Azul jest małą niebieską niedźwiedzicą. Czytelnicy bajek nie widzą w tym nic dziwnego: niebieska to niebieska, lecz w niedźwiedzim świecie ten kolor nie istnieje. Ale przecież Azul istnieje! „Niebieska niedźwiedzica” to bajka o tolerancji i bezwarunkowej miłości rodziców, oraz o tym, że mamy prawo być INNI (niebiescy, różowi, w kratkę, kropki lub paski).
Pewnego razu w Niedźwiedziej Dolinie przychodzi na świat niebieska niedźwiedziczka o imieniu Azul. Dla swoich rodziców – wyjątkowa i najpiękniejsza na świecie, dla pozostałych mieszkańców – dziwna, bo nie czarna, biała, szara czy brązowa. Azul słyszy od rówieśników „nie chcemy cię tutaj i już" oraz że „niebieskich niedźwiedzi nie ma". Wszystko jednak dobrze się kończy. Król niedźwiedzi, który doprowadził do wygnania Azul, postanawia w końcu, za radą mędrca, założyć głęboko schowane okulary, dzięki którym dostrzega, jak bardzo ranią słowa, oraz jak szare i przygnębiające bez niebieskiej niedźwiedziczki stało się jego królestwo.
Doceniam tę książkę za to, że pokazuje również ból i smutek z powodu braku akceptacji i odrzucenia. Bo nie łatwo być innym, często też trudno tego innego zaakceptować, łatwiej odwrócić głowę i nie widzieć cudzego smutku albo nieszczęścia. To książka dla dorosłych i dla dzieci, bo dzieci słuchają naszych komentarzy i kopiują zachowania rodziców.
Książka dla dzieci: 5 +, w 2013 została wpisana roku na Listę Skarbów Muzeum Książki Dziecięcej.
„Niebieska niedźwiedzica”, tekst Joanna M. Chmielewska, ilustracje Joanna Jung, Wydawnictwo Bajka 2012, s.40