Zjawiskowa, utalentowana, zaangażowana w sprawy ważne. Kasia Smutniak nazywana jest najbardziej znaną Polka we Włoszech. Od lat tam mieszka i pracuje jako aktorka i modelka. Mimo tego nie zapomina o Polsce i aktywnie działa między innymi w sprawie uchodźców na granicy polsko-białoruskiej, o których w zeszłym roku nagrała poruszający dokument „Mur” – jej reżyserski debiut. Jakie kreacje aktorskie Kasi Smutniak zapadły nam najbardziej w pamięć? Oto nasze zestawienie sześciu jej najlepszych ról.
Typowa włoska komedia, pełna temperamentnych bohaterów, zwrotów akcji i nieoczekiwanych splotów wydarzeń, przy których nie sposób nie wybuchnąć śmiechem. W wyniku eksperymentu Andrea (Pierfrancesco Favino), utalentowany neurochirurg, i jego żona Sofia (Kasia Smutniak), ambitna prezenterka telewizyjna, zamieniają się... ciałami. Muszą więc prowadzić nawzajem swoje życia. Nowa sytuacja sprawia, że nie tylko poznają (często zaskakujące) szczegóły z codziennej egzystencji małżonka, ale mogą spojrzeć na swój związek z zupełnie innej perspektywy. Jeśli szukacie feel-good movie, „Żona czy mąż” to propozycja idealna.
Coś dla miłośników kina akcji. Aktorka Kasia Smutniak w filmie „Pozdrowienia z Paryża” występuje u boku między innymi Johna Travolty, Jonathana Rhysa Meyersa i Richarda Durdena. Film to historia Jamesa Reece'a (Meyers), młodego pracownika ambasady amerykańskiej we Francji, który wiedzie spokojnie życie wraz ze swoją piękną narzeczoną Caroline (Smutniak), ale pragnie podjąć się ważniejszych zawodowych zadań, niż dotychczas. Dostaje szansę. Otrzymuje zadanie, ale nie zna jego szczegółów. Jego partnerem jest Charlie Wax (Travolta), znany z niekonwencjonalnych i nierzadko brutalnych metod działania. James systematycznie dowiaduje się nad czym tak na prawdę pracuje. Okazuje się, że sprawa ma powiązanie z... nim samym.
Doskonały scenariusz, świetna gra aktorska i film z przesłaniem, które każdy z nas może przełożyć na własne życie. „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” to zapis spotkania siódemki przyjaciół. W letni, ciepły wieczór w domu terapeutki Evy (w tej roli aktorka Kasia Smutniak) i chirurga plastycznego Rocco zjawiają się: Cosima i Bianca, Lele i Carlotta oraz Peppe. Dla urozmaicenia przyjacielskiego spotkania rozpoczynają specyficzną zabawę polegającą na dzieleniu się między sobą treścią każdego SMS-a, e-maila lub rozmowy telefonicznej, jakie otrzymują w trakcie kolacji. Początkowo nikt nie zdaje sobie sprawy, że tym samym zdradzają wiele swoich najskrytszych tajemnic, ujawniają rodzinne problemy i konflikty. Z pozoru niewinna gra zaczyna rodzić nieporozumienia między zaprzyjaźnionymi biesiadnikami i odsłaniać to, co każdy z nich chowa w najgłębszych zakamarkach swoich umysłów. Obok Kasi Smutniak w filmie występują: Marco Giallini, Giuseppe Battiston, Valerio Mastandrea, Alba Rohrwacher, Edoardo Leo i Anna Foglietta.
„(Nie)znajomi”
Grupa przyjaciół decyduje się zagrać w trakcie kolacji w niewinną grę. Do zakończenia spotkania wszyscy muszą ujawniać wiadomości przychodzące na ich telefony, a rozmowy mają odbywać się w trybie głośnomówiącym. Brzmi znajomo? „(Nie)znajomi” to bowiem polska wersja „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie”, w której obsadzie znów występuje Kasia Smutniak. Wraz z nią w filmie gra plejada polskich gwiazd: Tomasz Kot, Łukasz Simlat, Maja Ostaszewska, Michał Żurawski, Aleksandra Domańska i Wojciech Żołądkowicz. I choć początkowe wrażenie może być inne, ten film to naprawdę dobrze przemyślana adaptacja. Scenariusz dostosowano do polskich realiów, a bohaterzy w niektórych scenach grają w wręcz jeszcze bardziej otwarte karty, niż ci z włoskiego pierwowzoru. I wychodzi im to świetnie.
Krystyna Janda i Kasia Smutniak jako matka i córka w filmie o miłości, tęsknocie, utraconych nadziejach, lęku przed nieznanym i pasji życia. „Słodki koniec dnia” ogląda się niczym sen – film zachwyca bowiem warstwą wizualną, choć jego opowieść jest z gatunku trudnych. W etruskim mieście Volterra na niewielkim wzgórzu stoi dom Marii – polskiej poetki, laureatki Nagrody Nobla, autorytetu moralnego. Jej życie toczy się w rytmie włoskiej prowincji, jednak zostaje wywrócone do góry nogami, gdy otrzymuje szokującą wiadomość o tragicznym wydarzeniu. Pod wpływem emocji, podczas uroczystości nadania tytułu honorowego obywatela miasta, zamiast kurtuazyjnych podziękowań Maria wygłasza szokująco niepoprawną politycznie mowę. Od tego momentu bohaterka będzie doświadczać dotkliwych konsekwencji swojego wystąpienia, a uporać się z nimi, na swój sposób, pomaga jej córka. I choć rola Kasi Smutniak w „Słodkim końcu dnia” jest drugoplanowa, zapada w pamięć, a aktorka urzeka już od pierwszych chwil na ekranie.
To film z rodzaju tych, które najlepiej ogląda się, gdy za oknem ciemno, zimno i mróz. „Koliber” przenosi nas bowiem do skąpanej w słońcu Toskanii lat 70. Błogie wakacje Carrerów upływają na relaksie w rytmie The Beatles, morskich kąpielach i wystawnych kolacjach. Wszystko się zmienia, gdy najstarszy syn, Marco, poznaje piękną Luisę, która na zawsze zagości w sercu chłopaka, zmieniając losy jego całej rodziny. Przez dekady jesteśmy świadkami pełnego emocji trójkąta miłosnego między Marco, tajemniczą Francuzką a piękną stewardessą, w której rolę wcieliła się Kasia Smutniak. Na jej potrzeby aktorka poddała się zaskakującej charakteryzacji. „Koliber” to epicka podróż poprzez czas, przestrzeń i porywy serca mężczyzny, którego koleje losu stają się żywą kroniką florenckiego rodu na tle 50 lat włoskiej historii.