Poświęć swoje życie ziemniakom, a postawią ci pomnik, czyli dlaczego źródło rewolucji tkwi w ziemniakach.
Jest takie pole na świecie, gdzie wykopać można około 2000 gatunków ziemniaka. Gdzie? W Peru, wysoko w Andach. To mój pierwszy argument przemawiający za tym, że zdecydowanie ziemniak żyje na warzywnym marginesie.
Odmiany ziemniaków różnią się smakiem, konsystencją, wielkością, kształtem oraz oczywiście kolorem i dlatego każdy szanujący się kucharz powinien dobrać odpowiednią ich odmianę czy to do sałatki ziemniaczanej, czy to do gratin dauphinois, czy do frytek i tak dalej, i tak dalej.
Kolejnym argumentem jest to, iż odnotowana przez Europejczyków historia , jako pierwszą nazwę tej pięknej bulwy odnotowała:„Truflę”. To słowo padło w 1537 r. w liście żołnierza służącego u hiszpańskiego konkwistadora Castelllanosa, który pokusił się dodatkowo na stwierdzenie, iż stanowi on „wykwintne danie nawet dla Hiszpanów”. Dzisiaj nikt z nas, by ziemniaka do trufli nie przyrównał, jednakże zapewniam Was, że sposobów na ich uszlachetnianie jest wiele. Spróbujcie np. ugotować je w mleku…
Trzecim i oczywiście w moim mniemaniu koronnym argumentem za wyższością ziemniaka nad innymi warzywami jest jego istotna rola w Rewolucji Francuskiej.
Rewolucja wybuchła, gdy Francuzi doszli do wniosku, że „do trzech razy sztuka i wystarczy”: nadeszła mianowicie z powodu niedoboru pszenicy w kraju, a co za tym idzie trzeciej fali głodu w ciągu niecałych pięćdziesięciu lat. Naród po raz kolejny został pozbawiony chleba, czyli podstawowego składnika codziennego menu. Francuzi doprowadzili w 1789 roku do zwołania Stanów Generalnych i tak lawina się potoczyła... Ale nieistotna tu dla mnie będzie krew płynąca rzekami, istotny tu jest ziemniak! Bo to on uratował Francję. Nawet królewskie ogrody zostały dzięki niemu przeorane i właśnie tam posadzono ziemniaki.
Dzięki komu? Dzięki skromnemu Panu Parmentier, którego książka o sposobie uprawiania i przyrządzania ziemniaka była bestsellerem w roku, w którym Ludwikowi XVI ścięto głowę. Rozpowszechnił on ziemniak w kraju w takim stopniu, że o głodzie na długo zapomniano.
Dzięki temu Pan Parmentier ma swój pomnik w paryskim metrze. Towarzyszy mu ziemniak.
Źródło: „Historia Smaku” – Bryan Bruce.