Takie reakcje jak gniew, niechęć, pragnienie zemsty czy frustracja, jeśli trwają na tyle długo, żeby przejść w stan ducha, wywierają na nas bardzo negatywny wpływ. Dowiedz się, co zrobić, by pokonać destrukcyjne emocje i powrócić do stanu równowagi.
Czy zdarza ci się, że po dniu pełnym napięć masz kłopoty z zaśnięciem? Albo że po burzliwej dyskusji czujesz zmęczenie, masz wrażenie, że opuściły cię siły witalne? To wszystko wina destrukcyjnych emocji, które mogą nie tylko pogarszać stan zdrowia i wpływać negatywnie na układ odpornościowy, ale także zmniejszają jasność umysłu i zdolność racjonalnej oceny sytuacji.
Mario Alonso Puig w książce „Wymyśl siebie od nowa” zwraca uwagę, że otaczający świat – pomimo że wydaje się racjonalny – w rzeczywistości nie jest światem logiki, lecz automatyzmów. W momencie, gdy pojawiają się bodźce wywołujące w nas dyskomfort, automatycznie uruchamiają się negatywne reakcje, czyli napięcie i złość. A ponieważ niosą one ze sobą tak wiele ujemnych konsekwencji, warto rozważyć, czy mamy jakąś alternatywę. Mario Alonso Puiga proponuje, aby w momencie, gdy znowu poczujemy, że zalewają nas destrukcyjne emocje, spróbować zatrzymać się i przekierować nasze myśli na bardziej konstruktywne tory. Wyróżnia poszczególne poziomy:
Pierwszy poziom: Żadne zdarzenie ani okoliczność, choćby nie wiadomo jak zasadne, nie może stać się powodem negatywnego myślenia, które z kolei uruchamia emocje dysfunkcyjne. Aby się z tym uporać, pierwszą rzeczą, którą należy zrobić (jak tylko zauważymy tego typu myśli lub zaczniemy odczuwać takie emocje), to zatrzymać się, wziąć trzy lub cztery głębokie wdechy i starać się powstrzymać proces owładnięcia przez te myśli i emocje. Należy pamiętać, że to zazwyczaj jest trudne, po pierwsze dlatego, że zmagamy się z automatyzmami ugruntowanymi przez lata, a po drugie, bo nasz umysł stanowi część problemu i na pewno będzie stosował strategie unikowe.
Drugi poziom: Akceptacja tej sytuacji. I to nie jako ciężaru, lecz jako daru od wszechświata dla nas – by łatwiej rozwijać się w spokoju, współczuciu i miłości.
Trzeci poziom: Na tym poziomie trzeba być otwartym (z wielką pokorą) na możliwość, że za tym, co teraz widzimy i czego doświadczamy, leży nowa przestrzeń – pełna radości. Dlatego bardzo ważna jest wiara i pewność, że za murami umysłu istnieje inna rzeczywistość, na razie niewidoczna.
Czwarty poziom: W tym momencie musimy pokierować naszą uwagę w radykalnie inny sposób, niż dokonuje się to automatycznie. Kiedy czujemy, że ktoś nas skrzywdził, automatycznie nasza uwaga jest natychmiast poświęcona wszystkim negatywnym cechom tej osoby. Jeśli chcemy przekraczać ograniczenia reakcji automatycznych i być naprawdę wolni, ważne jest, byśmy zaczęli poszukiwać najlepszych cech tej osoby, bo można znaleźć coś godnego podziwu w każdym człowieku. Tak naprawdę szukamy nie pozorów, lecz samej istoty danego człowieka, tego, co kryje się za jego ranami i załamaniami emocjonalnymi i co jest źródłem jego bólu.
Piąty poziom: Jest to poziom, który zderza się bezpośrednio z naszym zwykłym poziomem pychy, rozumianej jako chęć poradzenia sobie samodzielnie, bez czyjejkolwiek pomocy. Istnieją siły, których nie możemy pojąć rozumem – nauka dopiero zaczyna je rozumieć. Na piątym poziomie prosimy o pomoc tę siłę, wszechświat – zarówno w sprawie naszego stosunku do nas samych, jak i do innych ludzi.
Źródło: Mario Alonso Puig, „Wymyśl siebie od nowa”, Świat Książki 2010.