Można ją wykorzystać do przygotowywania halloweenowych dekoracji, ale warto i z jej wnętrza zrobić użytek. Bo dynia jest wartościowym warzywem. W zależności od odmiany ma nieco inne właściwości, dlatego zachęcam do urozmaicenia!
Dynia piżmowa jest dość słodka, dlatego w ciastach wymaga mniej cukru, a w daniach świetnie łączy się z kwaskowatymi dodatkami (limonką, cytryną, malinami) czy szałwią. Ma również bardziej gęsty i jedwabisty miąższ niż inne odmiany. Makaronowa z kolei, jak sama nazwa wskazuje, po upieczeniu przyjmuje formę nitkowatą. Hokkaido uwielbiam, bo nie trzeba jej obierać – świetnie nadaje się na ekspresową zupę.
Jest cennym źródłem prowitaminy A (beta- -karotenu). Karotenoidy to bezpieczna forma przyjmowania tej witaminy, przy nadmiarze nie narażamy się na obciążenie wątroby. W dyni jest także sporo witaminy C, witaminy z grupy B oraz takich minerałów jak potas, magnez i żelazo.
Dynia ma sporą zawartość błonnika, dzięki czemu zmniejsza odczuwanie głodu, wypełnia jelita i odżywia bakterie, które w nich zamieszkują. To dzięki błonnikowi mamy również lepszą przemianę materii i tolerancję węglowodanów (im więcej w naszej diecie błonnika, tym mniej jesteśmy narażeni na wahania poziomu glukozy we krwi, a co za tym idzie – mniejsze jest ryzyko wilczego głodu i chęć rzucania się na słodycze).
Wspomniany już beta-karoten oraz witaminy C i E są silnymi antyoksydantami, które pomagają nam zwalczać stres oksydacyjny i chronić komórki przed uszkodzeniem spowodowanym chociażby stresem, zanieczyszczeniem środowiska czy starzeniem się. Ważne są również dla zdrowia oczu (a także, dzięki temu wspaniałemu barwnikowi, dla pięknego odcienia naszej skóry).
Dynia zawiera przeróżne związki roślinne, nie tylko karotenoidy, ale chociażby fitosterole, którym przypisuje się korzystne właściwości zdrowotne, w tym redukcję ryzyka chorób serca. Na serce i obniżenie ciśnienia korzystnie wpływa również zawarty w dyni potas!
Na myśl o dyni mam natychmiastowe skojarzenie z innymi jesiennymi aromatami – jabłkami, cynamonem, rozgrzewającymi imbirem, gałką muszkatołową i chili… Albo z migdałami i kozim serem. Czuję, że ślinka mi cieknie!
Zdradzę wam jeszcze mój sposób na korzystanie z dyni przez resztę roku. Gdy jest tak dostępna i tania, kupuję jej dużo, kroję na kilkucentymetrowej grubości plastry i piekę na blaszce w piekarniku (około 180 stopni Celsjusza do miękkości – zazwyczaj przy okazji innych wypieków). Następnie obieram, bo wtedy to łatwizna, blenduję i mrożę w porcjach po 400-500 gramów. Potem wyjmuję i dodaję do ciasta, do bulionu, aby zrobić zupę, mieszam jako składnik kopytek itd. To samo można oczywiście zrobić z wydrążanej do dekoracji dyni.
A jeżeli pokroimy ją w kostkę, to upiec można ją obok buraka, a następnie serwować z listkami rukoli, octem balsamicznym i wyfiletowaną pomarańczą!
Zupa z dyni hokkaido
Pół szklanki soczewicy zalej wodą. Do garnka wlej oliwę, wrzuć pokrojony na 3 części ząbek czosnku, lekko podsmaż i wyjmij, a na aromatyczny olej wsyp pokrojoną cebulę, dodaj szczyptę soli i zeszklij. Dynię hokkaido przekrój na ćwiartki, łyżką wyjmij pestki z jej wnętrza i pokrój w grubą kostkę. Wrzuć na cebulę, chwilę przesmażaj, potem zalej wodą, aby prawie nie wystawała i przykryj. Gotuj około 20 minut. Wypłukaną soczewicę zalej wrzątkiem i gotuj bez pokrywki (wtedy ulatniają się substancje antyodżywcze). Po około 10 minutach zmień wodę na świeżą. Gdy dynia i soczewica będą miękkie, zmieszaj je, zmiksuj, dopraw odrobiną curry i ostrą papryką. Na talerzu posyp siekaną kolendrą ( ja ją uwielbiam) lub natką pietruszki, polej olejem z pestek dyni i posyp prażonymi pestkami słonecznika lub dyniowymi.
Katarzyna Błażejewska-Stuhr, dietetyczka kliniczna, psychodietetyczka. Autorka bloga kachblazejewska.pl, współautorka książki „Kobiety bez diety. Rozmowy bez retuszu”, Burda Media Polska.