Czy w Polsce można jeszcze odnaleźć prawdziwie dzikie miejsca? Mateczniki natury, których nie zdołała zniszczyć cywilizacja? Zakątki takie nie tylko istnieją, ale czasem nie trzeba szukać ich daleko – bywa nawet, że będąc uważnym, odkryjemy je tam, gdzie byśmy się tego nie spodziewali, jak choćby na obrzeżach miast lub w pobliżu uczęszczanych dróg. Można się o tym przekonać, czytając i oglądając książkę „Dzika Polska” Magdaleny Dziadosz.
Marzysz o wyjeździe na łono przyrody z dala od miejskiego zgiełku? Szukasz miejsc, których nie nawiedzają tłumy? Ruszaj w drogę! W książce „Dzika Polska” Magdalena Dziadosz opisuje aż 72 enklawy natury, miejsca wymarzone wprost dla osób, które chcą chłonąć przyrodę wszystkimi zmysłami. Są pośród nich zarówno rezerwaty, parki narodowe i krajobrazowe, jak i leśne ostępy, bagna, dzikie plaże i górskie łąki. Autorka, miłośniczka przyrody i zapalona podróżniczka, opisuje je, podpowiada, kiedy najlepiej tam pojechać i jak do nich dotrzeć. Książka „Dzika Polska” jest nie tylko inspirującym przewodnikiem, ale także albumem fotograficznym. Na zdjęciach autorstwa Magdaleny Dziadosz można odkryć zupełnie nieznane oblicze naszego kraju (zajrzyjcie do galerii zdjęć).
Zapytaliśmy autorkę, które spośród opisanych przez nią miejsc zachwyciły ją szczególnie. Oto 3 z nich. Może uda się je odwiedzić w najbliższą majówkę?
Wieś blisko Warszawy, nad Bugiem, bez asfaltu, z cudownym sosnowym lasem i ścieżką spacerową tuż przy niewysokim klifie nad Bugiem. Idealne miejsce na jednodniówkę ze stolicy lub przystanek w drodze na Podlasie. Dodatkowym plusem jest dom-muzeum znanych architektów – Zofii i Oskara Hansenów.
Fragment z książki „Dzika Polska”
„Nadbużański Park Krajobrazowy to jeden z największych parków krajobrazowych w Polsce. Chroni unikatowy charakter Bugu. Rzeka malowniczo tu meandruje, a jej nurt wzmagają liczne urokliwe wyspy, strome skarpy i zapomniane starorzecza. Suche i piaszczyste wydmy sąsiadują z podmokłymi torfowiskami, będącymi pozostałościami Puszczy Kamienieckiej.(...)
Nadbużański Park Krajobrazowy, okolice Szumina (Fot. Magdalena Dziadosz)
Totalna perła na Pojezierzu Iławskim. Teren zupełnie nieznany, rzadko odwiedzany przez turystów. Można okrążyć jezioro wspaniałą leśną drożyną. To ostoja ciszy i wielu gatunków ptaków oraz gadów. Jesienią las mieni się dziesiątkami kolorów i setkami odcieni. Każde drzewo stanowi idealny element. Ścieżka jest wyznaczona i dobrze oznakowana.
Fragment z książki „Dzika Polska”
„Szczególną częścią Pojezierza Iławskiego jest rezerwat przyrody Jasne. To miejsce bardzo zróżnicowane przyrodniczo. Obejmuje dwa jeziora: Jasne, będące bezodpływowym, przejrzystym akwenem, oraz Luba, czterokrotnie mniejsze, częściowo zarośnięte i bogate we florę i faunę. Wokół jezior rozpościerają się torfowiska, na których rosną m.in. rosiczka okrągłolistna, czermień błotna, żurawina błotna, mech torfowiec, turzyca czy modrzewnica. Spacer zaczynamy na parkingu leśnym we wsi Jeziorno, skąd drogą pożarową przemieszczamy się w głąb lasu. Docieramy do Jeziora Jasnego i ruszamy wiodącą wokół niego 1,5-kilometrową ścieżką. Dróżka jest wąska, bardzo urokliwa, miejscami biegnie przy samym brzegu.”
Pojerzerza Iławskie, Jezioro Jasne (Fot. Magdalena Dziadosz)
Niewymagające Góry Sowie i ich fascynujące podziemia, choć ciężko zejść w dół, gdy na górze jest tak pięknie. Szlaki są długie, po drodze są schroniska, gdzie można skosztować lokalnych pyszności. Pętle zawsze mają najwięcej uroku, do samego końca wycieczki są nieznaną przygodą. Wielka Sowa jest miejscem popularnym, jednak już szlak wiodący za nią poprowadzi nas w ciche zakamarki z cudownymi widokami.
Fragment z książki „Dzika Polska”
„Trasa przechodzi przez bujny las, z którego co jakiś czas rozpościerają się zapierające dech w piersi widoki pastwisk, dolin oraz innych masywów górskich. Po sam horyzont mienią się wszelkie odcienie zieleni, a jesienią – brązu. Po ponadgodzinnej wędrówce docieramy do asfaltowej drogi, a po jej przecięciu i kolejnych 15 min marszu ujrzymy schronisko Zygmuntówka. Tutejsza kuchnia serwuje znakomite jedzenie, w tym gruzińskie chaczapuri, a panorama zachwyci nawet wymagających piechurów.”
„Dzika Polska”, Magdalena Dziadosz, wyd. Bezdroża