Umiejętność odczuwania wobec siebie współczucie jest bardzo cenna. Zbyt często zamiast mieć dla siebie zrozumienie i serdeczność, chłostamy się samokrytyką. Pytamy – Co jest ze mną nie tak? A może wszystko jest w porządku, tylko uczucia domagają się uwagi?
Badaczka i psycholożka Kristin Neff w swojej książce „Self-Compassion: Stop Beating Yourself Up and Leave Insecurity Behind”mówi, że tłumienie niechcianych myśli i uczuć wzmacnia je zamiast osłabić. To niby nic nowego, ale Neff współczucie sobie definiuje jako pozwolenie na odczuwanie ich emocji. Jest to jedyny sposób, aby nie zachorować na depresję.
Neff pisze: „Badania pokazują, że ludzie którzy nie boją się czuć strachu, złości, drażliwości, mają w sobie więcej miłości własnej. Te emocje pojawiają się w nich, ale nie są one tak częste i długotrwałe jak u tych, którzy nie kochają siebie. Jeśli mamy dla siebie współczucie, pozwalamy sobie na przeżywanie. Jeśli ktoś nie zna swoich uczuć, jest tak naprawdę bardzo niepewny siebie, nie chce się poznać. Jak można współczuć komuś, o kim nie mamy pojęcia?” Można się tego nauczyć poprzez medytację współczucia. Według Neff współczucie dla siebie ma trzy składniki:
- uważność dla siebie,
- życzliwość dla siebie
- poczucie wspólnego człowieczeństwa.
Codzienne notowanie własnych odczuć i emocji sprawia, że lepiej się w nich rozeznajemy. Notujcie, jak się czujecie. Czy odczuwasz smutek? Lęk? Zniecierpliwienie? Piszcie szczerze, nie umniejszajcie, ale - też wyolbrzymiajcie swoich uczuć.
Napisz do siebie słowa wyrażające zrozumienie i pociechę. Pomóż sobie, bo poczułaś się fatalnie, gdyż ktoś cię zignorował, kochanek rzucił, szefowa nie doceniła. Wykaż się zrozumieniem, a następnie pociesz się, że to nie koniec świata. Pomocne mogą być sformułowania: „To jest chwila cierpienia”, „Cierpienie jest częścią życia”, „Czy mogę być miła dla siebie w tej chwili?”, „Czy mogę podarować sobie współczucie?”.
Świadomość tego, że wszyscy mamy wspólne doświadczenia, wszyscy cierpimy, cieszymy się, chcemy kochać i być kochanymi, sprawia że czujemy się bezpieczniej. Poczucie jedności pozwala spokojniej przejść przez trudne doświadczenia. Pomaga też uznać, że bycie istotą ludzką oznacza bycie niedoskonałym, a to przynosi ulgę. Dalej tylko pozostaje zastanowić się nad głębszym sensem życia. I odkryć go wreszcie.