W podupadłym gospodarstwie mieszkają pięćdziesięciokilkuletni Tor i jego sędziwi rodzice. Matka Tora dostaje wylewu, nie ma dla niej ratunku, syn wzywa więc do Byneset całą rodzinę: młodszych braci Margida i Erlenda oraz swoją córkę Torunn.
Mężczyźni od dawna nie komunikują się ze sobą, a kobieta nigdy nie widziała swojej babci, z ojcem zaś nie ma prawie żadnego kontaktu. Żałoba pomaga przełamać wzajemne uprzedzenia. Kiedy jednak zjednoczona rodzina wspólnie celebruje wigilię, wychodzi na jaw potworny sekret. To on jest kluczem do niepojętego zachowania bohaterów, przede wszystkim matki, która ze swoich dzieci uczyniła emocjonalne kaleki. O ile jednak matczyna miłość miewa skutki katastrofalne, o tyle miłość braterska może wszystko naprawić.
W skrócie brzmi to dość banalnie, niestety, ale zapewniam, że powieść norweskiej pisarki jest naprawdę zaskakująca i urzekająca. A także przepięknie napisana oraz wręcz po mistrzowsku skomponowana. Każda sekwencja – nawet pozornie niezwiązana z główną intrygą – ma tu znaczenie, które ujawnia się dopiero wtedy, kiedy znamy już wszystkie elementy układanki.
przełożyła Ewa Bilińska, Smak Słowa, Sopot 2010, s. 224