Ze stresem próbujemy sobie radzić jak umiemy, jednak często robimy to w szkodliwy dla nas sposób. Naukowcy szukają więc korzystnej alternatywy przynoszącej natychmiastową ulgę. Jak się okazuje, skuteczną metodą jest praktykowanie wspierającego dotyku. Na czym to polega?
Wydarzenie wywołujące silny stres często powoduje lawinę myśli i zmartwień, które przygniatają nas ogromem potencjalnych problemów i zagrożeń. Stres utrudnia codzienne funkcjonowanie, więc próbujemy sobie z nim radzić jak umiemy – jednak często w szkodliwy sposób. Bo choć istnieje oczywiście wiele zdrowych sposobów, to większość z nich – jak aktywność fizyczna, czas spędzany z bliskimi czy techniki relaksacyjne – jest czasochłonna i bywa niedostępna w momencie, gdy doświadczamy dyskomfortu. Z tego powodu chętniej szukamy natychmiastowych form odreagowania, w postaci na przykład papierosa czy słodkiej przekąski. Jeżeli takie zachowania stają się nawykiem, stanowią zagrożenie dla zdrowia. Naukowcy szukają więc korzystnej dla nas, szybkiej alternatywy, przynoszącej natychmiastową ulgę, gdy inne metody są niedostępne.
Badania przeprowadzone przez Eli Susmana z Universytetu Kalifornijskiego w Berkeley wskazują na przykład na skuteczność mikropraktykowania wspierającego dotyku. Gdy zalewają nas tzw. negatywne emocje, a myśli zaczynają nabierać katastrofalnego charakteru, należy wziąć parę głębokich oddechów i pomóc sobie dotykiem. Jakim dokładnie? Nie zostało to z góry określone. Uczestnicy eksperymentu byli zachęcani do wyboru takiego dotyku, któremu towarzyszyłoby poczucie komfortu i ciepłych uczuć w stosunku do siebie. Najczęściej wybierali dotyk przypominający przytulanie – z prawą ręką na brzuchu, a lewą na klatce piersiowej. Choć może się to wydawać dość niezręczne, badania wskazują, że taki dotyk aktywuje parasympatyczny układ nerwowy, wspiera uspokojenie się i odzyskanie równowagi. Trwające zaledwie 20 sekund skupienie na dotyku i pozytywnych uczuciach wobec siebie pozwala na redukcję hormonów stresu i przerwanie spirali negatywnych myśli.
Naukowcy podkreślają jednak, że metoda ta działa jedynie u osób, które praktykują ją regularnie. Za skuteczność tej szybkiej autointerwencji odpowiada siła wyrobionego nawyku oraz korespondujących z nim zmian na poziomie neuronalnym.