Jesteś tu, gdzie jesteś. Nie spadłeś z nieba, nie teleportowałeś się za pomocą budki telefonicznej, nie jesteś też czarnym kotem pojawiającym się i znikającym podczas wędrówki po czarno-białych pasach. Nie zaprzeczaj - po prostu jesteś tu i już!
Skoro tu jesteś, to z pewnością da się wyjaśnić, jak tu dotarłeś. Założę się, że nie jest to dla ciebie żadną tajemnicą. Doprowadziła cię tu twoja droga! Droga składająca się z kolejnych decyzji. Skręcić w lewo? W prawo? A może iść prosto? Wszystkie twoje poprzednie „chwile teraźniejsze” zdeterminowały miejsce twojego pobytu w obecnej „chwili teraźniejszej”. Wydaje się to proste, prawda?
Otóż nie! Dla większości ludzi akceptacja tego dość oczywistego spostrzeżenia - że jesteś tu, gdzie jesteś, ponieważ podjąłeś takie, a nie inne decyzje - okazuje się zbyt trudnym zadaniem. Jedni usiłują ukoić swój żal w bezproduktywnym „gdybaniu”:
- „Gdybym nie zaciągnął się do wojska, to nie siedziałbym teraz w tym zimnym i mokrym okopie”;
- „Gdybym nie zgodził się zostać prezesem banku, to mógłbym sylwestra spędzić z rodziną w górach. Ile to już lat minęło od ostatniego wyjazdu? Siedem!!!”;
- „Gdybym powiedziała mu, że go kocham, to ożeniłby się ze mną, a nie z Jolką”.
Inni rozpatrują całe alternatywne scenariusze dotyczące
przeszłości. Scenariusze złożone z wydarzeń, które nie tylko nie zaszły, ale nawet nie było najmniejszej szansy, żeby stały się rzeczywistością. Gdybyż tylko chodziło o proste,
kreatywne ćwiczenia umysłu, nie stanowiłoby to problemu. Jednak rozważania takie stają się groźną alternatywą dla prawdziwego świata. Konkurują z nim i bardzo często wygrywają!
Twoje wspomnienia dotyczące pewnych wydarzeń zniekształcają się pod wpływem późniejszych informacji i przemyśleń. To naturalny i nieszkodliwy proces, o ile nie próbujesz na niego wpływać, chcąc z premedytacją zakłamać rzeczywistość. Wówczas twoje decyzje zaczynają dotyczyć sztucznego, wymyślonego przez ciebie świata, a nie prawdziwej sytuacji, w której się znalazłeś. Prawda bywa dobra lub zła, łagodna lub okrutna, miła lub nieprzyjemna, wspaniała lub kłopotliwa, pachnąca lub cuchnąca, chwalebna lub godna potępienia, ale jednego nie można jej odmówić: jest prawdziwa. To, co obiektywnie się wydarzyło, jest tą prawdą, której nie możesz zaprzeczyć. Możesz próbować wymazać ją z pamięci, ale konsekwencje pozostaną.
Fragment pochodzi z książki „ Teraz! Jak już dziś zmienić jutro?”, Krzysztof Wysocki, Wydawnictwo Sensus 2015, s.296