Jaka piękna katastrofa. Każda zmiana może być zmianą na lepsze

"Jeśli w tej chwili zachodzą w twoim życiu ważne zmiany, to bardzo mi przykro” – tymi słowami zaczyna się książka Neale’a Donalda Walscha. Nosi tytuł „Gdy wszystko się zmienia, zmień wszystko. Droga spokoju przez czas zamętu” i jest naprawdę wyjątkowa. To nie poradnik o tym, że raz-dwa weźmiesz się w garść i będzie dobrze. Walsch mówi wprost przeciwnie – że nic już nie będzie takie jak było, bo życie to jedna wielka zmiana, ciągły rozwój, nieustanna ewolucja, zaskakująca metamorfoza. Tłumaczy też, że tylko zmiana nie ulega zmianie i wyjaśnia, jak się z nią obchodzić.

Nie koniec, a początek

Wiadomo – lubimy, żeby żyło nam się komfortowo, żeby wszystko dookoła było znane i bezpieczne. I co jakiś czas utykamy w takim „ciepełku”. Praca nie daje nam satysfakcji, związek miłości, zamiecione pod dywan sprawy ledwo się już tam mieszczą, a my nic. I właśnie w takich okolicznościach dusza, niezmordowanie dążąca do rozwoju, zaczyna domagać się zmiany. Jak się ona materializuje? Otóż wydarza się katastrofa. Zwykle dotyczy ona Wielkiej Trójki, czyli Relacji, Pieniędzy i Zdrowia. Jeśli zmiana ma miejsce w jednym z tych aspektów, mamy do czynienia z poważnym kłopotem. Kiedy w dwóch – staje się niewiarygodnie trudno. A gdy jednocześnie w trzech – robi się dramatycznie.

W środku życiowej zawieruchy nasze poczucie bezpieczeństwa znika, ziemia usuwa się spod nóg, upadamy. Zdajemy sobie sprawę, że powrót do tego, co było, jest już niemożliwy. Nie wiemy, co robić, bo nikt nam tego nie pokazał, nikt nie posłał do szkoły, która uczy podstaw radzenia sobie z nieszczęściami. I potwornie się boimy. Tymczasem to, co się dzieje, to widoczne skutki jednej przyczyny – zmiany. Walsch jest pewien, że każda zmiana jest zmianą na lepsze. Wymaga tylko całościowego potraktowania. „Gdy wszystko się zmienia, najlepiej jest wszystko zmienić” – pisze. Nie tylko w sensie materialnym. Chodzi tu o wyrzucenie negatywnych emocji, toksycznych myśli czy wyświechtanych prawd. Żeby nastąpiło kompletne uzdrowienie – od dołu do góry, od początku do końca. „Skoro wszystko się w życiu przewróciło, dlaczego nie dokończyć pracy?” – prowokuje.

„Tym razem jednak z takim uczuciami i przekonaniami, jakie ty wybierzesz, a nie z takimi, które zostajesz zmuszony zaakceptować”.

Walsch wie, co mówi. Jego prywatna katastrofa nastąpiła, gdy doznał ciężkiego wypadku, firma ubezpieczeniowa ograniczyła mu rentę, a życiowa partnerka porzuciła go wraz z dziećmi i całym dobytkiem. Jakiś czas mieszkał na ulicy, a pieniądze ze znalezionych butelek nie zawsze starczały mu na jedzenie. Dzisiaj, patrząc na to z perspektywy, twierdzi, że gdyby nie tamten czas, nie napisałby swojej bestsellerowej książki „Rozmowy z Bogiem”, nie podróżowałby po świecie i nie mógł nieść ludziom swojego przesłania. Z myślą o tych, którzy doświadczają w życiu trudnych zmian, założył nawet stronę internetową, za której pośrednictwem można porozmawiać z indywidualnym doradcą życiowym, wziąć udział w telekonferencjach czy zapisać się na warsztaty. Wszystko po to, by w obliczu kryzysu mogła dokonać się potrzebna zmiana. I to w miarę bezboleśnie.

Zmiana jest w naszych rękach

Koncepcja Walscha opiera się na starożytnej mądrości, nowoczesnej nauce, praktycznej psychologii, pragmatycznej metafizyce i współczesnej duchowości. Wychodzi z założenia, że istnieje Istota Boska, że życie ma cel, że człowiek ma duszę, że ciało jest czymś, co posiadamy, a nie czym jesteśmy oraz że umysł cały czas znajduje się pod naszą kontrolą. Dlatego możemy zmienić:

• Strach w Podekscytowanie,
• Obawy w Zaciekawienie,
• Oczekiwania w Przewidywania,
• Opór w Akceptację,
• Rozczarowanie w Zdystansowanie,
• Gniew w Zaangażowanie,
• Uzależnienia w Preferencje,
• Roszczenia w Zadowolenie,
• Osądy w Spostrzeżenia,
• Smutek w Radość,
• Zamyślenie w Obecność,
• Odruchy w Świadome reakcje,
• Czas Zamętu w Czas Spokoju.

Jeśli przyjmiemy powyższe założenia Walscha, będziemy mogli przystąpić do zastosowania w życiu sześciu zmian, które mogą zmienić wszystko.

Pierwsza: Zmień postanowienie, że „sam przez to przejdziesz”.

Zmiana to podróż, w którą lepiej nie wybierać się samemu. Nikt nie da nam gwarancji, że będzie łatwo, bo trzeba zostawić Pewne i ruszyć w Nieznane. Ale na końcu tego tunelu jest światełko. Jak szybko je zobaczysz, zależy od tego, jakie otrzymasz wsparcie. Walsch udzielił pomocy duchowej ponad dziesięciu tysiącom osób i wyciągnął wniosek, że mówią oni głównie o emocjonalnym osamotnieniu. Bo kiedy życie domaga się transformacji i jest nam z nią trudno, zamykamy się w sobie, izolujemy, cichniemy. Wydaje nam się, że inni nic o nas nie wiedzą, nie widzą, że nasza normalność to tylko fasada, za którą się kryjemy. Wstydzimy się. Zmiana decyzji „sam przez to przejdę” na: „sam nie dam rady” wymaga otwartości. Trzeba odrzucić przekonanie, że przecież „jak sobie pościeliłeś, tak się wyśpisz” i że to twoja wina – bo te twierdzenia są funta kłaków warte. Poza tym należy rozstać się z pragnieniem bycia idealnym i strachem, że św. Mikołaj zawsze widzi, jacy jesteśmy niegrzeczni. W samotności dokonujemy samopotępienia i obwiniania, skrywamy swoje prawdziwe emocje.

Walsch gorąco zachęca, żeby zwrócić się do kogoś i opowiedzieć o uczuciach związanych ze zmianą. Może to być ktoś z rodziny, przyjaciel, psychoterapeuta… Sam kontakt wytrąci nas z wewnętrznego dialogu, a druga osoba wniesie nową energię i świeże spojrzenie. Co więcej, gdy zwracasz się do kogoś, tak naprawdę zwracasz się do siebie, docierasz do pokładów, które wykraczają poza twoje myśli i poza twój umysł. Czasem trzeba wydostać się z siebie, żeby siebie poznać – przekonuje Walsch.

Druga: Zmień emocje

Zmiana wrzuca nas na nieznany teren, po którym błąkamy się spłoszeni. Boimy się, że dojdziemy tam, dokąd nie chcemy dojść. Że życie ciągle będzie rozwiewać nasze nadzieje, zabijać ducha, ograbiać z sensu istnienia. To wszystko normalne. Pewna doza strachu towarzyszy każdej życiowej metamorfozie. Jednak jeśli inaczej zaczniesz dobierać emocje, tym samym zmienisz to, co przeżywasz. Walsch zapewnia, że jesteś w stanie zmienić emocje dotyczące dosłownie wszystkiego.

Weźmy np. strach. To emocja, którą funduje nam myśl powstała w wyniku jakiegoś przeżycia. Większość ludzi sądzi, że strach pojawia się bezpośrednio pod wpływem zdarzenia. Tak jednak nie jest, bo przecież jeden człowiek boi się lwa, a drugi nie (choćby treser). Strach wywołuje coś, co znajduje się w nas. Czyli: koncepcje, wspomnienia, projekcje, rozumowanie, uprzedzenia, pragnienia. Słowem – myśli. To one napędzają emocje. Co zrobić? Zmienić czarną myśl na jasną albo stworzyć ją od samego początku. Lękasz się tego, co czai się za zakrętem? Pomyśl, że jest tam dokładnie to, czego pragniesz. Od razu pojawi się przyjemna emocja, poprawi się samopoczucie, uwierzysz, że tak się stanie. Dasz sobie szansę.

Trzecia: Zmień myśli

„Myśl to pewna koncepcja, którą tworzysz. Nie masz wpływu na zmiany, które dzieją się w życiu, ale możesz tworzyć myśli na ich temat” – twierdzi Walsch. Myśli, według niego, dotyczą potrójnej rzeczywistości. To trzy wersje, które istnieją równocześnie. I tak rzeczywistość ostateczna oznacza to, co naprawdę się dzieje i naprawdę ma związek z tobą. Rzeczywistość obserwowana jest dostępna tylko dla ciebie, to twoja percepcja świata. Rzeczywistość wypaczona to twoje wyobrażenia o tym, co się dzieje. To ty decydujesz, z którą masz do czynienia. Rzeczywistość jest płynna, nie statyczna. W czasie zamętu i życiowych zmian odejdź od rzeczywistości wypaczonej i podążaj przez rzeczywistość obserwowaną do rzeczywistości ostatecznej – radzi Walsch.

Czwarta: Zmień prawdy

Oto trzy rodzaje prawd: prawda widziana, prawda wyobrażona, prawda faktyczna. Wchodząc do supermarketu życia, widzisz prawdę w trzech opakowaniach. Ty wybierasz. Prawda widziana dotyczy naszych obserwacji z przeszłości, które przywołujemy, gdy przed oczami rozgrywa się coś podobnego. Odszedł od ciebie mężczyzna. To boli tak mocno, bo kiedyś doświadczyłaś już odrzucenia. Większość ludzi, gdy jest im trudno, nieświadomie odwołuje się do przeszłości. Pod jej wpływem powstają myśli, z nich wyrastają emocje, które wywołują doświadczenia. Te powodują inne doświadczenia, które z kolei sprawiają wrażenie rzeczywistości. Jak się okazuje, jest to rzeczywistość wypaczona. Gdyby nie to, można by spojrzeć na każde wydarzenie inaczej, zgodnie z rzeczywistością obserwowaną, tą, którą tworzysz. Mężczyzna odszedł, bo ma pojawić się coś lepszego, nowego. Tymczasem prawda wyobrażona sugeruje, że „jest źle”, „będziesz nieszczęśliwa”, „z nikim już się nie zwiążesz”. Nie ma co się wstydzić, że w obliczu zmian czujesz strach. Pojawiają się również: złość, smutek, frustracja, rozczarowanie, niezadowolenie. A to dlatego, że się boisz. A boisz się, bo kochasz. I siebie, i życie. Więc, jak twierdzi Walsch, miłość i strach to ta sama emocja. Wybierasz tylko stronę medalu. Tymczasem ty boisz się zamieniać znajomą przeszłość na nieznajomą przyszłość. Boisz się, co nastąpi. Boisz się, że nie wróci już taka praca, taka osoba, taki dom. Cóż, może tak być. Ale możesz liczyć, że wróci to samo doświadczenie. Miłości, ekscytacji, bezpieczeństwa.

Doświadczanie szczęścia nie ma nic wspólnego z istniejącą sytuacją. Relacje między wydarzeniami na zewnątrz a twoimi wewnętrznymi doświadczeniami znajdują się w twojej głowie. Dar przeżywania radości nie ma nic wspólnego z jakąś osobą lub miejscem zatrudnienia. Tak ci się tylko wydaje. Zdarzenia jako takie nie mają żadnego znaczenia. One po prostu są, a znaczenie nadają im tylko myśli. Nadawanie znaczenia to proces całkowicie wewnętrzny. To prawda faktyczna. Ją wybierz. Jej się nie odkrywa, ją się tworzy. Od ciebie zależy, którą prawdę kupisz.

Piąta: Zmień pojmowanie samej zmiany

Walsch daje nam odpowiedź na wszystko. Brzmi ona: „Każda zmiana jest na lepsze. Nie istnieje coś takiego, jak zmiana na gorsze”.

Taka jest prawda faktyczna o samej zmianie. Gdy tak ją pojmiemy, będziemy przeżywać bez lęku. Dostrzeżemy w niej nie załamanie, lecz eksplozję pełniejszego życia. Nie zwrot, lecz kierunek, w którym podąża życie. Odbierzemy ją nie jako przerwanie ciągłości, lecz jako ciągłość samą w sobie. Zrozumiemy, że nie jest przeobrażeniem naszej sytuacji życiowej, lecz ją tworzy. Nie pytajmy więc, czy życie składa się ze zmian, lecz jakie zmiany składają się na życie. A nasze istnienie to samonapędzający się system. Nigdy się nie kończy, trwa wiecznie. W jaki sposób? Przez adaptację. Po co? Żeby zawsze było funkcjonalne. Dzięki adaptacji życie osiąga samoregulację, bo adaptacja zachodzi w każdym momencie. Życie zawsze się zmienia. A zatem każda zmiana jest zmianą na lepsze. Czyli wszystkie zmiany zachodzą dla twojego dobra – tłumaczy Walsch. Większość z nas przekonuje się o tym… po fakcie.

Szósta: Zmień koncepcję o przyczynach zmian

Zmiana to demonstracja, że coś nie działa. Przeobrażenie, które nastąpiło w twoim życiu, pojawiło się z powodu istnienia dysharmonii, bo życie nie spełniało swoich funkcji. Nie od razu rozumiemy, dlaczego te nowe warunki, okoliczności są lepsze. Nie pojmujemy, na czym polega poprawa. Nie dostrzegamy, że często dotyczy nie tego, co na zewnątrz, tylko tego, co w nas.

Kolejna prawda faktyczna brzmi: „Zmiana zachodzi dlatego, że ty tego chcesz. Wszystko zmienia się pod twoje dyktando”. To dziwne i trudne do przyjęcia. Bo to nie umysł podejmuje decyzje o zmianie, lecz dusza. Zmiana to efekt planu jej działania. Czasem się przeciwko niemu buntujemy. Umysł kombinuje po swojemu. Po prostu nie wie, co jest dla nas lepsze.

Jeżeli więc dzieje się coś nie tak, jak chcesz, przyjmij, że to twoja dusza tego pragnie. Już niedługo poczujesz, że tak jest lepiej – zapewnia Walsch. Plan duszy zawsze pozostaje w zgodzie z energią całego życia, która dąży do współdziałania, harmonii, rozwoju i wspaniałych przejawów. Dąży do przeżywania siebie w całej swojej pełni.

Warto przeczytać: Neale Donald Walsch, „Gdy wszystko się zmienia, zmień wszystko. Droga spokoju przez czas zamętu”, wyd. Laurum 2010.