Filmy, które pachną jak ostatnie dni lata. Te produkcje są pełne nostalgicznej magii

„Przekleństwa niewinności” (1999)

To jeden z pierwszych filmów Sofii Coppolli - i pierwszy, który ustanowił ją królową nostalgii i baśniowej atmosfery. „Przekleństwa niewinności” (The Virgin Suicides) to dramat psychologiczny z 1999 roku, oparty na powieści Jeffreya Eugenidesa. Opowiada historię pięciu dorastających sióstr Lisbon, które żyją pod ścisłą kontrolą konserwatywnych rodziców na sennych amerykańskich przedmieściach. Surowe wychowanie i izolacja od otoczenia uniemożliwia dziewczynkom normalne dorastanie, co sprawia, że czują się coraz bardziej samotne, co prowadzi do tragedii... Życie sióstr staje się przedmiotem fascynacji i obsesji wśród okolicznych chłopców, a ich historia – pokoleniową legendą; opowieścią o utraconej niewinności, której zrozumienie wydaje się niemożliwe.

Przez kadry filmu „Przekleństw niewinności” przebijają promienie upalnego słońca, otaczające postaci duszną mgłą letnich upałów i aurą tajemnicy. Coppola łączy w nim atmosferę sielanki z wszechobecnym poczuciem nieuchronnej tragedii, budując świat pełen melancholii, gdzie piękno i groza współistnieją w przedziwnej harmonii - tak typowych dla uczuć ostatnich dni lata.

Czytaj także: I Sofia Coppola stworzyła dziewczynę. Te kadry inspirowały całe rzesze dorastających widzek

„Tamte dni, tamte noce” (2017)

Każdy z nas miał takie lato - w które zakochał się po raz pierwszy i w które tę miłość utracił. „Tamte dni, tamte noce” (Call Me by Your Name) to dramat romantyczny z 2017 roku w reżyserii Luki Guadagnino, opowiadający o nieszczęśliwym romansie siedemnastoletniego chłopca Elio i dwudziestoczteroletniego asystenta jego ojca.

Klimat filmu jest nasycony atmosferą włoskiego lata – pełnego ciepła, pięknych krajobrazów i zmysłowych doznań. To opowieść o intensywnych emocjach, które pozostają z człowiekiem na lata, a także o bólu, który nierzadko towarzyszy prawdziwej miłości. To nostalgiczna historia coming-of-age o odnalezieniu siebie poprzez drugą osobę, a także o nieuchronnym końcu każdej młodzieńczej idylli, kończąca się tak, jak kończy się każde, nawet najpiękniejsze lato.

„Bulion i inne namiętności” (2023)

Piękny romans z pysznym jedzeniem w tle - to seans idealny na ostatnie tygodnie lata. W tym filmie namiętność ma smak potraw przygotowywanych z największą uważnością i jedzonych w towarzystwie ukochanej osoby. „Bulion i inne namiętności” to film wietnamsko-francuskiego reżysera Trầna Anh Hùnga, z Juliette Binoche i Benoît Magimelem w rolach głównych. Jak pisze producent filmu, jest to „połączenie romansu z poetyckim slow cinema”, co, powiedzmy szczerze, jest precyzyjnym opisem idylli późnosierpniowego popołudnia.

Na ten film możecie wybrać się do kina już w ten weekend - najlepiej w ciepły wieczór, wolnym spacerem, po aromatycznej kolacji...

„Wielki Gatsby” (2013)

„Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość...” - F. Scott Fitzgerald tą jedną frazą nie tylko kończy swoją powieść „Wielki Gatsby”, ale także otwiera przed nami jedną z najpiękniejszych, a zarazem najbardziej gorzkich opowieści o niespełnionej miłości.

Na przestrzeni lat podjęto kilka prób przeniesienia tej historii na ekran, ale to najnowsza adaptacja z 2013 roku, w reżyserii Baza Luhrmanna, z Carey Mulligan w roli Daisy Buchanan i Leonardo DiCaprio jako Jayem Gatsbym, uważana jest za najbardziej zachwycającą interpretację.

„Wielki Gatsby” jest opowieścią o miłości, obsesji i rozczarowaniu. Zielone światło na końcu pomostu, które nocami obserwował Gatsby, jest symbolem jego marzeń i nadziei, ale z każdym krokiem ku niemu uświadamia sobie, że marzenia te są coraz bardziej nieosiągalne. Trudno o bardziej melancholijną metaforę uciekającego czasu niż kolejne lato, które wymyka nam się z rąk...