły, komunikatywny, mądry, ustabilizowany. Dla Anki ważne jest też to, że dobrze stoi finansowo, może nawet lepiej niż ona. Anka jest menedżerem zakupów w korporacji. Jej stanowisko wymaga, żeby twardo negocjowała z kontrahentami, nie ulegała naciskom, nie przestawała szukać lepszych i tańszych dostawców. Dobrze się sprawdza na tym stanowisku. Jest perfekcjonistką, jako dziecko nagradzano ją za odpowiedzialność i obowiązkowość.
Kiedy umarł jej ojciec, a mama nie ze wszystkim sobie radziła, Anka przyjęła wobec rodzeństwa rolę kontrolującego rodzica. Ominął ją czas bawienia się lalkami, strojenia się w sukienki, a także etap nastoletniego buntu, kiedy uczymy się walczyć o to, czego potrzebujemy. Dopiero w wieku 38 lat powoli poznaje radość z kupowania fajnych kobiecych ciuchów, w zdrowej asertywności też szkoli się od niedawna. Zaczęło się od czytania psychologicznych książek o stawianiu granic. Musiała się tego nauczyć w stosunku do Tomka, który regularnie ją zdradzał. Byli razem przez siedem lat.
(…)