Po raz pierwszy możemy współcześnie usłyszeć muzykę pisaną w XVIII wieku dla… kastratów.
Cecilia Bartoli – śpiewaczka obdarzona niewiarygodnym głosem (klasyfikowanym w uproszczeniu jako mezzosopran) – nosiła ten projekt w sobie przez wiele lat. Pracowała nad rozszerzeniem skali i w górę, i w dół – kastraci dysponowali skalą przekraczającą możliwości normalnego wokalisty. Efekt jest zdumiewający – podobnym głosem nie operuje nikt na świecie! Na album składają się nagrania premierowe, co zrozumiałe. Nawet niektóre utwory Haendla pisane były wyłącznie na głosy kastratów. Odkryciem repertuarowym tego albumu jest Nicola Porpora, wspaniały kompozytor włoskiego baroku, którego nieszczęściem było to, że pisał głównie dla kastratów (w tym najzdolniejszego – Farinellego). Jego czasy to kulminacja epoki wokalnych fajerwerków, którym Cecilia Bartoli przywraca zasłużony splendor.
DECCA