Jestem najważniejszą osobą swojego życia. Jeżeli dotąd to do mnie nie dotarło, to przepraszam cię za to, kochana.
Ludzie często powtarzają taki tekst: „Jak będę na emeryturze, to nareszcie będę mieć czas”. Po czym przechodzą na emeryturę, mają czas i się nim nie cieszą! Zamiast tego narzekają: „A bo mi znajomi pomarli, a bo nie mam siły, a bo mnie łamie w kościach”. Pytają: „I co mam ze sobą zrobić?”. No właśnie mają robić ze sobą różne rzeczy.
Przede wszystkim w ogóle poczuć, co to znaczy nic nie musieć. I że jak nic nie muszę, to mogę wszystko. Mogę nie wstać wcześnie rano albo wstać i pójść zobaczyć wschód słońca. Albo sobie poleżeć i poczytać tak długo, jak zechcę. Mogę sobie poćwiczyć, pograć na pianinie, jeżeli umiem i mam w domu pianino. Mogę pooglądać seriale. To rano. A potem? Mogę sobie przygotować pyszną sałatkę. Bo bardzo często ludzie, zwłaszcza kobiety, mówią: „Ja dla siebie nie lubię gotować. Dla męża, dzieci, wnuków, to tak. Ale dla siebie? Wolę zjeść kanapkę”.
I tu trzeba się za to głęboko przeprosić. I powiedzieć sobie: „Jestem najważniejszą osobą swojego życia. Jeżeli dotąd to do mnie nie dotarło, to przepraszam cię za to, kochana”. Koniecznie sobie to powiedz, ponieważ zostaniesz ze sobą do końca, najdłużej ze wszystkich. Może twój mąż jeszcze jest koło ciebie, daj Boże, żeby był jak najdłużej. Może są siostry, przyjaciółki, sąsiadki. Ale to ty będziesz ze sobą do końca, więc masz dla siebie czas – cały czas. I teraz go szanuj, dziękuj za to. Naucz się świadomie oddychać, naucz się uważności, czyli tego, na co nie miałaś czasu. Nawet sałatkę można robić uważnie, głęboko oddychając.
Zatem w pogodny dzień usiądź w ogródku, jak nie masz ogródka, to na balkonie, jak nie masz balkonu – przy oknie. Po pierwsze, posadź tam kwiatki, a zobaczysz, jaka to radość obserwować, że fiołek afrykański kwitnie po raz siódmy. Możesz usiąść przy tym oknie i sobie siekać sałatkę. Potraktuj tę czynność jak artystyczną: kładziesz na desce martwą naturę typu pomidor, ogórek, rzodkiewka, układasz sobie wszystko ładnie i powolutku siekasz A potem wrzucasz pokrojone składniki do ładnej miski. Może takową masz, a jak nie masz – to sobie kup, to nie są duże pieniądze. W ogóle kup sobie parę ładnych rzeczy dla siebie i ciesz się nimi.
Także tą sałatką przygotowaną uważnie. Bo jest czym – świeża, pyszna, ładnie wygląda. I zjesz ją w najlepszym towarzystwie, czyli swoim. Chyba że sobie kogoś zaprosisz. Może przyjaciółki albo młode małżeństwo, które mieszka piętro niżej. Wszystkie te czynności możesz celebrować.
Dostrzeżesz wtedy rzeczy, których do tej pory nie dostrzegałaś. Na przykład, że masz zniszczoną pościel, więc kup sobie nowy, ładny komplet w kwiaty albo w swoim ulubionym kolorze. Będziesz kładła się do łóżka, które ci się podoba.
Masz czas, żeby sobie urządzić przestrzeń wokół siebie. Poszukaj w okolicy propozycji kursów i zapisz się na przykład na kurs angielskiego albo rysunku. Wybierz się na spotkania, także z młodszymi od siebie ludźmi. W każdym razie zrób coś, co wymaga wyjścia z domu. Fajnie, żeby to były stałe, regularne wyjścia, na przykład zawsze w czwartek czy wtorek. Nigdzie nie musisz się śpieszyć, możesz sobie iść powolutku. A po drodze przycupnąć na ławce i popatrzeć na drzewa, pieski, na ludzi.
Przeznaczaj czas na umilanie sobie życia. Może koleżanka zrobi ci paznokcie, a ty jej ułożysz włosy? Bardzo miło jest robić sobie coś nawzajem.
Doceńmy czas, który nagle nam się objawia. Nie zasłaniajmy się wymówkami: „A bo muszę opiekować się wnukami”. Jeżeli masz dyżury u wnuków, to pozwól sobie je na tydzień zawiesić. Potem wnuki i ich rodzice będą się cieszyć – i to bardzo – że wróciłaś. Podróżuj. To jest to, czego często nie robiłaś jako mama. Wyjedź pod gruszę, do koleżanki z Rzeszowa, u której nie byłaś wiele lat. Albo – jak cię stać – do spa. Ale możesz też nic nie robić. I po prostu kontemplować życie. Bylebyś się tym cieszyła.