Życie 40-letniego Błażeja utknęło w martwym punkcie. Dawno zarzucił marzenia o podróżach do gwiazd i wspinaczkach na najwyższe szczyty świata. A wszystko to w efekcie miłosnego zawodu. Taka charakterystyka głównego bohatera może być tylko wstępem do: „aż tu pewnego dnia…”. Jak najbardziej, aż tu pewnego dnia Błażej powoduje kraksę i spotyka dwie kobiety, które wszystko zmienią.
Starsza, piękna Marta szuka zaginionego synka Szymona, młodsza natomiast, 13-letnia Zuzanna Fix, zajmuje się tropieniem człowieka sępa. Być może obie szukają tego samego. Błażej bez wahania oferuje swoją pomoc Marcie, lecz by pomóc dziewczynce i oddać śledztwo w jej ręce, musi uwierzyć, że istnieją światy, o których nie śniło się astrofizykom z doktoratem. Rzeczywistość graczy, fascynująca, absorbująca bez reszty i – jak się okaże – bardzo niebezpieczna. Nie wszyscy bowiem mogą i chcą ją opuścić, czego dowodem są obserwowane równolegle przygody Dala-Pawła.
Cała ta wciągająca, rozegrana na pograniczu realizmu i fantastyki historia nie jest kolejną demonstracją kreacyjnych zamiłowań autora, specjalisty od budowania światów alternatywnych. Jak w debiutanckim „Świecie nura”, tak i tu posłużył się grą wyobraźni, by pokazać, dlaczego i dokąd ludzie uciekają od życia. Uwaga: ta gra wciąga!
Muza, Warszawa 2008, s. ok. 500