Wybitna dokumentalistka Ewa Ewart odebrała wczoraj prestiżową nagrodę na Festiwalu Telewizyjnym w Monte Carlo. Wyróżnienie otrzymała za swój najnowszy dokument „Do ostatniej kropli”, w którym opisuje jedno z największych zagrożeń dla naszej cywilizacji – brak słodkiej wody.
Opowiedziany z głęboko ludzkiej perspektywy dokument „Do ostatniej kropli” w reżyserii Ewy Ewart opisuje jedno z największych zagrożeń dla cywilizacji ludzkiej, jakim jest narastający kryzys niedoboru słodkiej wody. Rzekami-bohaterkami filmu są m.in. Odra, Sarno we Włoszech, Vjosa w Albanii czy Magpie w Kanadzie. Obraz ujawnia globalne koszty i konsekwencje niszczenia przyrody „w imię postępu”. To historia o bezsilności i desperacji, lecz także o determinacji i nadziei. Opowiada nie tylko o rzekach, ale także o ludziach, którzy starają się ratować rzeki oraz uświadamiać, dlaczego problem jest tak ważny. Poprzez ukazanie walki o czyste i zdrowe rzeki, dokument inspiruje i pokazuje, że my też możemy przyczynić się do rozwiązania tego kryzysu.
– Większość naszej planety, bo aż 70 procent, stanowi woda. Jednak woda pochodząca z rzek, której potrzebujemy jako ludzie do tego, aby przetrwać i funkcjonować, to tylko jeden procent z tej powierzchni – mówiła Ewa Ewart w rozmowie z tvn24.pl przy okazji premiery dokumentu, która odbyła się pod koniec marca. Reżyserka i producentka otrzymała właśnie za film Nagrodę Specjalną im. Księcia Rainiera III podczas uroczystej gali na Festiwalu Telewizyjnym w Monte Carlo. Statuetka stworzona przez honorowego prezydenta festiwalu, czyli samego księcia Alberta II, przyznawana jest najlepszemu filmowi dokumentalnemu poruszającemu kwestie środowiskowe. Co więcej, książę Albert sam wybiera laureata nagrody, a jego fundacja odpowiedzialna jest za oficjalną selekcję filmów na festiwalu.
Ewa Ewart odbiera Nagrodę Specjalną im. Księcia Rainiera III z rąk Charlene, księżnej Monako. (Fot. Pascal Le Segretain/Getty Images)
– Mam głęboką nadzieję, że przesłanie tego filmu wybrzmi głośno i wyraźnie – powiedziała twórczyni, odbierając wyróżnienie. – Jeśli nie zmienimy sposobu, w jaki traktujemy nasze rzeki, będziemy mieli kłopoty – ostrzegła. – Stać nas na więcej i jest mnóstwo ludzi, którzy są gotowi nad tym pracować. Mam ogromną nadzieję, że przekaz płynący z tego filmu będzie inspiracją do naśladowania dla innych – podkreśliła. – Ze swojej strony chciałabym dedykować tę produkcję głównym bohaterom naszego filmu: naszym życiodajnym rzekom – dodała. Następnie, w kuluarach imprezy, wyjaśniła, jak ważna jest dla niej ta statuetka: – Dla mnie wyróżnieniem jest już sama nominacja, a wyjść z takiego festiwalu z nagrodą to już jest absolutny szczyt marzeń, bo jest to jeden z najstarszych europejskich festiwali i jeden z najbardziej prestiżowych.
Zdjęcia do filmu kręcone były w Kanadzie, Holandii, Szwajcarii, Albanii, Polsce i we Włoszech, a ich autorami są Mateusz Kruszelnicki i Wiktor Strumiłło (dron), operatorzy TVN24. Koproducentem jest TVN24. Dokument można obejrzeć w serwisie TVN24 GO. Zwiastun filmu prezentujemy poniżej.
„Wybitna dokumentalistka. Jej filmy zawsze mają mocne przesłanie. Całe zawodowe życie na pierwszej linii, kiedy trzeba, również na pierwszej linii frontu” – pisał o niej Remigiusz Grzela w 2019 roku na łamach miesięcznika „Zwierciadło”. Ewa Ewart (rocznik 1956) jest dziennikarką, a także wielokrotnie nagradzaną reżyserką i producentką filmów dokumentalnych. Specjalizuje się w filmach przełomowych oraz mocno przemawiających do odbiorcy. Zrealizowała wiele dokumentów śledczych, politycznych oraz programów poruszających kwestie społeczne.
Jest absolwentką iberystyki UW. Większość swojego życia zawodowego spędziła poza granicami Polski. W latach 80. pracowała jako tłumaczka i dziennikarka dla hiszpańskiej agencji prasowej z siedzibą w Warszawie. Po wyjeździe z Polski w połowie dekady kontynuowała tę pracę w Londynie.
W latach 1985–1990 przebywała w Waszyngtonie, gdzie była m.in. korespondentką Sekcji Polskiej radia BBC i nadawała reportaże o procesie przemian w Europie Wschodniej z perspektywy amerykańskiej. W 1990 roku przeniosła się do Moskwy, gdzie pracowała jako producentka newsów dla amerykańskiej stacji telewizyjnej CBS, a trzy lata później wróciła na Wyspy i podjęła pracę w telewizji BBC w Londynie. Pracowała dla sztandarowych programów dokumentu społeczno-politycznego.
W 2009 roku otrzymała nagrodę im. Andrzeja Woyciechowskiego za cykl „Dokumenty Ewy Ewart” emitowany w TVN24. Jest również laureatką nagrody Wiktor za rok 2009 w kategorii „twórca najlepszego programu telewizyjnego”. Od 2012 roku jako freelancerka współpracuje głównie z TVN24 i TVN24 BiS, gdzie m.in. jest prezenterką pasma filmów dokumentalnych o tematyce zagranicznej.