Znana marka Jaoui–Bacri raz jeszcze potwierdza swoją jakość. Nie poprzestając na uważnej obserwacji zjawisk społecznych, para autorów sięga zawsze głębiej, do indywidualnych motywacji bohaterów, często sprzecznych, budzących w nas zarówno śmiech, jak i współczucie.
Takie właśnie – i komiczne, i godne współczucia – są postaci ich najnowszego filmu. Osiągająca sukcesy w polityce feministka Agathe, dwóch nieudacznych filmowców usiłujących zrobić o niej dokument, jej siostra, nieszczęśliwa gospodyni domowa z kompleksem niekochanego dziecka. Mimo wyraźnej sympatii dla feminizmu Agathe reżyserka daleka jest od jej idealizacji. Wyśmiewa jej dążenie do kontrolowania sytuacji, lekceważący stosunek do otoczenia, próżność. W oczach Karima, syna algierskiej służącej, od lat pracującej dla rodziny Agathe, jest ona tylko białą burżujką pogardzającą takimi jak on obywatelami drugiej kategorii. Każdy z bohaterów tego filmu widzi świat poprzez własny uraz, kompletnie ignorując urazy innych. Równowaga między dramatycznymi i komicznymi konsekwencjami zderzeń takich urazów stanowi o klasie twórców filmu.
Parlez-moi de la pluie, Francja 2008, reż. Agnès Jaoui, wyk. Agnès Jaoui, Jean-Pierre Bacri, Jamel Debbouze, Pascale Arbillot, dystr. Gutek Film