Księżniczka Anna – fascynujący życiorys i osiągnięcia córki królowej Elżbiety II

W młodości krytykowano ją za buntowniczość, w późniejszych latach zarzucano oziębłość, natomiast dziś docenia się jej „normalność”. Księżniczka Anna jest pracowita i charakterna. Nie lubi się dopasowywać, nie przepada za prasą, nie porywa tłumów, nie goni za popularnością, a jej niektóre kontrowersyjne wypowiedzi przeszły już do historii. Choć wiedzie życie w cieniu braci, króla Karola III oraz książąt Andrzeja i Edwarda, to zdaje jej się to w ogóle nie przeszkadzać.

Księżniczka Anna przyszła na świat 15 sierpnia 1950 roku jako drugie dziecko i jedyna córka Filipa, księcia Edynburga i królowej Elżbiety II. Kiedyś druga w kolejce do korony (urodzona dwa lata po Karolu – 15 sierpnia 1950 roku), z czasem spadła na miejsce szesnaste (wyprzedzili ją męscy krewni – młodsi bracia, Andrzej i Edward, a potem ich dzieci i wnuki). Miejsce w linii sukcesji nie odzwierciedla jednak jej realnego wpływu w rodzinie królewskiej, gdzie jest „zaufaną doradczynią” króla Karola.

Prywatnie miłośniczka jazdy konnej, olimpijka z Montrealu. W społeczeństwie cieszy się uznaniem i szacunkiem. Dziś księżniczka Anna ma 73 lat. Stroni od uwagi mediów, woli być na uboczu, wciąż ciężko pracuje i nie myśli o emeryturze. Jej losy były z pewnością mniej dramatyczne niż króla Karola, nie mówiąc już o potknięciach Andrzeja, niemniej jednak Anna przebyła w swoim życiu niezwykłą podróż, w trakcie której udało jej się zachować charakter i odnieść sukces w obszarze pracy charytatywnej.

Księżniczka Anna – życie prywatne

W młodości księżniczka Anna nie stroniła od romansów. Robiła to jednak dyskretnie, nie jak książę Karol, którego związki zawsze budziły sensację. Spotykała się m.in. z Andrew Parker Bowlesem, późniejszym mężem Kamilii Shand, dzisiejszej królowej Kamilli. Parker Bowles i Shand rozwiedli się jednak w 1995 roku, a dekadę później Kamila wzięła ślub z księciem Karolem. Anna natomiast w 1973 roku poślubiła kapitana Marka Phillipsa, mistrza olimpijskiego w jeździectwie, a ich ślub oglądało aż 500 milionów widzów.

Małżeństwo Phillipsów nie przetrwało jednak próby czasu. Gdy w 1989 roku ujawniono listy, które Anna pisała do nowego ukochanego, para zdecydowała się na separację, a w 1992 roku wzięła rozwód. W tym samym roku, określonym przez królową jako annus horribilis, swoje separacje ogłosili również książę Karol i książę Andrzej. W grudniu Anna ponownie wyszła za mąż, za osobistego masztalerza mamy, oficera Timothy’ego Laurence’a, z którym trwa w szczęściu do dziś.

Z pierwszym mężem Anna ma dwójkę dzieci. Syna Petera urodziła w 1977 roku – był to pierwszy wnuk królowej Elżbiety. Cztery lata później na świat przyszła córka Zara. Co ciekawe, Anna odmówiła przyjęcia dla dzieci tytułów szlacheckich, które zaproponowała królowa, przez co Peter i Zara mogły być wychowane tak samo, jak wszyscy brytyjscy obywatele. Córka księżniczki Anny wyjawiła „The Times”, że czuje ogromne szczęście i wdzięczność, bo chociaż pochodzi z rodziny królewskiej, miała normalne dzieciństwo.

Księżniczka Anna – kariera sportowa

Księżniczka Anna przez lata uprawiała zawodowo jazdę konno i jest pierwszą członkinią rodziny królewskiej, która może poszczycić się wybitnymi osiągnięciami w tym sporcie. Treningi rozpoczęła już jako 15-latka. W 1971 roku była liderką zawodów jeździeckich w Crookham oraz otrzymała nagrodę Sportowej Osobowości Roku BBC. Dwa lata później brała natomiast udział w mistrzostwach Europy w Kijowie, ale musiała wycofać się po upadku z konia i złamaniu obojczyka.

W 1976 roku jako pierwsza członkini rodziny królewskiej wystąpiła na Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu. Wróciła bez medalu, ale wcześniej dwukrotnie zdobyła indywidualne mistrzostwo Europy (1971, 1975) oraz mistrzostwo drużynowe (1975). Na igrzyskach olimpijskich Wielką Brytanię reprezentował też jej były mąż (1972) oraz ich córka Zara Phillips, która wywalczyła srebrny medal w Londynie w 2012 roku.

Księżniczka Anna – działalność publiczna i charytatywna

Księżniczka Anna, chociaż ma już 73 lata, wciąż pozostaje wyjątkowo aktywna zawodowo i w ogóle nie myśli o emeryturze. Mówi się nawet, że jest najbardziej zapracowana spośród wszystkich członków rodziny królewskiej. Od lat działa charytatywnie, a do wszystkich swoich swoich obowiązków podchodzi z należytą powagą. Patronuje łącznie 300 organizacjom, którym poświęca aż 180 dni w roku. Zajmuje się m.in. jeździectwem, edukacją dzieci, prawami kobiet oraz działaniem na rzecz osób starszych i ubogich.

Jest również kanclerzem Uniwersytetu Londyńskiego oraz Uniwersytetu Edynburskiego, a w 1981 roku powołała The Princess Royal Trust for Carers, organizację, która zajmuje się opieką nad osobami niepełnosprawnymi. Patronuje też Brytyjskiej Organizacji Olimpijskiej i należy do Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Za swoją szeroko zakrojoną działalność, szczególnie w ramach fundacji Save the Children, Anna otrzymała w 1990 roku nominację do Pokojowej Nagrody Nobla.

W ostatnich latach wzięła udział w największej liczbie publicznych wystąpień spośród wszystkich royalsów. Odbyła też mnóstwo zagranicznych wizyt. Jak sama twierdzi, bycie częścią rodziny królewskiej wiąże się z określonymi obowiązkami. Wzorem matki chce je jak najlepiej wypełniać. – Życie moich rodziców jest służbą. Podziwiam to i chcę ich naśladować. Nie chcę iść na emeryturę. Mam ten przywilej, że nie muszę – mówiła kilka lat temu w rozmowie z „Vanity Fair”.

Księżniczka Anna – specjalistka od kontrowersyjnych opinii

Swego czasu nazywano ją „The Royal Rudeness”, bo nie podawała rąk, aby przywitać się z tłumem. Tłumaczyła potem, że „nie jest w stanie podać wszystkim, więc lepiej nie podawać nikomu”. Wielokrotnie zarzucano jej, że jest niemiła i nietowarzyska. Do mediów ma raczej chłodny stosunek. I vice versa. Ona unika kamer i rzadko udziela wywiadów, a oni nieczęsto o niej piszą. Z dziennikarzami kontaktuje się tylko, gdy jest to wymagane, a jeśli przeszkadzają jej w pracy, nie boi się obrzucić ich wyzwiskami.

Niejednokrotnie wypowiadała się też w sposób znacznie odbiegający od królewskich standardów. Szczególne kontrowersje wzbudzają jej niektóre wypowiedzi dotyczące innych członków rodziny. O Williamie i Harrym powiedziała kiedyś, że są zbyt emocjonalni, natomiast księżna Diana była osobą, dla której liczyła się tylko sława („ta głupia dziewczyna miała parcie na szkło”). Innym razem powiedziała, że dzieci są zagrożeniem dla małżeństwa – nie trzeba ich kochać, tylko się nimi opiekować.

Księżniczka Anna – próba porwania

O charakterze Anny najlepiej świadczy sytuacja, która miała miejsce wiosną 1974 roku, gdy Anna wracała z imprezy charytatywnej do Pałacu Buckingham. Jej samochód został zatrzymany pewnego mężczyznę, który próbował porwać księżniczkę dla okupu. Ranił przy tym policjantów, kierowcę i dziennikarza, który był świadkiem zdarzenia. Anna nie dała się jednak wyciągnąć z samochodu. – Powiedział mi, że muszę iść z nim, a ja nie chciałam, więc grzecznie odparłam, że nigdzie się nie ruszę – wspominała.

Księżniczka Anna – ciekawostki

• Księżniczka Anna dwukrotnie odwiedziła Polskę – w 1991 i 2006 roku.
• W 1991 roku ukazała się biografia księżniczki Anny zatytułowana „Riding Through My Life”. Współtworzyła ją z Ivorem Herbertem.
• W 2002 roku księżniczka Anna została pierwszą członkinią brytyjskiej rodziny królewskiej w dziejach, która została oskarżona w sprawie sądowej. Jej pies zaatakował dwoje dzieci, w wyniku czego została ukarana finansowo.
• W okresie swojego pierwszego małżeństwa księżniczka Anna nosiła dodatkowy tytuł pani Phillips.
• W swoim pierwszym oficjalnym wystąpieniu w 1969 roku księżniczka Anna otworzyła centrum edukacyjne i treningowe w Shropshire.