Dalsza część sagi rodzinnej. Tym razem jesteśmy latach dwudziestych, dwudziestego wieku. Polska odbudowuje się. Walczy o tożsamość po latach niewoli. Grupa polskich chłopów przybyłych z kielecczyzny od sześciu lat w nowym miejscu buduje swój Nowy Świat.
O książce
Polesie – na półmetku szalone lata dwudzieste, dwudziestego wieku. Polska odradza się w zawrotnym tempie. Trzeba wzmocnić polskość i obronność na kresach, odbudować kraj po trwającym kilkanaście dekad terrorze. Grupa polskich chłopów przybyłych z kielecczyzny od sześciu lat w nowym miejscu buduje swój Eden. W stworzonej od podstaw polskiej kolonii Krymno mnożą się domy, rodzą dzieci, młodzi zakładają rodziny, ziemia z roku na rok daje lepsze plony. Już za nimi trudne, chude lata, w perspektywie dobre, godne życie.
Wokół tygiel narodów, religii, wierzeń, różnorakość tradycji i świadomości obywatelskiej. Niełatwe zadanie zjednoczenia pod jednym sztandarem. Potrzeba lat, żeby wszystkich ze sobą pogodzić.
I wyłania się wreszcie światełko w tunelu, i jest nadzieja, że może się uda. I splata się życie codzienne z historią dając złudne wrażenie ciągłości i bezpieczeństwa, a nie kolejnego etapu tułaczki.
Z fabularnym rozmachem opowiedziane dzieje trzech rodzin z trzech różnych grup społecznych. Lata 1926-1953 to czas, w którym los dla wszystkich okazał się jednaki, raz okrutny, a innym razem łaskawy. Raz dawał, a raz odbierał bez względu na status i majątek. Jest więc historia rodziny Jana i Wiktorii, chłopów z kolonii Krymno i ich dzieci. Podróżujemy w czasie z rodziną Katarzyny i Michała z Żółkwi - przedwojennego oficera Szóstego Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Wielkiego Koronnego Stanisława Żółkiewskiego. Przeżywamy tragiczne koleje życia zacnej rodziny Wolańskich, hrabiny Juli z Pinińskich, jej męża Władysława. Wszystko na tle krajobrazów, które dziś wydają się tylko sennymi majakami, tworami wyobraźni skażonej miłością do idyllicznej krainy dzieciństwa. Podróż w czasie kończąca się dla wszystkich podobnie.
Jest rok 1926. Na poleskiej ziemi, przeciętej setkami rzek, otoczonej trzęsawiskami, porosłej sitowiem, olchą i wikliną rodzi się nowa polskość. Skomplikowane i trudne relacje Poleszuków zamieszkujących dzikie ostępy i chutory, ciemne lasy Prypeci, Stochodu i Mroczy i zubożałej, polskiej szlachty, z wytrzebionym niemal do zera ziemiaństwem, którego więcej znajdziesz na zimnych stepach Kazachstanu, niż w nowej Polsce. Wokół tygiel narodów, religii, wierzeń, różnorakość tradycji i świadomości obywatelskiej. Niełatwe zadanie zjednoczenia pod jednym sztandarem. Potrzeba lat, żeby wszystkich za sobą pogodzić.
I wyłania się wreszcie światełko w tunelu, i jest nadzieja, że może się uda. I splata się życie codzienne z historią dając złudne wrażenie ciągłości i bezpieczeństwa, a nie kolejnego etapu tułaczki.
Na tle tych zmian podróżujemy z bohaterami książki poprzez meandry polskiej historii. Trzy rodziny z trzech różnych grup społecznych i to, że czas i los dla wszystkich okazał się jednaki, raz był okrutny, a innym razem łaskawy. Raz dawał, a raz odbierał bez względu na status i na majątek. Jest więc historia rodziny Jana i Wiktorii, chłopów z kolonii Krymno, a także ich dzieci, gdyż fabuła obejmuje lata 1926 do 1953. Podróżujemy w czasie z rodziną Katarzyny i Michała z Żółkwi - przedwojennego oficera Szóstego Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Wielkiego Koronnego Stanisława Żółkiewskiego. Przeżywamy tragiczne koleje życia zacnej rodziny Wolańskich, hrabiny Juli z Pinińskich, jej męża Władysława. Wszystko na tle krajobrazów, które dziś wydają się tylko sennymi majakami, tworami wyobraźni skażonej miłością do idyllicznej krainy dzieciństwa. Podróż w czasie kończąca się dla wszystkich podobnie i ich drogi, które się w końcu krzyżują i zaplatają.
Krystyna Januszewska – z wykształcenia biolog. Żyje intensywnie między światem codziennej rutyny a magią fabuły, którą kocha nad życie. Inspiracji i natchnienia szuka w codzienności. Zajęła się zawodowo pisarstwem po zdobyciu nagrody w pierwszej edycji konkursu „Twojego Stylu” na pamiętniki Polek (1998), debiutując opowiadaniem „Odwiedził mnie mój mąż” opublikowanym w zbiorze „Historie prawdziwe”. Wydała dotychczas kilka powieści: „Przytulać kamienie” – wyróżnioną w konkursie na najlepszą polską powieść, „Niebo ma kolor zielony”, „Rozbitek@brzeg.p” – nominowaną do Nagrody Mediów Publicznych „Cogito”, „Ostatnia kwadra księżyca”, "Dziedzictwo" oraz dla młodszych Czytelników: „Dolina Motyli” i „Trzy światy czyli Maryśka, Anioł i szalona Muneguita” – wyróżnioną w konkursie „Uwierz w siłę wyobraźni”. Od 2010 roku jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.