Najobszerniejsza od lat prezentacja twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. Zbudowana wokół pytania, co ten wyjątkowy artysta sądził o nowoczesności.
Stanisław Ignacy Witkiewicz – pisarz, filozof, fotografik i last, but not least, malarz był jedną z najbardziej charyzmatycznych postaci polskiej kultury 20-lecia międzywojennego. Odegrał ogromną rolę w rozwoju sztuki nowoczesnej w naszym kraju, czerpiąc z awangardowych kierunków, takich jak: kubizm, futuryzm, ekspresjonizm czy surrealizm. Jednocześnie pozostawał wobec nowoczesności sceptyczny i krytyczny. Za jego życia w stosunkowo krótkim czasie zdarzyło się i zmieniło wiele: pierwsza wojna światowa, rewolucja październikowa, przyspieszenie cywilizacyjne. Witkacy uważał, że żyje w epoce mechanizacji i uniformizacji życia. Że to era, w której jednostka ludzka traci swoją indywidualność i człowieczeństwo. Tej sprzeczności poświęcona jest najnowsza wystawa w warszawskim Muzeum Narodowym.
Stanisław Ignacy Witkiewicz „Autoportret” (1 czerwca 1933); materiały prasowe
Swoją drogą wizja tytułowego „sejsmografu epoki przyspieszenia” zachowuje swoją aktualność do dnia dzisiejszego, kiedy to rośnie poczucie, że tak jak w czasach Witkacego jesteśmy świadkami zarówno gwałtownie przyspieszających zmian, jak i kolejnego cywilizacyjnego przesilenia.
Wystawa „Witkacy. Sejsmograf epoki przyspieszenia” w Muzeum Narodowym w Warszawie potrwa do 9 października.