Rodzicielstwo, bez głębokiej świadomości napotykanych w nim postaci i ról, przypomina powietrzne akrobacje Boeinga 737. Czasem burzę na wysokości 9000 m, a nawet awaryjne lądowanie. Pasażerowie, tak jak nasze dzieci- wciśnięci strachem lub nadmiarem rodzicielskich oczekiwań - kurczą się w fotelach. Z trudem łapiąc oddech, z nadzieją wpatrują się w drzwi kabiny pilota. Bywa że tam jednak nie ma Rodzica ani Pilota, który prowadzi ten rejs...
Lecz, otworzywszy z rozmachem drzwi, ze sterówki wychodzi: zapłakana Sierotka Marysia, Wszechmocny Imperator albo Krytyk o ironicznym spojrzeniu. Coraz częściej jednak, na szczęście, zza drzwi wychodzi prawdziwy, stuprocentowy, spójny w swej roli, świadomy Rodzic. Wyciąga maskę tlenową i jednym szybkim ruchem, zakłada ją najpierw sobie a potem dziecku.
Tak w skrócie o pracy rodzica nad sobą, o świadomym rodzicielstwie i napotykanych w nim rolach i o świadomości - tak potrzebnej jak tlen, pół żartem pół serio - myślę dzisiaj – pod koniec roku 2013. Ale nie traćmy tej cienkiej nutki humoru i idźmy w to głębiej...
Początki rodzicielskiej drogi bywają bardzo trudne. Sama wielokrotnie dzierżyłam ster naszego rodzicielskiego samolotu zapominając że jestem (?) pilotem. Kim bywamy, gdy myślimy, że mamy pełną kontrolę nad wszystkimi lampeczkami i wskaźnikami w sterówce? Kim jesteśmy, gdy, chcąc powtórzyć sobie kurs pilotażu, który przecież mamy w genach, przychodzimy na przydatne jednak warsztaty rozwojowe i parentingowe? Spróbujmy za Arnoldem Mindellem, twórcą psychologii zorientowanej na proces, dla ułatwienia spersonifikować sposoby myślenia, wzorce osobowości, które czasem ciągną, czasem popychają, a czasem po prostu prowadzą nas na warsztaty.
Jeśli puścimy wodze wyobraźni, zapewne odnajdziemy w wielu z nas, może trochę z przymrużeniem oka, jedną z poniższych, a może nawet kilka (!)postaci.
ODKRYWCA - temu nigdy dosyć wiedzy. Czy to na temat porodu w wannie, pieluchowania dzieci, budowania zamków na piasku. Wszystko jedno. Na każde postawione pytanie próbuje odpowiedzieć, czyta, śledzi, dyskutuje. Wszystko przecież musi mieć swoją przyczynę. Trzeba umieć ją odnaleźć we własnej rodzinie, choćby teoretycznie. Ciekawość to dobry początek. Jeśli to Odkrywca w tobie wysyła cię na warsztat – może to dobra okazja by, przyjrzeć się swojemu systemowi rodzinnemu. Ale warto pamiętać o tzw. umyśle początkującego, któremu przepełniona wiedzą głowa nie sprzyja.
LOGISTYK - ta postać dba o ergonomię i ekonomię w rodzinie. Jeśli ten rodzaj myślenia popycha człowieka do skorzystania z warsztatu, to zwykle po to, by w maksymalnym stopniu rozeznać, jaką bazą wspólnie z partnerem, partnerką dysponujemy. Co możemy osiągnąć w kwestiach wychowawczych i jakim kosztem.
RODZIC - to ktoś, kto z głęboką troską i miłością chciałby umieć odpowiadać na dziecięce potrzeby. Być z nimi w kontakcie, zaspokajając je w taki sposób, by jednocześnie uczyć dziecko jak najlepszego funkcjonowania w otaczającym go świecie. Postać opiekuńczego rodzica to najczęstszy uczestnik warsztatów. Za każdym razem na nowo porusza wszystkich obecność troskliwej kochającej uwagi, z jaką rodzice przychodzą na warsztaty.
DZIECKO HIPPIES - jest bardzo ciekawe, co go spotka na warsztatach. Chciałoby naiwnie, aby nikt nie cierpiał w rodzinie, żeby wszyscy się kochali i żeby świat oparty był na jakiejś dobrej idei: wartościach chrześcijańskich? Głębokiej demokracji? Empatii do wszystkich żyjących istot? Wszystko mu jedno, chce się uczyć, ale też dobrze bawić..
DARTH VADER - zarówno w wersji męskiej, jak i damskiej- sprawny, działający bez emocji, równie łatwo zarządza budową Gwiazdy Śmierci co budową supermarketu albo wesołego miasteczka. Ale jest to postać, jak pamiętacie z filmu Gwiezdne Wojny, z wyraźnymi brakami w komunikacji. Doświadczony… kiedyś nie wszystko ułożyło się dobrze… ktoś odszedł… nie pamięta! Ale ma za to wspaniałą nowoczesną zbroję, hełm, nowoczesny laptop, służbowy dobry samochód. Dla tej postaci warsztaty o komunikacji w rodzinie bywają odkryciem równie ważnym co odkrycie nowej Drogi Mlecznej.
HYDRAULIK - ma wyjątkowo systemowe podejście do swojej rodziny, chciałby ukierunkować strumień energii, wyregulować uszczelki i baterie, by z jednej strony umożliwiały przepływ energii w rodzinie, a z drugiej - by postawić tamy i granice.
KRYTYK WEWNĘTRZNY – sam w sobie może wydawać się nieszkodliwy, bo przecież często mówi „ jestem tylko obiektywnym osądem” albo jestem „twoim wewnętrznym obserwatorem”. W rzeczywistości jednak w tle czai się pełne okrutnej satysfakcji spojrzenie i zjadliwy ton „a nie mówiłam”, gdy niechcący przecież podniesiesz głos na dziecko. Czasem spokojne i wydawałoby się rzeczowe, gdzieś już słyszane „ nie nadajesz się na matkę”. Albo kpiące „no proszę, też mi tatuś, ojciec to ktoś bardziej dojrzały- nie sądzisz”. Gdy taki ktoś w tobie samym wyśle cię na warsztat, idziesz jak do obozu karnego albo kamieniołomu. Istnieje wtedy duża szansa, że coś cię jeszcze bardziej przygniecie: albo wyprojektowana na grupę lawina krytyki, gdy tylko, uciekając przed Nim, opowiesz swoje najtrudniejsze macierzyńskie historie; albo miażdżące i twarde jak skała spojrzenie prowadzącego, gdy pozwoli twojemu krytykowi doprowadzić innych do zmienionego stanu świadomości. Dobrze jest więc posłuchać czasem tej postaci i przyjść na warsztat, ale samego Krytyka zostawić za drzwiami.
Jeśli chcecie dowiedzieć się czegoś więcej o różnych postaciach w Was, o głębokiej demokracji, o pracy z ciałem lub ze snami – przyjdźcie na bezpłatne warsztaty podczas Festiwalu POP-Kreacje, program na stronie , e-mail spotkaniazesoba@onet.pl
Zapraszamy na 7. Festiwal POP-Kreacje!
W programie blisko 200 spotkań z psychologią procesu, w tym m.in.: darmowe warsztaty rozwojowe, sesje coachingowe, konsultacje terapeutyczne i wiele innych. Termin: 28 września – 5 października
Zapisy bezpośrednio u prowadzących.
PROGRAM
WSTĘP WOLNY! (uwaga: ilość miejsc ograniczona)