Ayo ma typowo postmodernistyczne pochodzenie. Przyszła na świat w 1980 r. w Kolonii, jej ojcem był czarnoskóry student z Nigerii, matką zaś Rumunka ze społeczności Romów. Ona sama utrzymuje, że „brak stałego miejsca zamieszkania to wolność”, i wciela tę zasadę w życie, przemieszczając się pomiędzy Paryżem (gdzie najwcześniej poznano się na jej talencie) a Nowym Jorkiem.
Muzyczne inspiracje tej egzotycznej piękności są równie szerokie. Obok tradycji europejskiego popu najsilniej zaznacza się w jej piosenkach energia afrykańskiego juju oraz zrelaksowane reggae (rozpoczynała od solowych koncertów z gitarą). Porównywana do Sade i Tracy Chapman, ale bardziej radosna Ayo operuje ciepłym, nastrojowym głosem i wyluzowanym frazowaniem. Odkąd do europejskiej muzyki popularnej przeniknęło rozkołysane reggae, odzwyczailiśmy się od tego, że – oryginalnie – była to muzyka społecznego protestu. Młoda piosenkarka sprowadza to przesłanie do wymiaru najbardziej osobistego. Co nie przeszkadza, że kołysze jak dawniej.
Universal