Wystawy malarstwa Tamary Łempickiej, Olgi Boznańskiej, Meli Muter czy Zofii Stryjeńskiej zawsze przyciągają tłumy. Tym razem może być podobnie – oprowadzanie kuratorskie po wystawie „Pionierki. Artystki polskie przełomu wieków i dwudziestolecia międzywojennego”, na których można podziwiać między innymi ich prace, cieszy się ogromnym zainteresowaniem.
Wystawa przedaukcyjna „Pionierki. Artystki polskie przełomu wieków i dwudziestolecia międzywojennego” to wyjątkowa okazja, aby zobaczyć obrazy polskich malarek, które – pokonując bariery społeczne i ekonomiczne – wkroczyły na scenę artystyczną początku XX wieku.
Na wystawie, która do 12 grudnia odbywa się w DESA Unicum w Warszawie, można zobaczyć 51 prac – obrazów i grafik, między innymi takich artystek jak Tamara Łempicka, Olga Boznańska, Anna Bilińska, Mela Muter, Zofia Stryjeńska, Maja Berezowska czy Bronisława Rychter-Janowska. Dzieła pochodzą z kolekcji prywatnych, niebawem trafią w ręce nowych właścicieli, tym bardziej warto wybrać się na wystawę, aby zobaczyć obrazy, które rzadko można oglądać na żywo. A jest co podziwiać.
Tamara Łempicka (1894 Moskwa-1980 Cuernavaca, Meksyk)
Kobieta w polskim stroju ludowym („La Polonaise”), około 1933 (Fot. materiały prasowe DESA Unicum)
Uwagę zwiedzających przyciąga zwłaszcza grafika Tamary Łempickiej „Kobieta w polskim stroju ludowym („La Polonaise”), datowana szacunkowo na 1933 rok która jest „czarnym koniem” zbliżającej się aukcji.
Warto przystanąć dłużej przed „Portretem dziewczynki w różowej sukience” namalowanym pastelami przez Annę Bilińską-Bohdanowiczową, „Studium młodej dziewczyny w czerni” Olgi Boznańskiej, przed obrazem „Nad morzem” Marii Jaremy czy „Portretem Johna Westa” Marii Vorobieff Marevnej (to najpóźniejszy z prezentowanych na wystawie obrazów namalowany w 1972 roku).
Maria Jarema (1908 Stary Sambór-1958 Kraków)
„Nad morzem”, około 1936-39 (Fot. materiały prasowe DESA Unicum)
Duże wrażenie robią prezentowane na wystawie obrazy znanych malarek Meli Muter i Zofii Stryjeńskiej. Wspominając nazwisko Stryjeńskiej, warto przypomnieć ciekawą historię z jej życia. W czasach, gdy kształcenie w Akademiach Sztuk Pięknych było przez długi czas zarezerwowane dla mężczyzn, choćby z tego powodu, że młodym damom nie wypadało brać udziału w lekcjach rysunku, w czasie których pozowali nadzy modele, trzeba było wykazać się wielką determinacją, żeby kształcić się i realizować swoją pasję. Jak opowiada Martyna Kolanowska, kuratorka wystawy – Zofia Stryjeńska, pragnąc studiować na Akademii Monachijskiej, na którą nie przyjmowano kobiet, uciekła się do fortelu. Zdała egzaminy przebrana za mężczyznę, używając imienia swojego brata. Została przyjęta, jednak po kilku miesiącach wydało się, że jest kobietą i musiała opuścić Akademię. Pikanterii tej historii dodaje fakt, że niedługo później, na wystawie międzynarodowej w Paryżu w 1929 roku Zofia Stryjeńska zdobyła aż cztery nagrody Grand Prix, co było wyjątkowym wyróżnieniem i potwierdziło jej talent.
Zofia Stryjeńska (1891 Kraków-1976 Genewa)
Święty Kazimierz Królewicz, lata 50. XX w. (Fot. materiały prasowe DESA Unicum)
Obok topowych nazwisk na wystawie znalazła się również przestrzeń dla mniej rozpoznawalnych artystek, tworzących w różnych nurtach: począwszy od realizmu i impresjonizmu, poprzez art déco, realizm magiczny i tendencje kubistyczne, kończąc na suprematyzmie, których twórczość warto przybliżyć szerszej publiczności.