Trudno jest pokazać poezję. Jeszcze trudniej, kiedy z poezji rodzi się miłość, a nad miłością unosi się śmierć. Czysty romantyzm. A przecież jednocześnie czysta prawda.
Bo historia jest prawdziwa. 18-letnia Fanny chce zrozumieć poezję znajomego młodego człowieka, jej sąsiada, przychodzi do niego na lekcje poezji. „Poezja koi i zachęca duszę do pogodzenia się z tajemnicą”, tłumaczy jej John Keats. „Uwielbiam tajemnice”, odpowiada dziewczyna, coraz bardziej zafascynowana wierszami i ich autorem. On nie ma majątku ani żadnych dochodów, w tych czasach wyklucza to możliwość założenia rodziny. Mimo to Fanny i John kochają się coraz bardziej, ich miłość przełamuje ówczesne konwenanse. Trwa tylko rok. 25-letni Keats umiera na gruźlicę, Fanny przez trzy lata nosi po nim żałobę, dopiero po kilkunastu latach wychodzi za mąż. Campion opowiada o tym roku ich miłości w formie romantycznej ballady, za pomocą nasyconych światłem zdjęć, oszczędnych dialogów przeplatanych piękną muzyką. Pozostaje po obejrzeniu tego filmu aura łagodnej melancholii.
Bright Star, Australia/Wielka Brytania/Francja 2009, reż. Jane Campion, wyk. Ben Whishaw, Abbie Cornich, Kerry Fox, Paul Schneider, dystr. Best Film