Autor legendarnego „Imienia róży” zmarł 19 lutego w swoim mieszkaniu. Miał 84 lata .
Eco jest znany przede wszystkim jako twórca bestsellerowego kryminału mediewistycznego „Imię róży” z 1980 roku, który został przetłumaczony na 47 języków i odniósł światowy sukces. Był to debiut powieściowy autora znanego od kilkunastu lat ze specjalistycznej literatury filozoficznej i historycznej.
Umberto Eco urodził się w Piemoncie w 1932. Dorastał w czasie wojny, „między 11. a 13. rokiem życia nauczyłem się unikać kul”, wyznał kiedyś. Ukończył wydział filozofii, pracę magisterską poświęcił estetyce św. Tomasza z Akwinu, która w uzupełnionej postaci ukazała się 2 lata później jako książka. Potem zainteresował się średniowieczem, od którego nigdy się nie odwrócił, choć naukowo najbardziej poświęcił się teorii języka (semiotyce, systemowi znaków w języku). Po ukończeniu studiów pracował w telewizji, następnie, przez ponad 15 lat, w wydawnictwie książkowym Bompiani, a jednocześnie, w 1961 roku, rozpoczął karierę naukową. Wykładał kolejno na uniwersytetach w Turynie, Mediolanie, Florencji i w Bolonii oraz w Stanach Zjednoczonych i we Francji.
W 1988 roku pisarz wydał drugą powieść, „Wahadło Foucaulta”. Potem ukazały się kolejno: „Wyspa Dnia Poprzedniego”, „Baudolino”, „Tajemniczy płomień królowej Loany”, „Cmentarz w Pradze”, i ostatnia (2015), „Temat na pierwszą stronę” (włoski tytuł: Numero zero). W 2012 roku na rynek trafiła nowa, poprawiona edycję „Imienia róży” z posłowiem samego autora. W wydaniu tym Eco utrzymał styl i strukturę oryginału, ale skorygował niektóre błędy - m.in, jak sam tłumaczył, spowodowane pośpiechem w tłumaczeniu łacińskich tekstów - oraz zmienił trochę opis jednego z głównych bohaterów.