Haneke w coraz bardziej wyrafinowany sposób drąży temat w jego twórczości uparcie powracający w różnych wariantach. Interesują go korzenie zła, zaplecze przemocy, a w ostatnim filmie – mechanizmy, które mogą doprowadzić do rozpowszechnienia się zła na wielką skalę.
W latach 1913–14 w protestanckiej wiosce na północy Niemiec dochodzi do dziwnych wypadków: ofiarami padają dorośli i dzieci. Nauczyciel wiejskiej szkoły zaczyna podejrzewać o udział w niektórych z aktów przemocy swoich uczniów. Są wśród nich dzieci pastora, zarządcy majątku, wiejskiego lekarza. Haneke zagląda do ich domów, gdzie panuje cichy terror ojców rodzin. Tytułowa biała wstążka to symbol czystości. Muszą ją publicznie nosić dzieci pastora po wymierzonej karze chłosty na znak oczyszczania się z grzechu. W ten sposób pokutują za to, że spóźniły się na kolację. Rośnie pokolenie, które wybierze na swojego przywódcę Adolfa Hitlera i będzie posłusznie wykonywać jego rozkazy. Złota Palma w Cannes.
Das Weisse Band, Austria/Niemcy/Francja/Włochy 2009, Reż. Michael Haneke, Wyk. Christian Friedel, Leone Benesch, Ulrich Tukur, Ursina Lardi, Fion Mutert, Dystr. Monolith