Potrzebujecie zastrzyku adrenaliny? Poznajcie seriale o mafii, które sprawią, że przez cały wieczór będziecie siedzieć jak na szpilkach.
Chociaż mafia to wyrób typowo włoski, poszukując trzymających w napięciu produkcji wypełnionych intrygami i strzelaninami, nieco rozszerzyliśmy jej definicję. Na liście seriali o mafii znalazły się więc tytuły traktujące o meksykańskich kartelach i angielskich gangach. Które historie o przestępczości zorganizowanej warto obejrzeć?
„Rodzina Soprano” (1999–2007)
„Rodzina Soprano” świętuje w tym roku 25. urodziny. Wielu uważa, że nagła popularność estetyki „mob wife” to efekt ni mniej, ni więcej, tylko sprytnej akcji marketingowej skrojonej pod jubileusz. Kolejne pokolenia naśladują styl Carmeli i chętnie zasiadają przed ekranem, żeby zobaczyć, jak mafijny boss radzi sobie z wewnętrznymi rozterkami w brutalnym świecie gangsterskich konfliktów New Jersey. Na przestrzeni sześciu sezonów lawirujemy więc pomiędzy gabinetem psychiatrki a zbrukanymi krwią miejscami zbrodni. Większość medioznawców upatruje początku „złotego wieku telewizji” właśnie w premierze serialu Davida Chase'a, dlatego jeśli jeszcze nie poznaliście Tony'ego Soprano, lepiej wygospodarujcie sobie 80 wolnych godzin.
„Gomorra” (2014–2021)
Kto chce zjawisko mafii poznać od podszewki, powinien obejrzeć „Gomorrę”. Pieczę nad włoskim serialem sprawował Roberto Saviano, dziennikarz śledczy i autor bestsellerowych książek zgłębiających sekrety neapolitańskiej Camorry. Twórcy wielokrotnie zapewniali w wywiadach, że wszystkie przeniesione na ekran wydarzenia są oparte na faktach, co tylko potęguje grozę. I pozwala zerwać z wizerunkiem dystyngowanego mafiosa w kapeluszu. Zamiast do willi Corleonów na Staten Island kamera zabiera nas na szemrane – a dziś wyburzane przez władze – osiedle Vele di Scampia. Właśnie tam swojego miejsca w ścisłej hierarchii poszukuje młody Ciro Di Marzio. Z jakim skutkiem?
„Suburra” (2017–2020)
„Suburra” to na pierwszy rzut oka uładzony obraz mafijnej rzeczywistości z wachlarzem nieco przystępniejszych postaci, ale nie ma się co dziwić – akcja przenosi się do Rzymu, dlatego do machlojek dochodzi często w okazałych gmachach pałaców na Placu Kapitolińskim czy w Watykanie. Interesy najwyższych szczebli władz, kościelnych hierarchów i bezwzględnych klanów przecinają się też w nadmorskiej Ostii. W centrum kadru znaleźli się trzej młodzi mężczyźni. Lele, Spadino i Aureliano zawierają porozumienie ponad podziałami. Zamiast zysków na horyzoncie pojawiają się jednak problemy. Nie tylko z prawem, ale także te sercowe. PS W zeszłym roku do katalogu Netfliksa dodano sequel „Suburræterna”.
„Genialna przyjaciółka” (2018–)
Cykl neapolitański Eleny Ferrante to nie sensu stricto historia mafijna, ale przestępczość zorganizowana jest bez wątpienia nieodłącznym elementem życia Lenu i Lili. Dwie utalentowane dziewczynki od początku próbują wyrwać się z przesiąkniętej przemocą dzielnicy Rione Luzzatti (dziś celu pielgrzymek miłośników serii), gdzie fortuny buduje się na lichwie, napadach z bronią w ręku i cierpieniu sąsiadów. „Genialna przyjaciółka” przedstawia kobiecy, ewoluujący z czasem punkt widzenia. Najpierw kamoryści mają twarze kradnącego lalki Don Achillego i nieznoszących sprzeciwu Solarów. Potem stają się rakiem toczącym całe miasto.
„The Good Mothers” (2023)
Kobiecą perspektywę znajdziemy także w serialu „The Good Mothers”. Tym razem twórcy biorą pod lupę działania kalabryjskiej 'ndranghety i oddają głos spychanym na margines matkom, córkom i żonom. Concetta jest więziona we własnym domu, gdzie ma potulnie oczekiwać na koniec odsiadki swojego męża. Niemniej upokorzeń doświadcza ze strony najbliższych Giuseppina. Denise trafia pod opiekę ojca, którego podejrzewa o zabójstwo swojej matki. Każda z nich usiłuje wyzwolić się z rodzinnych więzów i strachu. Z pomocą przychodzi im ambitna prokuratorka Anna.
„Breaking Bad” (2008–2013)
Przestępczość zorganizowana nie jest jedynie domeną Włochów. Filmowcy równie chętnie biorą na warsztat meksykańskie („Ozark”) czy kolumbijskie („Narcos”) kartele. „Breaking Bad”, podobnie jak wiele tytułów z tego gatunku, nakłada na gangsterski półświatek filtr w kolorze sepii, ale nie przysłania on zalet tego wielokrotnie nagradzanego serialu. Historia Waltera White'a wciąga od pierwszego odcinka i trzyma poziom nawet wtedy, kiedy bohaterowie przez 40 minut usiłują... schwytać muchę. Punkt wyjścia? Nauczyciel chemii dostaje druzgocącą diagnozę i postanawia zabezpieczyć los swojej rodziny, robiąc to, na czym zna się najlepiej. Z czasem ryzykowne zajęcie zaczyna przynosić mu nie tylko niebotyczne zyski, ale też satysfakcję. Stąd już tylko jeden stopień do piekła.
Zobacz też: Najlepiej oceniane seriale wszech czasów
„Peaky Blinders” (2013–2022)
W XIX i XX wieku mieszkańcom środkowej Anglii życie uprzykrzali członkowie gangu „Peaky Blinders”. Szerząca się bieda popychała pozbawionych perspektyw chłopców do coraz częstszych kradzieży i rozbojów. Łupy w dużej mierze przeznaczać musieli na szyte na miarę garnitury i kaszkiety, które dziś znamy z serialu BBC. Jedna z najlepszych telewizyjnych produkcji wszech czasów śledzi losy rodziny Shelbych, która dzięki zyskom z nielegalnych zakładów bukmacherskich trzęsła w posadach powojennym Birmingham. Showrunner Steven Knight fabułę oparł na wyniesionych z rodzinnego domu opowieściach, a do obsady zaprosił m.in. genialnego Cilliana Murphy'ego i Helen McCrory. Jednym słowem – warto!
„Lilyhammer” (2012–2014)
Kto woli bardziej lekkostrawne ujęcie tematu, temu zalecamy sięgnięcie do głębokich archiwów Netfliksa. „Lilyhammer” to pierwszy w historii oryginalny serial amerykańskiej platformy streamingowej. Jak może sugerować nazwa, powstał w koprodukcji z norweską stacją publiczną NRK1. W jaki sposób do niewielkiego miasteczka słynącego z obiektów olimpijskich trafiła mafia? Wszystkiemu winny jest program ochrony świadków. Nowojorski gangster Frank Tagliano godzi się na współpracę z wymiarem sprawiedliwości i zaczyna nowy rozdział w urokliwym Lillehammer. Szybko okazuje się jednak, że stare nawyki trudno wykorzenić, a metody rodem z Brooklynu nie zawsze sprawdzają się na ośnieżonych stokach.
„Dżentelmeni” (2024)
Komediowego zacięcia nie można też odmówić Guyowi Ritchiemu. W „Dżentelmenach” kumuluje się wszystko to, za co pokochali go widzowie. Spin-off filmu z 2019 roku obfituje więc w czarny humor, brutalne porachunki i barwne postaci wywodzące się zarówno z brytyjskiej socjety, jak i najciemniejszych zaułków Londynu. Kamera towarzyszy dowódcy sił pokojowych ONZ, który wraca do domu, aby pożegnać się z umierającym ojcem. Na miejscu zastaje nieroztropnego brata, kwitnący w czarnej strefie biznes i nieustępliwą wspólniczkę.
„Giri / Haji: Powinność / Wstyd” (2019)
Zmieniamy krąg kulturowy i wchodzimy do podziemia Yakuzy. Macki japońskiego odpowiednika mafii sięgają aż do Londynu. Właśnie tam swoje kroki kieruje detektyw Kenzo, usiłując odnaleźć swojego brata. Yuto ma sporo na sumieniu. Jest podejrzany o popełnienie morderstwa, które zburzyło spokój w przestępczym półświatku Tokio. Poszukiwania nie ujdą też uwadze brytyjskich rzezimieszków.
Zobacz też: Co, jeśli nie Coben? Te seriale kryminalne też powstały na podstawie książek