"Pytanie, skąd wzięły się moje życiowe fory, jest z gatunku tych filozoficznych: czy to bardziej geny, wychowanie czy może suma przeżytych doświadczeń? Tak czy inaczej, zgadzam się, że jest we mnie coś, co mi pomaga. I mam teorię, że tym czymś może być pokora"- mówi muzyk.
”Z jednej strony wybrałem sobie robotę, która ewidentnie rozdmuchuje ego, już samo to, że ludzie cię oklaskują, zmienia perspektywę na „ ja, ja i ja”. Nie będę się teraz wypierać tego, że mam skłonności narcystyczne, jestem zwyczajnie zarozumiałym gościem. A jednocześnie życie wymusiło na mnie pewien rodzaj pokory, skutecznie mi przypominając, że nie jestem pępkiem świata, nie jestem lepszy niż, nie wiem, pan pracujący w Żabce. Uziemiało mnie regularnie. Za każdym razem, jak pofrunąłem wysoko, ściągało mnie w dół" - czytamy w wywiadzie.