1. Zwierciadlo.pl
  2. >
  3. Kultura

Książki na Dzień Dziecka poleca szefowa działu kultury "Zwierciadła"

Jan Brzechwa, „Śmiechu warte” (fot. materiały prasowe Wydawnictwa Warstwy)
Jan Brzechwa, „Śmiechu warte” (fot. materiały prasowe Wydawnictwa Warstwy)
Zobacz galerię 9 Zdjęć
Książka to najbardziej trafiony prezent na zbliżający się Dzień dziecka. Bo nawet jeśli w pierwszej chwili przegra z wymarzonymi zabawkami, to – pod warunkiem, że jest dobrze wybrana – przejdzie próbę czasu i zostanie z nami na dłużej. Będzie kształtować wyobraźnię, wrażliwość i pozwoli twojemu dziecku lepiej zrozumieć otaczający je świat i samego siebie. Czytajmy więc dzieciom i zachęcajmy je do czytania. Tylko co wybrać?

Niezapomniana podróż

Najnowsze dzieło małżeństwa Aleksandry i Daniela Mizielińskich. Autorów takich wydawanych na całym świecie bestsellerów, jak „Mapy” czy obrazkowa seria o miasteczku Mamoko, ale też błyskotliwego przewodnika dla dzieci po współczesnej architekturze „D.O.M.E.K”. „Którędy do Yellowstone? Dzika podróż po parkach narodowych” łączy rozwiązania i pomysły, z których autorzy są znani. To spora dawka pożytecznych informacji podana w niezwykle atrakcyjnej formie: to trochę atlas przyrodniczy, trochę przewodnik z wyrysowanymi w charakterystycznym dla Mizielińskich stylu mapami, plus idealnie wyważona porcja ciekawostek i historii. Ale „Którędy do...” to także coś więcej – komiks. Opowiadający o trójce przyjaciół, wiewiórce Uli, żubrze Kubie i gołębiu Filipie, którzy ruszają z Białowieży w świat, tropem parków narodowych w Stanach Zjednoczonych, Peru, Chinach, Namibii, Nowej Zelandii, Indonezji, Grenlandii. Akcja płynie tu wartko, a dzieciaki mimochodem chłoną wiedzę. Słowem: rozwiązanie idealne.

Aleksandra i Daniel Mizielińscy, „Którędy do Yellowstone? Dzika podróż po parkach narodowych”, wyd. Dwie Siostry, str. 128. Kategoria wiekowa: 7+

Poznajcie Gucia

„Gucio nie może zasnąć” i „Gucio się obraża” to jedne z najnowszych z serii książeczek dla najmłodszych, dzięki którym dzieci uczą się, jak radzić sobie z własnymi emocjami. Pomysłodawczyni serii mieszkająca we Francji rysowniczka Aurélie Chien Chow Chine, kiedy sama została mamą, zainteresowała sięsofrologią, czyli nauką o technikach relaksacyjnych, które uwalniają od stresu i poprawiają koncentrację. W każdej książeczce o Guciu znajdziecie zresztą zestaw ćwiczeń oddechowych (akurat w tych dwu przypadkach na „odpędzenie obrazy” i na lepszy sen). Ale w pomyśle autorki najważniejsze jest, żeby uczucia umieć rozpoznać i nazwać, to warunek, żeby potem móc nad nimi pracować. Rozpoznaje i nazywa je tytułowy Gucio, jednorożec z różnokolorową grzywą, a na co dzień przedszkolak z typowymi dla tego wieku problemami. Seria równie pożyteczna co rozczulająca. Wystarczy tylko spojrzeć na Gucia!

Aurélie Chien Chow Chine „Gucio nie może zasnąć” i „Gucio się obraża”, wyd. Debit, str. 32. Kategoria wiekowa: 2+

Ach, ci rodzice!

Dzieci bywają nieznośne? A co powiecie o rodzicach?! Weźmy taką oto sytuację: tata nie może oderwać się od swojego laptopa, jest wpatrzony w ekran od śniadania aż do wieczora, kiedy to niby z mamą oglądają razem film, tylko że on nieustannie zerka a to na prognozę pogody, a to na finanse, a to na media społecznościowe. Nic dziwnego – tu cytat z książki – że „ostatnimi czasy między mamą i tatą panuje chłód”. Brzmi znajomo? No właśnie. Pamiętajmy, że dzieci i tak wszystko widzą. I tatę ślęczącego bez przerwy przed komputerem i mamę z obsesją odchudzania. Te urocze dwie książeczki (może już nie najświeższe nowości, ale niezmiennie na topie) swoim milusińskim powinni kupić rodzice z poczuciem humoru i dystansem do siebie. Oba tytuły zostaną z wami na dłużej, bo i „Tata w sieci” i „Mama na diecie” są tak dowcipne, że jeszcze długo będziecie się z nich (wspólnie!) śmiać.

Philippe de Kremmeter „Tata w sieci” i „Mama na diecie”, wyd. Muchomor, str. 28. Kategoria wiekowa: 3+

Spójrz jej w oczy

Powieść dla nastolatków? Trudna sprawa. Z jednej strony chodzi o to, żeby historia podsuwana nastoletniemu dziecku była wiarygodna, dobrze oddawała realia życia „gimbazy” (a właściwie, w naszych nowym poreformowych czasach, uczniów ostatnich klas podstawówki). Z drugiej: ma być wystarczająco barwna, żeby nastoletniego czytelnika wciągnąć. No i jeszcze trzeci czynnik: my, rodzice, życzylibyśmy sobie, żeby książka niosła jednak za sobą jakieś pożyteczne treści. Taka jest właśnie ta powieść, której bohaterką jest tytułowa Ruby Redfort. Ponadprzeciętna trzynastolatka, specjalistka od łamania kodów. Sama zresztą stworzyła kod, którego nie potrafili złamać nawet mądrale z Harvardu. Ruby w czasie wolnym namiętnie ogląda też telewizyjne programy poświęcone pracy detektywa i policji. Przez swoje ponadprzeciętne zdolności dziewczyna zostaje wciągnięta w intrygę, której autorce tej książki Lauren Child pozazdrościliby scenarzyści najlepszych filmów szpiegowskich. Dla tych, którzy się w tę historię wciągną, mam dobrą wiadomość. W przygotowaniu są kolejne tomy.

Lauren Child „Ruby Redfort. Spójrz mi w oczy”, wyd. Dwie Siostry, str. 392. Kategoria wiekowa: 10+

Brakująca połowa dziejów

Coś się wreszcie ruszyło. Coraz więcej jest książek opowiadających o (cytując tytuł wydanej nie tak dawno „dorosłej” pozycji autorstwa Anny Kowalczyk) „brakującej połowie dziejów”. Czyli o tej połowie, w której głównymi bohaterkami są kobiety. Zamiast historii ludzkości gęsto wypchanej opisami dzielnych młodzieńców, królów i wojowników, mamy tu więc historię dzielnych dziewcząt, wojowniczek, matek, królowych, kapłanek, aktywistek, artystek, sufrażystek. Świetnie zilustrowaną, od czasów jaskiniowych do współczesności. Dowiecie się na przykład, że w starożytnym Egipcie kobieta zachowywała po ślubie swój majątek i prawo do decydowania o sobie. Ale też, że we Francji jeszcze w latach 60. XX wieku żona bez zgody męża nie mogła otworzyć konta w banku ani uzyskać prawa jazdy. Czym w średniowieczu zajmowały się sądy miłosne? Kiedy pojawiły się pierwsze zawodniczki startujące w nowożytnej olimpiadzie? Co wniosła do historii równouprawnienia Coco Chanel? Są tu odpowiedzi na te i na wiele innych pytań.

Katarzyna Radziwiłł „Historia kobiet”, ilustracje Joanna Czaplewska, wyd. Muchomor, str. 44. Kategoria wiekowa: 6+

Brzechwa, jakiego (nie) znacie

Pierwsze wydanie (z trochę mniej i bardzo znanymi wierszami, m.in. „Jak rozmawiać trzeba z psem” czy „Ciaptak”) ujrzało światło dzienne w roku 1964. Ponad pół wieku później ukazuje się ta wersja. Z doskonałymi, wyróżnionymi prestiżową nagrodą Polish Graphic Design Award rysunkami. Ich autor to Paweł Mildner, wrocławski malarz, który sam także jest autorem książek obrazkowych. Zilustrowane przez niego najnowsze wydanie Brzechwy zyskało nowy wymiar, stało się jeszcze bardziej przyjazne dla najmłodszych czytelników. A co z samymi wierszami? Czy one się przypadkiem nie zestarzały? Jeśli napiszę, że nie, będą to tylko puste słowa. Wolę więc coś zacytować, na przykład fragment „Talerza”: „Kto zgłębi z was, jak należy, Czy talerz stoi, czy leży? Odrzecze stół: – Drodzy moi, Kto nie ma nóg, ten nie stoi. Urażać nie chcę talerzy, Lecz talerz na stole leży. Zawołała karafka: – Ależ, Ja nie wiem, czy stoi talerz, Znam za to zwyczaje swoje: Choć nie mam nóg, jednak stoję! [...]”. No i jak tu nie kochać Brzechwy?

Jan Brzechwa „Śmiechu warte”, ilustracje Paweł Mildren, wyd. Warstwy, str. 56. Kategoria wiekowa: 3+

Share on Facebook Send on Messenger Share by email
Autopromocja
Autopromocja

ZAMÓW

WYDANIE DRUKOWANE E-WYDANIE
  • Polecane
  • Popularne
  • Najnowsze