Najlepsze filmy o samotności. Nie wszystkie napawają smutkiem

Filmy o samotności – najlepsze tytuły

Filmowe archiwa skrywają wiele filmów o samotności. Już w 1957 roku Ingmar Bergman wykreował postać profesora Borga – wyobcowanego, nieszczęśliwego i skazanego na rozpaczliwą alienację bohatera dramatu „Tam, gdzie rosną poziomki”. Potem na afisz weszły inne poruszające obrazy. Które z nich warto zobaczyć? Sprawdźcie naszą listę.

„Chungking Express” (1994)

Wong Kar-Wai daje widzom połowiczne szanse na miłość. W hongkońskim tłumie rozgląda się za nią dwóch policjantów. Pierwszy z nich zostaje porzucony przez dziewczynę i popada w obsesję na punkcie puszkowanych ananasów. Drugi rozpamiętuje byłą partnerkę i nie dostrzega, że stał się obiektem czyichś westchnień. Jeśli kiedykolwiek w chwilach smutku miałyście wrażenie, że cały dom płacze razem z wami, „Chungking Express” to przyjemnie słodko-gorzka propozycja dla was. Uwaga, soundtrack będzie dotrzymywał wam towarzystwa na długo po seansie.

„Między słowami” (2003)

Samotność w wielkim mieście to motyw, który zainspirował też Sofię Coppolę. Z Hongkongu przenosimy się do Tokio, gdzie sama reżyserka spędziła kilka lat. Pęd na ulicach i rozświetlone salony pachinko nie robią wrażenia na stojących na rozstaju Charlotte i Bobie. On, znudzony pracą i rodzinnym życiem aktor, funkcjonuje w trybie przetrwania. Ona, pozostawiona na pastwę nudy przez zapracowanego męża, całe dnie spędza w izolacji. Przypadkowe spotkanie odmienia ich losy i wypełnia wewnętrzną pustkę. „Między słowami” to kultowa już filmowa reprezentacja pragnienia przynależności, które możemy zaspokoić w najmniej spodziewanych okolicznościach.

„Ona” (2013)

Sztuczna inteligencja na dobre rozgaszcza się w naszym świecie, ale z pewnością nie zdążyła zmienić go jeszcze tak drastycznie, jak w 2013 roku wyobrażał to sobie Spike Jonze. Samantha jest tylko głosem w głowie Theodore'a, ale to wystarcza, aby samotny mężczyzna zapałał do niej sympatią. Kamera skupia się na Joaquinie Phoenixie, podąża za nim krok w krok i rejestruje reakcje na każde słowo systemu operacyjnego. Dzięki melancholijnym ujęciom dociera do nas nie tylko to, jak intymną więź bohater stworzył z komputerem, ale także jak mocno odseparowany jest od reszty świata. Podobnie jak w „Między słowami” wielu widzów dopatruje się w filmie Spike'a Jonze'a wątków autobiograficznych. W tym wypadku dotyczących rozpadu małżeństwa reżysera i scenarzysty z… Sofią Coppolą.

„Joker” (2019)

Joaquin Phoenix z samotnością mierzył się też w „Jokerze”. Niesztampowe origin story komiksowego złoczyńcy ukazało tragiczny w skutkach brak uważności na drugiego człowieka, odrzuconego nie tylko przez jednostki, ale także przez cały system. Na społecznych nizinach Gotham City nie działa wsparcie socjalne, wyżej zawodzą media i elity. W końcu chory, poniżany i wyszydzany Arthur Fleck znajduje posłuch, którego tak bardzo pragnął, u wściekłego tłumu.

„Wstyd” (2011)

„Wstyd” to film o samotności wynikającej z uzależnienia. Na postronnym obserwatorze Brandon Sullivan może sprawiać wrażenie poukładanego profesjonalisty stroniącego od prywatnych zobowiązań. W rzeczywistości jest zagubiony i nieszczęśliwy. Nie potrafi budować głębszych relacji i rekompensuje to sobie pornografią czy schadzkami z pracownicami seksualnymi. Kiedy w życiu mężczyzny z impetem pojawia się jego autodestrukcyjna siostra Sissy, do głosu dochodzą przeżyte w dzieciństwie traumy.

„Mężczyzna imieniem Otto” (2022)

Oparty na szwedzkiej powieści „Mężczyzna imieniem Otto” daje nam stereotypowego bohatera narażonego na samotność – zrzędliwego emeryta, który przed laty w tragicznych okolicznościach pożegnał swoją żonę. Nieprzystępny starszy pan z czasem dochodzi do wniosku, że świat obędzie się bez niego. Jest gotowy zakończyć swoje życie, ale jego plany zostają zaburzone przez nowych sąsiadów. Z czasem dociera do niego, że może służyć młodej rodzinie zza płotu dobrą radą czy zostać opiekunem bezdomnego kota. Ta pokrzepiająca produkcja z Tomem Hanksem w tytułowej roli przekonuje, że nawet w najtrudniejszych momentach można na nowo odnaleźć sens.

„Życie Pi” (2012)

„Życie Pi” to obraz, w którym samotność przybiera ekstremalną formę. W wyniku morskiej katastrofy Pi Patel zostaje uwięziony w szalupie ratunkowej. Towarzystwa dotrzymują mu jedynie niedoszli mieszkańcy ogrodu zoologicznego: tygrys bengalski oraz – początkowo – zebra, orangutan i hiena. Na morzu spędzają siedem miesięcy wypełnionych walką o przetrwanie. Bohater mierzy się nie tylko z fizycznym zagrożeniem, ale także z uczuciem zwątpienia. Film stawia pytania o sens życia i siłę ludzkiego ducha.

„Dobrzy nieznajomi” (2023)

„Dobrzy nieznajomi” eksplorują temat samotności osób queerowych. Scenarzysta Adam wprowadza się do nowo wybudowanego londyńskiego wieżowca. Pewnego wieczora pisanie zakłóca mu niezapowiedziana wizyta jedynego sąsiada, Harry'ego. Karmiony strachem przed chorobami i brakiem akceptacji bohater odprawia go z kwitkiem. Z czasem nawiązują jednak intymną relację. Jednocześnie Adam konfrontuje się ze swoją przeszłością i odwiedza rodzinny dom. Chwytający za serce melodramat to opowieść o tęsknocie, palącej potrzebie bliskości i wyniszczającym lęku przed nią.