Dwa lata po katastrofie Titanica dochodzi do pożaru na innym transatlantyku. Do jednej z szalup ratunkowych trafia 40 rozbitków, w tym młoda Grace Winter.
To ona relacjonuje gehennę pasażerów, którzy na przeciążonej łodzi spędzają blisko trzy tygodnie, mając niewielkie zapasy wody i żywności. Wprawdzie ludzie nie zjadają się wzajemnie, ale giną nie tylko z powodu chłodu, głodu i rozpaczy. „Zgubieni” wykraczają ponad realistyczny opis sytuacji ekstremalnej – to analiza mrocznych stron kobiecej duszy. Rzecz ostra i budząca mój wewnętrzny sprzeciw, lecz właśnie dlatego warta lektury.
„ZGUBIENI” Charlotte Rogan, przełożyła Grażyna Smosna, Znak, Kraków 2012, s. 304