Kinosaki - harmonia, która koi duszę

Na drzwiach pokoju wisi karteczka ze starannie wykaligrafowanym imieniem, zamienionym w dwa znaki. Dalej niewielki przedsionek, w którym należy zdjąć buty i boso albo w skarpetkach wejść do pokoju wyłożonego tatami. Na środku niski stół o błyszczącym blacie, wokół fotele bez nóg i z jednym tylko podłokietnikiem. Na ścianie kaligrafia, pod nią pojedynczy kwiat w wazonie. I tyle. Łóżko, a raczej puchaty materac, czyli futon, kryje się w szafie i dopiero pod wieczór pojawi się razem z lekką kołdrą i poduszką wypełnioną ziarnami gryki. Choć nie, to nie wszystko. Jest jeszcze taras, z którego widać wewnętrzny ogród, zielony, mimo że to środek zimy. Wrażliwsze na chłód rośliny otulają chochoły słomy, a wokół drzew formowanych niczym bonsai rozpostarto oryginalne „parasole” ze sznurków, mające podtrzymywać gałęzie i chronić je przed połamaniem pod śniegiem. Na środku sadzawka, w której pływają, ciesząc oko, kolorowe karpie koi. Budynek zaprojektowano tak, by wszyscy goście mogli podziwiać ogród, nie widząc się jednocześnie. Tak właśnie buduje się tradycyjne ryokany, czyli zajazdy, jakich wiele powstało w Japonii w epoce Edo (XVII-XIX w.), kiedy to rządzący krajem szogunowie przenieśli stolicę z Kioto, siedziby cesarza, do Edo, czyli dzisiejszego Tokio. Do dziś ryokany, nawet te współczesne, to miejsca, gdzie można zaznać tradycyjnej japońskiej gościnności we wnętrzach o równie klasycznym wystroju.

Ryokan Nishimuraya jest najstarszym, bo liczącym ponad 150 lat, zajazdem w Kinosaki, mieście uzdrowisku leżącym u ujścia rzeki Maruyama do Morza Japońskiego. Z Kioto dojeżdża się tu pociągiem w niecałe dwie godziny. Od lat Japończycy przyjeżdżają tu relaksować się w naturalnych, bogatych w minerały i lecznicze pierwiastki termalnych źródłach, czyli onsenach. W Kinosaki siedem z nich jest obudowanych ogólnodostępnymi łaźniami, a dodatkowo niektóre hotele, jak chociażby Nishimuraya, mają jeszcze źródła prywatne.

Każdy z gości dostaje specjalne bawełniane kimono zwane yukata, oraz geta – japonki na drewnianej podwyższonej podeszwie – i stukając nimi o bruk, z mapką w ręku, pielgrzymuje od jednego źródła do drugiego. Łaźnie mają osobne części dla kobiet i mężczyzn, bo kąpiel należy odbyć nago. Wizyta w onsenie to rytuał, warto więc podpatrywać, co robią obeznane z nim Japonki. Na początek obowiązkowy prysznic, który bierze się tu, siedząc na niskim drewnianym stołeczku, połączony z dokładnym szorowaniem całego ciała. Dopiero później można się zanurzyć w basenie termalnym. Często do wyboru jest jeden wewnętrzny oraz ten drugi, zewnętrzny, otoczony kamieniami i miniaturowym ogrodem, który zimą w kłębach pary staje się zadziwiająco tajemniczy. W onsenach się nie pływa, ale pławi, woda w niektórych z nich jest tak gorąca, że da się wytrzymać zaledwie chwilkę. Kiedy robi się zbyt ciepło, to znak, że czas założyć na rozgrzane ciało yukatę i przenieść się do kolejnego źródła.

Każda z siedmiu łaźni urządzona jest w innym stylu, a kąpiel w niej ma odmienne właściwości. Drewnianą Goshono-yu, zwaną „wodą piękności”, wzniesiono w stylu pałacu cesarskiego w Kioto, a zanurzenie się tu przynosi szczęście w miłości. Z kolei pławienie się w wodach Ichino-yu, czyli „kąpieliska numer jeden”, inspirowanego teatrem kabuki, pozwala się nie tylko zrelaksować, ale również… przynosi szczęście w podróży.

Kąpiele dobrze też robią na apetyt, więc w Kinosaki nie brakuje miejsc, w których można pysznie zjeść. Zimą smakoszy przyciąga tu sezon na śnieżnego kraba matsuba, słynącego z niezwykle delikatnego, lekko słodkawego mięsa. Najbardziej niezwykłym sposobem na spróbowanie go jest tradycyjna kolacja kaiseki składająca się z pięknych minidań. Kucharz przygotowuje ją z najlepszych składników, jego mistrzostwo polega na podkreśleniu ich naturalnego smaku. Jak zawsze w Japonii ważny jest też wygląd dań, podanych w wyszukany sposób na przepięknych maleńkich talerzykach i miseczkach, oraz kolejność – tak by tekstury oraz smaki raz ze sobą kontrastowały, raz się równoważyły. Kraba spróbujemy więc kolejno na surowo, gotowanego w zupie, smażonego, grillowanego, pieczonego…

Taka kolacja, szczególnie po wizycie w siedmiu źródłach, to nie lada przeżycie. Przygotowuje do niego termalna kąpiel, która – jak wierzą Japończycy – oczyszcza ciało i umysł. Godzi bowiem dwa żywioły: ogień i wodę. A następujące po kapielach kaiseki w piękny sposób karmi zmysły, odżywiając jednocześnie ciało.