Ci dwaj kompozytorzy byli w zasadzie rówieśnikami, jednak reprezentują odmienne muzyczne światy. Schoenberg to ekspresjonista i przedstawiciel awangardy, Sibelius – reprezentant późnego nurtu narodowego z Helsinek.
Połączyła ich skrzypaczka Hilary Hahn, młoda (28 lat) artystka o głębokiej wyobraźni i niezgłębionej technice. Koncert Schoenberga wykonywany jest rzadko, natomiast d-moll, op. 47 Sibeliusa to jeden z głównych skrzypcowych przebojów. Nagrywając je obok siebie, Hilary Hahn niejako odczarowała kompozycję Schoenberga – jeśli jednak wyzwoli ona w kimś nastroje nazbyt depresyjne, słuchacz odnajdzie pełne ukojenie w postromantycznym dziele Sibeliusa. Fiński dyrygent Esa-Pekka Salonen jest popularyzatorem muzyki XX wieku i „szwedzka radiowa” pod jego batutą to dla skrzypaczki orkiestra marzeń.
Deutsche Grammophon