Moda na własnych zasadach. Rozmowa z aktorką Karoliną Gorczycą

Pamiętasz, od kogo dostałaś radę, która zmieniła Twoje podejście do mody?
Dużo nauczyłam się od Ani Męczyńskiej, kostiumografki, z którą pracowałam na planie filmu „Miłość na wybiegu” w 2009 roku. Miałam 24 lata, nie wiedziałam jeszcze wtedy, jak chciałabym, żeby wyglądał mój styl. Podczas przymiarek Ania pokazała mi, w jakich fasonach jest mi dobrze, za pomocą jakich elementów garderoby mogę podkreślać atuty swojej sylwetki. Podpowiedziała mi, żeby do mody podchodzić bardzo pragmatycznie, wybierać tylko te rzeczy, które są w zgodzie ze mną, inwestować w dobrej jakości basic, bo ten sprawdzi się zawsze.

Który z elementów garderoby gości w Twojej szafie najdłużej?
Dżinsowe dzwony, które kupiłam na początku liceum w moim rodzinnym mieście, Biłgoraju. Mają fenomenalny krój i charakterystyczne przeszycie na środku nogawek. Mam do nich ogromny sentyment. Mimo że są za małe, nie potrafię się z nimi rozstać. Może kiedyś przyjdzie jeszcze na nie czas, kto wie. Jeśli nie, to przekażę je mojej córce.

Jak zmienił się Twój styl na przestrzeni lat?
Myślę, że jest dużo bardziej kobiecy. Ja zawsze byłam świadoma tego, jak wyglądam, kim jestem, co potrafię, jednak od dziecka dorastałam w przekonaniu, że nie powinno się podkreślać nadto swojej atrakcyjności, bo jak dziewczyna jest ładna, to na pewno nie ma nic w głowie. A ja chciałam pokazać, że przede wszystkim jestem pracowita, zdolna i mam coś do powiedzenia. Dlatego długo chodziłam w czarnych, obszernych stylizacjach. Aż wreszcie zmierzyłam się z tym stereotypem i okazało się, że to przekonanie w ogóle nie jest moje. Przełomowy był na pewno moment, kiedy urodziłam drugie dziecko. Miałam wtedy 33 lata, przestałam uwzględniać oczekiwania innych wobec mnie, doceniłam siebie i swoje ciało. Dziś z przyjemnością zakładam rzeczy, po które na pewno nie sięgnęłabym, mając dwadzieścia parę lat, czyli szorty, krótkie spódniczki, długie kozaki – i czuję się w nich świetnie!

Czy w Twojej szafie jest dużo koloru?
Jakiś czas temu faktycznie polubiłam się z kolorami. Przekonała mnie do nich Joanna Dadas, stylistka, z którą pracuję. Zwracam uwagę na znaczenie poszczególnych barw, sporo czytałam o psychologii koloru, o tym, że potrafią dużo mówić o naszych emocjach. Już wiem, że kiedy wyciągam z szafy koszulę w karminowej czerwieni, to oznacza, że w danym momencie potrzebuję poczuć się silna i niezależna.

Jest jakiś element garderoby, który kupujesz w kilku egzemplarzach?
Tak, dobrej jakości białe T-shirty. Są świetną bazą każdej stylizacji, zarówno tych dziennych, bardziej casualowych, z dżinsami i skórzaną marynarką w roli głównej, jak i wieczorowych zestawów z męskim garniturem i mokasynami.

Przyglądasz się temu, co aktualnie dzieje się w modzie?
Przyznam, że we współczesnej modzie mało rzeczy znajduję dla siebie. Zupełnie nie czuję tak dziś popularnej mody futurystycznej, świecących i krzykliwych ubrań. Zdecydowanie bliżej mi do klasyki XX wieku. Lubię zarówno kobiece lata 20. i delikatne jedwabne sukienki o obniżonym stanie, które nosiły bohaterki powieści „Wielki Gatsby”, jak i męską garderobę Marlene Dietrich z lat 30. Na szczęście to elementy, które dziś uchodzą za ponadczasowe.

Co zawsze znajduje się w Twojej wakacyjnej walizce?
Niezależnie od destynacji najważniejsza jest wygoda. Pakuję się bardzo praktycznie, tak by w walizce znalazło się tylko to, czego naprawdę potrzebuję. Zwykle są to sprawdzone basicowe zestawy, na przykład: T-shirt, dżinsy i do tego luźny sweter, długa, zwiewna sukienka w kwiatowy wzór i lekka marynarka. To pozwala uniknąć zabierania zbędnych rzeczy.

Jaką postać, ze względu na jej styl, chciałabyś zagrać?
Gdybym miała taką możliwość, to chciałabym zagrać Korę Jackowską. Szczególnie ciekawy wydaje mi się początek lat 80., kiedy to razem z zespołem Maanam zaczęła odnosić pierwsze sukcesy. Była silna, odważna i bezkompromisowa. Wyrażała to poprzez muzykę, ale także przez swój styl na scenie i poza nim. Miała ogromną siłę rażenia. Kiedy zgoliła głowę, w ślad za nią poszło wiele młodych kobiet w Polsce. Życzyłabym sobie dostać rolę, która wymagałaby ode mnie tak radykalnej zmiany.