Janie – główną bohaterkę powieści – poznajemy w bardzo trudnym momencie życia. W wypadku zginął jej mąż, a ona została z dwójką małych dzieci.
Młoda kobieta przeżywa załamanie. Z jednej strony zdaje sobie sprawę, że musi „się pozbierać” (jest przecież dwójka maluchów), z drugiej cała ta sytuacja ją przerasta. Mimo, że czuje się całkowicie samotna, jest wokół niej dużo ludzi, którzy chcą jej pomóc. Janie nie zawsze jednak to dostrzega, a przyjęcie wsparcia od innych czasami sprawia jej poważny problem.
Pewnego dnia w jej drzwiach pojawia się budowlaniec, który pyta o męża. Okazuje się, że przed śmiercią Robby chciał zrobić żonie prezent i zamówił dla niej werandę, o której zawsze marzyła. W związku z zaistniałą sytuacją budowlaniec o swojsko brzmiącym nazwisku – Ted Malinowski – zapewnia Janie, że może zrezygnować z zamówienia, lecz kobieta - o dziwo - postanawia przyjąć podarunek i budowa werandy rusza pełną parą. Nareszcie też zaczyna coś drgać w życiu Janie...
Czy droga, którą podąży młoda kobieta doprowadzi ją do nowego rozdziału jej życia...? Czy zdoła pokochać innego mężczyznę...?
W „Werandzie pełnej słońca” odnajdujemy całą paletę uczuć. Smutek przeplata się z radością. Śmiech ze łzami. Rozpacz z wiarą. Opowieść o Janie niesie ze sobą coś bardzo ważnego. Nadzieję. Bohaterka książki uczy się dostrzegać i doceniać rzeczy istotne. A my jej w tym towarzyszymy. Niewątpliwie jest postacią, do której można się przywiązać. Aż chce się ją wziąć za rękę i zapewnić, że wszystko jeszcze się ułoży. I takie też jest przesłanie książki. Mimo mniejszych i większych niepowodzeń oraz tragedii, które nas spotykają, życie toczy się dalej. I może być to życie szczęśliwe.
Wydawnictwo Otwarte, tłum. Adriana Sokołowska-Ostapko, marzec 2011, s. 424