Literacki portret Ireny Gelblum, wciągająca powieść pełna intryg rodzinnych, coś dla miłośników kotów i dla najmłodszych. Nowości książkowe, które warto przeczytać w czerwcu, poleca Monika Stachura, redaktorka naczelna miesięcznika „Sens”.
Wymyśleć się na nowo – zmienić nazwisko, narodowość, datę urodzenia, zawód, tembr głosu... Czy naprawdę można stać się inną osobą? Remigiusz Grzela, specjalista od herstorii rekonstruuje życiorys Ireny Gelblum, w czasie wojny łączniczki Żydowskiej Organizacji Bojowej w getcie warszawskim, niesamowicie dzielnej i skutecznej. Po wojnie Irena nie tylko nie chwaliła się bohaterskimi czynami, ale postanowiła zatrzeć po sobie ślady. I tak z czasem została Ireną Conti, poetką z Sycylii, cenioną tłumaczką literatury polskiej we Włoszech, spędzającą część życia w „drugiej ojczyźnie”, w Polsce. Po drodze były zresztą jeszcze inne wersje jej biografii. I inne nazwiska: Waniewicz, di Mauro. Irena w pewnym momencie całkowicie odcięła się od ludzi znających ją kiedyś jako inną osobę. Jakie to miało konsekwencje dla niej i jej bliskich, np. córki? To książka o gniewie, traumie, zemście – o decydowaniu o sobie. I o wojennej odwadze bohaterki, a przy okazji odwadze kilku innych łączniczek z getta, o których wreszcie zaczyna się mówić i pisać, oddając im faktyczne zasługi.
„Trzy życia Ireny Gelblum”, Remigiusz Grzela, Wydawnictwo Bellona
Frances Wynn trafiła do starej angielskiej rodziny dzięki pieniądzom taty Amerykania. Przewidujący tata wynegocjował dla swojej córki również specjalną umowę, co pozwoliło jej zachować własne fundusze. I wyrwać się spod ciężkich skrzydeł krewnych męża, gdy ten nagle umarł – w skandalizujących okolicznościach (bo w łóżku kochanki), ale naturalnie – jak wydawało się Frances do chwili, gdy w jej domu pojawił się detektyw. Jednak gdy już nabrała wątpliwości, nie mogła się przecież nie zaangażować w śledztwo. Są w tej powieści intrygi rodzinne, morderstwo, trochę wielkiego świata, trochę romansu – czyli to wszystko, czego oczekujemy od lektury dla rozrywki.
„Poradnik prawdziwej damy. Dobre maniery a morderstwo”, Dianne Freeman, tłum. Agnieszka Klaus, wyd. Skarpa Warszawska
Niezależnie od stopnia udomowienia koty są dzikie. Tak jak dzika jest przyroda, która – owszem – dzieli się swoimi dobroczynymi właściwościami, ale niejako przy okazji. I tak jak np. sosna wytwarza olejki aromatyczne dla swojej ochrony (a my mamy sesję aromaterpii) – tak kot mrucząc, tworzy wibracje zdrowe dla niego samego. A ludzie mogą z tej autoterapii skorzystać. W książce znalazło się wiele faktów, które właściciele mruczków znają z doświadczenia. A autorki przywołują opinie i wyniki badań, które wskazują, że uzdrawiająca moc tych zwierzaków to nie wymysł szalonych kociarzy.
„Cat power. Uzdrawiająca moc kotów”, Urlica Norberg, Carina Nunstedt, tłum. Urszula Pacanowska Skogqvist, wyd. Wielka Litera
W serii „Smaczna Banda i emocje” po polsku ukazały się już cztery tytuły. Ich autor Jory John znany jest z ubarwiania swoich książek dawką czarnego humoru, co bardzo podoba się i jego małym czytelnikom (John otrzymał wiele nagród, a jego książki tradycyjnie trafiają na listy bestsellerów). A na bohatera swojej opowieści wziął wzorowe jajo nie dlatego, że jest to wzór do naśladowania – choć wielu dorosłym może się tak wydawać, bo jajo dwoi się i troi, by przysłużyć się wszystkim – a by na swój dowcipny sposób uczyć dzieci, że ich emocje mają znaczenie a sympatii innych nie trzeba kupować przysługami.
„Wzorowe Jajo. Smaczna Banda i emocje”, Jory John, Pete Oswald, tłum. Katarzyna Huzar-Czub, wyd. HarperKids