„Bezwzględne wyeliminowanie rzeźby. Polska rzeźba pierwszej połowy lat 70.” – nowa wystawa w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku

Na wystawie „Bezwzględne wyeliminowanie rzeźby. Polska rzeźba pierwszej połowy lat 70.” można oglądać prace wybitnych polskich rzeźbiarzy i rzeźbiarek, między innymi Jerzego Beresia, Karola Broniatowskiego, Wandy Czełkowskiej, Andrzeja Dłużniewskiego, Barbary Falender, Oskara Hansena, Władysława Hasiora, Marii Pinińskiej-Bereś, Aliny Szapocznikow i Barbary Zbrożyny. Niektóre z rzeźb są pokazywane po raz pierwszy od momentu ich powstania. Prace uporządkowano w grupy problemowe, dzięki czemu widzowie mogą obserwować zamysł twórców i kuratorów, ale bez narzuconej odgórnie interpretacji.

Wystawa „Bezwzględne wyeliminowanie rzeźby. Polska rzeźba pierwszej połowy lat 70.” przywołuje ważny moment w powojennej historii polskiej rzeźby, kiedy przeszła ona spektakularną przemianę. Tytuł ekspozycji nawiązuje do pracy Wandy Czełkowskiej „Bezwzględne wyeliminowanie rzeźby jako pojęcia kształtu”, zaprojektowanej przez rzeźbiarkę na początku lat 70.

Pierwsza połowa lat 70. to czas, kiedy w sztuce pojawiają się takie nurty, jak: minimal art, object art, conceptual art, environment art, land art, body art/performance. Polska rzeźba nie pozostaje obojętna na nowe zjawiska – odchodzi od historycznego bagażu, uwalnia się od dotychczasowych form i przekształca w zupełnie nową jakość.

Biorąc pod uwagę fakt, że wiele prac wciąż jeszcze przebija się do świadomości szerszego grona krytyków i dopiero zaczyna zajmować należne im miejsce w historii sztuki, celem wystawy jest także ukazanie ówczesnego dorobku polskiego w światowym obiegu kultury oraz przygotowanie odpowiednio udokumentowanego materiału, który będzie punktem wyjścia do nowych dyskusji i interpretacji dokonań polskich rzeźbiarek i rzeźbiarzy.

Wystawę „Bezwzględne wyeliminowanie rzeźby. Polska rzeźba pierwszej połowy lat 70.” można oglądać do 18 sierpnia 2024 w Muzeum Rzeźby Współczesnej w Orońsku.