Ile osób, tyle opinii – trudno obiektywnie wybrać 10 najlepszych horrorów, które zaspokoją gusta wszystkich kinomanów. Niemniej spróbowałyśmy i wyłoniłyśmy powszechnie znane tytuły, które powinny być przyjemną rozrywką dla każdego fana filmów grozy. W naszym krótkim rankingu znajdziecie zarówno kultowe pozycje, jak i kinowe hity ostatnich lat. Łączy je jedno – mrożą krew w żyłach i wywołują gęsią skórkę na ciele (idealnie na Halloween!).
Film w reżyserii Williama Friedkina uznawany jest za jeden z najlepszych filmów grozy w historii kina. „Egzorcysta” przedstawia historię 12-letniej Regan, która poprzez tabliczkę ouija nawiązuje kontakt z bytem przedstawiającym się jako kapitan Howdy. Wkrótce w jej otoczeniu dochodzi do paranormalnych zjawisk, a dziewczynka zaczyna przejawiać objawy opętania. W związku z tym jej mama prosi o pomoc księdza Karrasa, który wraz z ojcem Merrinem podejmuje się odprawienia egzorcyzmów, które pozostają w pamięci na długo po seansie. Film oparto na prawdziwej historii nastolatka z Maryland, o której więcej przeczytacie tutaj: Horrory na faktach: rzeczywistość straszniejsza od fikcji. 5 tytułów inspirowanych prawdziwymi wydarzeniami.
Czytaj także: Horrory o opętaniu – top 6 filmów, po których czekają cię bezsenne noce
Współcześnie „Teksańska masakra piłą mechaniczną” ma status horroru kultowego, jednak początkowo wzbudzała liczne kontrowersje – nigdy wcześniej w USA nie powstał bowiem równie krwawy obraz, który przedstawiał tak brutalne wydarzenia. Wyreżyserowany przez Tobe'a Hoopera film dziś uważany jest za prekursora podgatunków slasher i gore. Horror – zainspirowany historią Edwarda Geina, zwanego Rzeźnikiem z Plainfield – śledzi grupę nastolatków, która wpada w sidła psychicznie chorej rodziny, w tym Leatherface'a, noszącego maskę z ludzkiej skóry i zabijającego za pomocą piły mechanicznej. Rozpoczyna się walka o życie, która jednak okaże się nierówna…
John Carpenter mistrzowsko – powoli, ale skutecznie – buduje napięcie w tym klasycznym slasherze, który wyróżnia się minimalizmem w dialogach i muzyce. „Halloween” nie epatuje też brutalnością, za to umiejętnie buduje atmosferę niepokoju i nieuchronnej katastrofy. Film opowiada o perypetiach Michaela Mayersa, sześcioletniego mordercy z Haddonfield, który po latach spędzonych w szpitalu psychiatrycznym powraca do rodzinnego miasteczka, by obrać za cel trzy nastolatki. Wersja z 1978 roku zapoczątkowała serię filmów o tym samym tytule – do tej pory powstało ich trzynaście.
„Lśnienie” to zarazem przerażająca i fascynująca adaptacja powieści Stephena Kinga, w której Jack Nicholson daje przerażający występ jako Jack Torrance. Mężczyzna przyjmuje posadę zimowego stróża w odciętym od świata eleganckim hotelu, gdzie przenosi się z żoną i synem. Wkrótce jednak mały Danny zaczyna widzieć niepokojące rzeczy i odkrywa, że pensjonat jest nawiedzony, a duchy stopniowo doprowadzają jego ojca do obłędu. Film mrozi krew w żyłach dzięki dusznej, psychodelicznej atmosferze oraz surrealistycznym scenom w nawiedzonym hotelu. Stanley Kubrick zaś mistrzowsko gra obrazem, tworząc koszmarny pejzaż psychicznego upadku.
Spalona twarz i stalowe ostrza zamiast palców u ręki – Freddy Krueger, który poluje na swoje ofiary we śnie, jest jednym z najbardziej unikalnych antagonistów w horrorach. „Koszmar z ulicy Wiązów” w reżyserii Wesa Cravena to zaś pierwszy film ze słynnej serii slaherów, których jest on głównym negatywnym bohaterem. W wersji z 1984 roku zakłóca sen nastoletniej Nancy Thompson i jej trójki przyjaciół. Co gorsza, jedna z dziewcząt zostaje w nocy zamordowana. Policja oskarża o zbrodnię jej chłopaka, jednak wkrótce i on ginie śmiercią tragiczną. Nancy odkrywa, że tajemniczy psychopata z koszmarów sennych to właśnie Freddy Krueger, seryjny morderca dzieci, który przed laty został zlinczowany przez rodziców swoich ofiar. Wygląda na to, że potwór zamierza powrócić do świata żywych…
7 dni – tyle czasu zostaje osobie, która obejrzała tajemniczą kasetę wideo. Potem przychodzi śmierć. Tak było w przypadku czworga nastolatków, którzy obejrzeli nagranie. Wśród ofiar jest m.in. siostrzenica Rachel Keller, dziennikarki, która próbuje zbadać sprawę przeklętej taśmy na własną rękę. Nie ma jednak zbyt dużo czasu – film obejrzał bowiem także jej synek. Tak mniej więcej rysuje się fabuła „Ringu”, japońskiego remake'u, który odniósł globalny sukces. Nic dziwnego, produkcja Gore'a Verbinskiego oferuje zarówno wciągającą historię, jak i przerażającą atmosferę, która momentami wywołuje gęsią skórkę. Niewykluczone też, że duch Samary, dziewczynki w białej szacie i długich ciemnych włosach, będzie wam się śnił po nocach.
Tajski horror o nawiedzających fotografiach to doskonały przykład azjatyckiego kina grozy. Wyróżnia się subtelnym budowaniem napięcia, pełną niepokoju atmosferą (ciche, niewidoczne zagrożenie powoli wkrada się w życie bohaterów) oraz zakończeniem, które zostawia widza z ciarkami na plecach i jest jednym z najbardziej zapadających w pamięci. Bohaterami produkcji są młody fotograf Tun i jego dziewczyna June, którzy pewnego razu, wracając samochodem po wieczorze spędzonym w barze z przyjaciółmi, potrącają kobietę. Oboje są pod wpływem alkoholu i uciekają z miejsca wypadku. Wkrótce Tun dostrzega na zrobionych przez siebie zdjęciach dziwny cień. Początkowo myśli, że to wada kliszy, ale gdy przygląda mu się bliżej, zauważa, że cień do złudzenia przypomina twarz kobiety, którą potrącili owej feralnej nocy. Niebawem przyjaciele Tuna zaczynają ginąć w tajemniczych okolicznościach…
James Wan „Naznaczonym” rozpoczyna serię, która obok charakterystycznej dla filmów grozy atmosfery oferuje ciekawą fabułę. W jej skład wchodzi pięć produkcji, które stopniowo odsłaniają kolejne części historii, która zaczyna się, gdy rodzina Lambertów, młode małżeństwo z trójką dzieci, wprowadza się do nowego domu. Początkowa radość zostaje jednak stłumiona za sprawą dziwnych, tajemniczych zjawisk, które dają o sobie znać nowym lokatorom. Gdy syn po upadku z drabiny zapada w śpiączkę, okazuje się, że być może to nie dom jest nawiedzony… Można śmiało stwierdzić, że „Naznaczony” wprowadza świeży powiew do podgatunku horrorów paranormalnych.
Czytaj także: Najstraszniejsze horrory na Netflixie, o których prędko nie zapomnisz
Niektórzy Josha Lamberta z „Naznaczonego”, czyli aktora Patricka Wilsona, znają lepiej jako Eda Warrena, słynnego demonologa, w którego wciela się w kilku horrorach. On i jego żona Lorraine to najsłynniejsi badacze zjawisk paranormalnych na świecie, którzy rzeczywiście istnieli (Ed zmarł w 2006 roku, Lorraine zaś w 2019). W „Obecności” (swoją drogą też w reżyserii Jamesa Wana) zaś badają sprawę rodziny Perronów, których dom nawiedzany był przez liczne duchy, z których najstraszniejszym była Batsheba Sherman (a przynajmniej zakładano, że to ona). To horror na faktach, który ma dość dokładnie odwzorowywać prawdziwe wydarzenia, ponieważ sama Lorraine była konsultantką jego twórców, a fabuła bazuje na aktach sprawy i nagraniach Warrenów. Ciarki na plecach gwarantowane.
Horror w reżyserii Ariego Astera wyróżnia się niesamowicie klaustrofobiczną atmosferą, wnikliwą analizą relacji rodzinnych i zakończeniem, które pozostawia widza w szoku. Historia skupia się na rodzinie Grahamów, która po śmierci seniorki rodu, Ellen, zaczyna doświadczać niepokojących zjawisk. Wkrótce okazuje, że na Grahamach ciąży mroczne dziedzictwo. Co takiego wydarzyło się w życiu Ellen, że teraz zapłacić musi za to jej rodzina? Odkrycie tej prawdy nikomu nie przyniesie spokoju… Obraz okazał się sporym sukcesem artystycznym i finansowym (przy budżecie wynoszącym 10 milionów dolarów film zaroił 80 milinów, stając się tym samym najbardziej dochodową produkcją wytwórni A24), a krytycy chwalili m.in. reżyserię i scenariusz Astera oraz grę aktorską Toni Collette.